Η κατάρρευση της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι επίτευγμα της κυβερνώσας Αριστεράς. Απλώς η κυβερνώσα Αριστερά τη διαχειρίστηκε ως κληρονομιά της για να ολοκληρώσει δικαιωματικά το έργο που είχε εκπονήσει πολύ πριν της δοθεί η χάρη να μας κυβερνήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι οι υπουργοί Παιδείας των τελευταίων τεσσάρων ετών ήταν γνήσια τέκνα του σκληρού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας μπορεί να εμπιστεύθηκε τον τομέα της Αμυνας στον συνεταίρο του Καμμένο, όμως στο υπουργείο Παιδείας τοποθετούσε πάντα πρόσωπα της απολύτου ιδεολογικής εμπιστοσύνης του. Για να ολοκληρώσουν ένα έργο που είχε εγκαινιασθεί δεκαετίες πριν, στα βάθη της πασοκικής Ελλάδας, και έκτοτε κανείς δεν μπόρεσε να ανατρέψει.
Ο κ. Μπαλτάς, εκ των θεωρητικών του καθεστώτος, καταδίκασε την αριστεία ως ρετσινιά. Τον ακολούθησε ο κ. Φίλης, εκ των πρακτικών, ο οποίος αναλώθηκε σε μια μάλλον άχρηστη διαμάχη για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών. Λες και αυτό είναι το πρόβλημα με τη μέση εκπαίδευση. Επεται ο Γαβρόγλου ο Κουτοπόνηρος, Φαναριώτης και αριστερός από γεννησιμιού του, ο οποίος καταργεί εξετάσεις, αναπλάθει συστήματα διορισμού, διαγράφει Θουκυδίδη, εισάγει κοινωνιολογίες και στέλνει τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία στα άχρηστα. Λογικόν. Οταν ο απόφοιτος δεν έχει διδαχθεί στα σοβαρά ελληνική λογοτεχνία, γιατί να μην πιστέψει ότι η γλώσσα του είναι ισότιμη με τη λεγομένη Μακεδονική που αναγνώρισε διά της ψήφου του ο Γαβρόγλου;
Ας το παραδεχθούμε, επιτέλους. Οταν η Αριστερά παίζει στην εκπαίδευση, παίζει στο γήπεδό της. Η κατάργηση της διδασκαλίας της καθαρευούσης από τον Γεώργιο Ράλλη είναι η ομολογία της κυριαρχίας της. Ακολούθησαν η κατάργηση του ιστορικού τονισμού από το πρωτοπασόκ και η μεγάλη συζήτηση για τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών. Κλασικοί φιλόλογοι, όπως ο μακαρίτης Δημήτρης Μαρωνίτης, υποστήριζαν ότι τα αρχαία ελληνικά πρέπει να διδάσκονται από μετάφραση. Λιγότερο φιλόλογοι, πλην όμως εκπαιδευτικοί, υποστήριζαν πως τα παιδιά μας χάνουν πολύτιμο χρόνο για να μαθαίνουν τη χρήση του απαρεμφάτου. Τι χρόνο; Πολύτιμο, χρήσιμο, ευρωπαϊκό χρόνο, εκσυγχρονιστικό χρόνο. Μην ξεχνάμε ότι η Αριστερά που μας κυβερνά σήμερα εμφανιζόταν κάποτε ως εκσυγχρονιστική δύναμη και, πριν γίνει εξουσία, προσπαθούσε να τηρεί τα προσχήματα. Οπως αποδείχθηκε, μιλούσε για πολύτιμο χρόνο εννοώντας τον χρόνο που χρειάζεται ένας Ελληνας πολίτης για να διορισθεί στο Δημόσιο, όπου όντως τα αρχαία ελληνικά είναι άχρηστα. Εδώ είναι άχρηστα και τα ελληνικά.
Η αμηχανία της ελληνικής κοινωνίας να προσαρμοστεί στην ευρωπαϊκή της ύπαρξη μεταφέρθηκε στην εκπαίδευση. Μετατρέψαμε την εκπαίδευση σε πειραματικό εργαστήριο της δικής μας αμηχανίας. Δεν ευθύνεται μόνον η αριστερή προοδευτική σκέψη που καθοδηγεί τον δάσκαλο στην τάξη – διότι εντέλει εκεί όλα καταλήγουν. Και έτσι βγάλαμε γενιές υβριδικών πολιτών, οι οποίοι δεν ξέρουν ούτε γιατί είναι Ευρωπαίοι ούτε γιατί είναι Ελληνες. Και για να καλύψουμε το κενό της σκέψης που δεν οδηγεί πουθενά, προτάξαμε την αποστήθιση βιβλίων γραμμένων από εκπαιδευτικούς που όχι μόνον ήθελαν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα, αλλά δεν ήξεραν και να γράφουν. Η ευθύνη της Αριστεράς αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τη σημερινή πολιτική ηγεσία της Παιδείας δεν την απασχολεί κανένα απ’ αυτά τα ζητήματα. Και βέβαια, δεν απασχολεί και το βαθύ κράτος της δημόσιας εκπαίδευσης, που ανατριχιάζει στην ιδέα της αξιολόγησης και διεκδικεί διορισμούς, όλο και περισσότερους διορισμούς.
Οπως και δεν απασχολεί κανέναν ότι η δημόσια υποχρεωτική εκπαίδευση είναι μοχλός της κοινωνικής κινητικότητας που κρατάει τη δημοκρατία ζωντανή. Το παιδί της φτωχής οικογένειας που θα αριστεύσει μπορεί να γίνει γιατρός. Και επειδή κατάφερε να γίνει γιατρός θα ευγνωμονεί και τη χώρα του και το πολιτικό της σύστημα που του έδωσε τη δυνατότητα.
Αν μάλιστα η εκπαίδευση τον έχει εξοπλίσει με ηθικά ερείσματα, σαν αυτά που του προσφέρει εν αφθονία η κλασική παιδεία, τότε μπορεί να γίνει και ένας καλός, δημοκρατικός πολίτης. Και αν, λέω αν, η εκπαίδευση τον έχει βοηθήσει να καταλάβει ότι στην έρμη πατρίδα του υπήρξαν άνθρωποι που και την ομορφιά κυνήγησαν με τη δημιουργία τους και την ελευθερία με τα έργα τους, τότε μπορεί να μη σκεφθεί να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του για να γλιτώσει.
Λέω τώρα.