Στις εικόνες από το παρ’ ολίγον λιντσάρισμα του Γιάννη Μπουτάρη τον περασμένο Μάιο διακρίνει κανείς δίπλα του μια γυναίκα που προσπαθεί να τον φυγαδεύσει από τον όχλο με αφύσικη, για τις συνθήκες, ψυχραιμία. Είναι η αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης Καλυψώ Γούλα, η οποία χρίστηκε χθες υποψήφια ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ. Το κόμμα που αντιτάχθηκε στις Πρέσπες συμβολίζει έτσι ότι μπορεί ταυτόχρονα να αντιτάσσεται και στις ορμές του χουλιγκανικού εθνικισμού.
Την ίδια ημέρα που η Γούλα της μπουταρικής Θεσσαλονίκης θα διεκδικεί την εκλογή της στην Ευρωβουλή, την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας θα διεκδικεί με τη στήριξη της Ν.Δ. ο Απόστολος Τζιτζικώστας.
Ο περιφερειάρχης έλεγε προχθές ότι «στους δρόμους της ευθύνης του» δεν θα αναρτηθεί πινακίδα με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία». Ενέτασσε έτσι στο εκλογικό του μάρκετινγκ μια προσωπική του, ακραιφνώς τζιτζικώστεια, εξωτερική πολιτική συνδυασμένη με το φορεμένο αξεσουάρ των παρωπίδων: Δεν έχει σημασία πώς τους λέει ο κόσμος, σημασία έχει πώς τους λέμε εμείς.
Το κόμμα, που εκπροσωπείται ταυτόχρονα και από τη Γούλα και από τον Τζιτζικώστα, περιορίστηκε στο αυτονόητο σχόλιο – ότι η αυριανή κυβέρνηση δεσμεύεται από τις διεθνείς συμφωνίες που δεσμεύουν τη χώρα και ότι οι πινακίδες μετρούν αποστάσεις μεταξύ πόλεων. Ο σχολικός χαρακτήρας της δεύτερης επισήμανσης έδωσε την εντύπωση ότι η Ν.Δ. «αδειάζει» τον περιφερειάρχη. Από την Πειραιώς, όμως, έλεγαν ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Το άδειασμα προκύπτει μόνο από τη δυσκολία του ταμπελομάχου να συναντηθεί με το στοιχειώδες.
Το θέμα δεν θα άντεχε ούτε την αβάσταχτη ελαφρότητά του, αν δεν φώτιζε τη διπλή εκλογική ανάγκη της Ν.Δ. Αφενός, να κρατήσει ζεστό το ακροατήριο που συσπείρωσε με το Μακεδονικό. Αφετέρου, να προσελκύσει ψηφοφόρους επέκεινα της Δεξιάς – εκείνη την κρίσιμη μάζα του Κέντρου χωρίς την οποία η Ν.Δ. δεν πετυχαίνει ιστορικά μεγάλες πλειοψηφίες.
Αν έκρινε κανείς μόνο από τους δεκαπέντε υποψήφιους ευρωβουλευτές που ανακοινώθηκαν χθες, το συμπέρασμα θα ήταν ότι η Ν.Δ. δίνει προτεραιότητα στο Κέντρο.
Προτεραιότητα, όμως, δεν σημαίνει αποκλειστικότητα. Φαίνεται ότι θα διατηρηθεί και το παράλληλο μήνυμα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν θα εμποδιστεί, ας πούμε, ο Βορίδης –υποψήφιος υπαρχηγός του Τζιτζικώστα, όταν ο Τζιτζικώστας ήταν εξωκοινοβουλευτικός υποψήφιος για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας– να κραδαίνει, σε κάθε πίτα που κόβει, το μαχαίρι του κατά της «ιδεολογικής ηγεμονίας» της Αριστεράς, με πάθος ήρωα του Τζέιμς Πάρις.
Στη Νέα Δημοκρατία φαίνεται να έχουν καταλήξει ότι, στη σωστή δόση, το ένα μήνυμα δεν υπονομεύει το άλλο. Πάντα έτσι ήταν, λένε: Οταν το κόμμα μεγάλωνε, τους χωρούσε όλους. Και Κώστας Πρέκας και Λάνθιμος φαν.