Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι να διατυπώνει «ανησυχίες» επί παντός του επιστητού, ιδιαιτέρως δε για την πορεία της οικονομίας στις χώρες-μέλη της Ενώσεως και ειδικότερα της Ευρωζώνης. Στο στόχαστρο της κριτικής βρέθηκαν χθες η Ιταλία, η Ελλάδα και η Κύπρος για «υπερβολικές» ανισορροπίες που εμφανίζουν οι οικονομίες τους, λόγω του υψηλού δημοσίου χρέους και των κόκκινων τραπεζικών δανείων τους.
«Προειδοποιήσεις» όμως διατύπωσε η Επιτροπή και για άλλες δέκα χώρες της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων και οι πλέον ανεπτυγμένες, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και η Σουηδία. Στην απλοελληνική, με λίγες λέξεις, «δεν πάμε καλά» εν γένει, και στην Ελλάδα απλώς «πάμε χειρότερα». Ολα αυτά βεβαίως ενόψει των ευρωεκλογών του Μαΐου, όταν οι πολίτες στιγμιαίως θα «αξιολογήσουν» τις επιδόσεις του ευρωπαϊκού κατεστημένου.
Επί εβδομήντα χρόνια, ο εφιάλτης του κρατούντος ευρωπαϊκού συστήματος ήταν η Αριστερά και τελικώς η Ευρώπη απέκτησε τις αναγκαίες δεξιότητες και την αντιμετώπισε επιτυχώς. Πρόσφατη –μείζων πράγματι– επιτυχία ήταν ο προσηλυτισμός του Ελληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Εξ ου και η στοργή με την οποία περιβάλλεται από τη Δύση, παρά την εγγενή αποστροφή της για την πολιτική προέλευσή του. Διότι ο κ. Τσίπρας είναι ο πολιτικός που συμφιλίωσε τη ριζοσπαστική Αριστερά –ό,τι και εάν σημαίνει η φράση– με τον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης – με μια λέξη, το Βερολίνο.
Βεβαίως, υπάρχει και ο κ. Μάνφρεντ Βέ-μπερ, που εξακολουθεί να επικρίνει τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτός είναι ένας επαρχιώτης Βαυαρός πολιτικός. Εξάλλου, ο ρόλος του είναι να εγκλωβίσει –με την υποψηφιότητά του στο αξίωμα του προέδρου της Επιτροπής– στις τάξεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος συντηρητικές χώρες όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Τσεχία και η Αυστρία. Μένει να αποδειχθεί εάν θα το πετύχει.
Το θέμα όμως δεν είναι ιδεολογικό, όπως επιχειρεί να το εμφανίσει το ευρωπαϊκό κατεστημένο και με ιδιαίτερη προσπάθεια ο κ. Τσίπρας στην Ελλάδα. Δεν γέμισε η Ευρώπη με νοσταλγούς του Γ΄ Ράιχ και φασίστες.
Η στροφή προς την εθνικιστική Δεξιά, όπου υπάρχουν ασφαλέστατα πυρήνες ναζιστών, οφείλεται στην άτεγκτη οικονομική προσέγγιση του Βερολίνου όπως την εκφράζει η Επιτροπή, αλλά και στη μεταναστευτική πολιτική που επεβλήθη προς κάλυψη της ελλείψεως εργατικού δυναμικού της Γερμανίας. Και η μεν Επιτροπή μπορεί να λέει ό,τι λέει διότι συγκροτείται από γραφειοκράτες, που δεν λογοδοτούν, ενώ οι πολιτικοί για να υπάρξουν πρέπει να αναδει-χθούν από πολίτες.