Μακεδονία ξακουστή
Κανονικά έπρεπε να εκδοθεί δελτίο Τύπου που να ενημερώνει για το ποιοι δεν πήγαν στην γκράντε κοπή της πίτας του Αδ. Γεωργιάδη στο γήπεδο «Σπύρος Λούης» το απόγευμα της Κυριακής… Μου το επεσήμανε μάλλον με μια ελαφρά διάθεση ειρωνείας γαλάζιος συνομιλητής που ακούει το όνομα Αδωνις και γίνεται… Λούης.
Πάντως, ακόμη και οι αντίπαλοι του αντιπροέδρου της Ν.Δ. παραδέχονται ότι η εκδήλωση είχε πολλές μεγάλες στιγμές. Οπως το «ελάτε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί το Μακεδονία ξακουστή» (όπως και έγινε από το συγκεντρωμένο πλήθος). Είχε ακόμη ανακοινώσεις υποψηφίων της Ν.Δ. στον βόρειο τομέα της Β΄ Αθήνας, οι οποίοι, πάντως, δεν έχουν ανακοινωθεί επισήμως από την Πειραιώς. Κάπως έτσι, το «χρίσμα» εδόθη μέσω μικροφώνου από τον Αδωνι στον Θόδωρο Ρουσόπουλο, τον οποίο κάλεσε στο βήμα – και όχι μόνο αυτόν. Το γεγονός δεν έμεινε φυσικά ασχολίαστο.
…και μοιρολόγια
Μένω στις πίτες, καθώς κυβερνητικά στελέχη και υπουργοί εθεάθησαν την Κυριακή στην… πίτα του Ηπειρώτη στο ΣΕΦ. Πληροφορούμαι ότι πέρασαν από εκεί βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων οι Παναγιώτης Κουρουμπλής, Γιάννης Μπαλάφας και Παναγιώτης Ρήγας. Η εκδήλωση είχε βέβαια και χορευτικά. Ξεχωριστή θέση, όμως, στο ηπειρώτικο αντάμωμα είχαν τα μοιρολόγια. Αυτόπτης μάρτυς μου, μάλιστα, αναρωτήθηκε αν η συρροή συριζαίων συνδεόταν με την ανάγκη εξοικείωσης με αυτά τα παραδοσιακά τραγούδια που θυμίζω ότι επιδιώκουν ν’ ανακουφίσουν από τον πόνο της απώλειας.
Γενέθλια ασυντόνιστα
Μια ωραία ατμόσφαιρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΙΝΑΛ την περασμένη Κυριακή. Εκεί ακούω ότι καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια απ’ όλες τις πλευρές να καταδειχθεί ενότητα. Εξ ου και φαντάζομαι ότι δεν ήταν τυχαία η διμέτωπη κριτική του Γιώργου Παπανδρέου έναντι ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ.
Α, και εναντίον του Νικολάς Μαδούρο (όπως κάθε αυθεντικός Ευρωπαίος σοσιαλδημοκράτης που σέβεται τον εαυτό του…). Βέβαια, δεν ξέρω πώς εξυπηρετείται ο στόχος της ενότητας, δεδομένου ότι απόψε, ημέρα έναρξης των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου – γεννήθηκε σαν σήμερα–, ο πρώην πρωθυπουργός θα μιλήσει στην Πάτρα (σε εκδήλωση του Ιδρύματος Α. Παπανδρέου). Την ίδια ώρα, η Φώφη Γεννηματά θα μιλά στη Χίο. Ως επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ. Εχω την εντύπωση ότι δεν θα ήταν και τόσο δύσκολο να συντονιστούν μεταξύ τους.
Σκέτο δηλητήριο
Μιλώντας για συντονισμό, οφείλω να παραδεχθώ ότι το «σύρμα» που έπεσε στις τάξεις του ΚΙΝΑΛ να μη δίνονται λαβές για σχόλια ότι έχει γίνει σκορποχώρι, έπιασε. Το λέω διότι δεν εθεάθησαν και πολλοί στην εκδήλωση των Μεταρρυθμιστών (του Σπύρου Λυκούδη) με ολίγη από ΔΗΜΑΡ (Θανάσης Θεοχαρόπουλος) με το προσκλητήριο «για μια νέα αρχή» – πού αλλού, μα στην Κεντροαριστερά φυσικά… Οσο για τον «Πράσινο» Νίκο Χρυσόγελο που έδωσε το «παρών», δεν έμεινε καθόλου ενθουσιασμένος. Ο ίδιος διαπίστωσε ανάγκες «συναισθηματικές και ανθρώπινες» να ξαναβρεθούν άνθρωποι που ήταν στο ΚΚΕ εσ., στον ΣΥΝ, στη ΔΗΜΑΡ, αλλά καμία σχέση με τις σύγχρονες ανάγκες. Πιο φαρμακερό βρίσκω, πάντως, το σχόλιο περί κατανόησης για τους ανθρώπους που «έζησαν μια ζωή ως μειοψηφία της Αριστεράς και συγκινούνται όταν ξαναβρίσκονται έπειτα από αποτυχημένες διαδρομές από δω και από εκεί». Σκέτο δηλητήριο.
Καφές για δύο
«Συνωμοτικό» καφέ έπιναν το πρωί της Κυριακής ένας νυν και ένας υποψήφιος. Αναφέρομαι στον Δημήτρη Παπαδημούλη και στον Γιάννη Μουζάλα, τους οποίους συνέλαβε κατάσκοπός μου σε γνωστό καφέ στο κέντρο της Αθήνας. Να εξηγούσε, άραγε, ο Παπαδημούλης στον κατά πάσα πιθανότητα υποψήφιο για την Ευρωβουλή Μουζάλα πώς λειτουργεί το Ευρωκοινοβούλιο, ή απλώς αντήλλασσαν απόψεις για τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα;
Κάνοντας τη διαφορά
Και όμως, υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα. Τουλάχιστον, περί αυτού θα επιδιώξει να πείσει το ακροατήριό του στο London School of Economics ο Κωστής Χατζηδάκης, καθώς επιμένει ότι μια κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι μια «κανονική» ευρωπαϊκή κυβέρνηση που θα προωθήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ώστε πράγματι οι επενδυτές να… κάνουν ουρά. Αυτά αύριο το απόγευμα στο LSE, όπου ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. είναι προσκεκλημένος του καθηγητή Κέβιν Φέδερστοουν για να μιλήσει για την οικονομία και να εξηγήσει πώς μπορεί η επόμενη κυβέρνηση να κάνει τη διαφορά («Making a difference in Greece»). Τα υπόλοιπα στην πράξη.