Από διαφθορά πάμε μια χαρά ευτυχώς –παρά τις υποσχέσεις και τους κομπασμούς συριζαίων και ανελιτών κάποτε ότι θα την πατάξουν–, όπως δείχνει η τελευταία έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας, τα παιδιά μας, δόξα τω Θεώ, είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές της παχυσαρκίας, σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ, οι Ευρωπαίοι δανειστές είπαν προς στιγμή «μπάστα» στην ανοχή και άσκησαν κριτική στο πλαίσιο του EuroWorking Group στην πελατειακή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ο Γ. Δραγασάκης διαπιστώνει τώρα ότι οι τράπεζες θα κινδυνεύσουν αν δεν ρυθμιστούν τα κόκκινα δάνεια και το διαλαλεί, για να το ακούσει προφανώς η… κυβέρνηση της οποίας τυγχάνει αντιπρόεδρος, αλλά όλα αυτά και άλλα πολλά δεν απασχολούν το Μαξίμου.
Αλλωστε, ο πρωθυπουργός απολαμβάνει αυτό τον καιρό τη διεθνή αναγνώριση και τις διακρίσεις που του απονέμονται για τη συμφωνία των Πρεσπών και δεν μπορεί να ασχολείται με θέματα ανάξια του μεγαλείου του…
Περιμένοντας λοιπόν και το Νομπέλ κατά τον Οκτώβριο –καθώς πιστεύει ότι σιωπηρά τού το έχουν τάξει, μαζί με τον Ζόραν Ζάεφ– ο Αλέξης Τσίπρας διασκεδάζει στο εσωτερικό παίζοντας πολιτικό κουκλοθέατρο. Εχει ρίξει προς τέρψη του νοήμονος και φιλοθεάμονος κοινού στη σκηνή τους Παπαχριστόπουλο, Καμμένο, Μεγαλοοικονόμου, Χριστοδουλοπούλου, Φωκά, Βούτση, Τζανακόπουλο, Κουίκ, Πολάκη, Κοτζιά, Ζουράρι και μερικούς ακόμη διασκεδαστές, ο ίδιος χειρίζεται τους σπάγκους και με αυτό τον τρόπο διαμορφώνει την καθημερινή επικαιρότητα. Για συμπλήρωμα υπάρχει και η τρικυμία σε κουταλάκι του γλυκού, που έχει ξεσπάσει στο Ποτάμι, ή η άλλη της… μαζικής εξόδου 31 παγκοσμίως αγνώστων στελεχών της ΔΗΜΑΡ από το ΚΙΝΑΛ. Μέχρις ότου βαρεθεί και αποφασίσει ότι έφθασε η κατάλληλη στιγμή για εκλογές, αφού προηγουμένως διαλυθεί (χάρη στις άοκνες προσπάθειές του) ό,τι έχει απομείνει από πλευράς νόμων και θεσμών.
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα αν τα πάρουμε από την ανάλαφρη όψη τους. Αν τα δούμε πιο σοβαρά, είναι φανερό ότι τα «καρφιά» και οι «μπετονόπροκες» που ρίχνει σχεδόν καθημερινά ο Π. Καμμένος ανησυχούν την κυβέρνηση. Κανονικά και λογικά δεν θα έπρεπε όταν τα ρίχνει ένας πολιτικός υψηλού επιπέδου αναξιοπιστίας. Το βιβλίο του, διά χειρός Γ. Γεωργαλά, ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρ. Παπανδρέου βρισκόταν πίσω από τη «17 Νοέμβρη», οι αβάσιμες κατηγορίες ότι ο Γ. Παπανδρέου έπαιξε στα CDS τη χρεοκοπία της χώρας, οι δηλώσεις και η συμπεριφορά του κατά την υπουργική του θητεία το πιστοποιούν. Επομένως, το να ενοχλείται και να παίρνει σοβαρά η κυβέρνηση τις απειλές του οδηγεί σε ένα λογικό συμπέρασμα. Ή υπάρχουν ένοχα μυστικά και «σκελετοί στο ντουλάπι» της τετραετούς συγκυβέρνησης Συρανέλ που δεν πρέπει να βγουν στη φόρα, είτε το Μαξίμου φοβάται το απύλωτο στόμα του Καμμένου, που μπορεί να δημιουργεί εντυπώσεις χωρίς πραγματικά στοιχεία.
Κανείς δεν ξεχνά ότι η συνεργασία, τα φιλιά, τα χάδια και τα ερωτόλογα με τον Π. Καμμένο και τους ΑΝΕΛ ήταν επιλογή του Αλ. Τσίπρα και επομένως δεν μπορεί να υπάρξει συμπάθεια για όσα «τραβάει» τώρα. Ταυτόχρονα, το τέλος του ειδυλλίου –που αρκετοί επιμένουν ότι είναι θεατρικό και όχι πραγματικό– εξηγεί πώς και γιατί πρωταγωνιστούν αυτές τις μέρες κομπάρσοι όπως ο Παπαχριστόπουλος, ο Φωκάς, ο Κουίκ, ο Ζουράρις, ή δευτεροκλασάτοι όπως ο Βούτσης, ο Τζανακόπουλος, ο Κοτζιάς, ο Καμμένος. Με την κυβέρνηση να επεξεργάζεται μεθοδεύσεις αλλαγής του Κανονισμού της Βουλής και τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου να ξεχνάει τη θέση του και να επηρεάζει ενεργά προθέσεις βουλευτών.
Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να λησμονείται ότι όλοι οι παραπάνω, πρωταγωνιστές, δευτεροκλασάτοι και κομπάρσοι, προέκυψαν με την ψήφο του ελληνικού λαού. Και ενδεχομένως γνωρίζουν πολύ καλά το κοινό τους στις παραστάσεις που δίνουν!