Ο,τι κι αν πιστεύει κανείς για τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί δύο πράγματα: Οτι υπήρξε πολύ πιο σύνθετη προσωπικότητα απ’ ό,τι τον φαντάζονται οι επίδοξοι μιμητές του. Αλλά και πολύ λιγότερο επίκαιρη απ’ ό,τι τον παρουσιάζουν οι «κληρονόμοι» του. Αυτή η υπερεπένδυση στην πολιτική νοσταλγία μαρτυρεί τουλάχιστον αμηχανία απέναντι στις προκλήσεις του παρόντος. Aλλωστε, για να θυμηθεί κανείς τον Παπανδρέου δεν χρειάζονται τα μνημόσυνα. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια μοιάζουν με διαρκή προσπάθεια επιστροφής στην παπανδρεϊκή εποχή. Η ιστορία επαναλήφθηκε κυρίως σαν φάρσα.
Νοσταλγία και φάρσα
25" χρόνος ανάγνωσης
