Το 2013, δηλαδή το ισοδύναμο του «μια φορά κι έναν καιρό» σε ελληνικό πολιτικό χρόνο, αναστάτωση είχε προκαλέσει στον πολιτικό κόσμο της χώρας η εφαρμογή Politwoops. Η εφαρμογή είχε τη δυνατότητα να ανασύρει από τα άδυτα του Ιντερνετ τα «απαγορευμένα tweets», αυτά τα οποία οι χρήστες είχαν γράψει στο Twitter και είχαν σβήσει άρον άρον, με στόχο να συμβάλει στον δημόσιο έλεγχο των πολιτικών προσώπων και στη «διαφάνεια» στην πολιτική, η οποία ήδη από τότε ασκείτο μέσα από τον χώρο του Διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οπως εξηγούσε η ομάδα igraphics.gr, που επόπτευε τη διαγραφή tweets Ελλήνων πολιτικών, «το Politwoops λειτουργεί ως συμπληρωματικό εργαλείο που δίνει τη δυνατότητα στον χρήστη να κρίνει τη δημόσια και συχνά ρετουσαρισμένη επικοινωνία ενός πολιτικού με το κοινό, όχι μόνο από όσα γράφονται, αλλά και από όσα αναιρούνται εκ των υστέρων».
Για αρκετό καιρό, η σελίδα υπήρξε πολύτιμο εργαλείο για το κοινό και κυρίως για τους δημοσιογράφους, οι οποίοι μπορούσαν εύκολα, με μια αναζήτηση, να εντοπίσουν τις αναντιστοιχίες και τα «ήξεις αφήξεις» του πολιτικού προσωπικού. Ωστόσο, με τα χρόνια ατόνησαν και η χρήση της και η χρησιμότητά της. Τι νόημα έχει να αναζητείς συνέπεια την εποχή τού «είπα ξείπα»; Εναν κάποιον ειρμό στη γενικευμένη ανακολουθία;
Παραδείγματα από το μόλις προηγούμενο διάστημα: «Δεν έχω πει ποτέ αυτό το πράγμα», είπε ο Σπύρος Δανέλλης στην εκπομπή «Ρουά Ματ» του ΣΚΑΪ όταν του υπέδειξαν tweet του από το 2015 που έλεγε ότι «η πρώτη φορά Αριστερά οδήγησε την Ελλάδα στη χρεοκοπία και στη διεθνή καταφρόνια» (το tweet υπάρχει ακόμα online).
«Εμείς με αυτούς που εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό δεν θα συνεργαστούμε ποτέ», είχε γράψει ο Θάνος Μωραΐτης πριν αναλάβει τον υπουργικό θώκο στην κυβέρνηση αυτών που, κατά τον ίδιο, εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό (και αυτό το tweet στέκει αγέρωχο στη θέση του). Μην πάμε μακριά. Θυμηθείτε τα σχόλια των κυβερνητικών για τον Πάνο Καμμένο πριν και μετά την αποχώρησή του από τον κυβερνητικό συνασπισμό.
Οι πολίτες, αλλά και όσοι καταγράφουν την πολιτική επικαιρότητα, έχουν βάλει από καιρό νερό στο κρασί τους, κανείς δεν περιμένει συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων από τους πολιτικούς. Ο πήχυς πια είναι πολύ χαμηλά. Το ζητούμενο είναι η συνέπεια μεταξύ λόγων και… λόγων.