Ακόμη μία από τις παραδοξότητες με τις οποίες μας «στολίζει» (καταπονώντας τη λογική μας) περιέγραψε στους συντρόφους του ο κ. Τσίπρας. Εφηύρε ξεχασμένους «νεοφιλελεύθερους», τους ταύτισε με την Ακροδεξιά, τους φόρτωσε στη Ν.Δ. και διαχώρισε τη θέση του από τη μισή (και βάλε)… Ελλάδα!
Οσο πλησιάζει η ώρα της εκλογικής κρίσης, δηλαδή η 26η Μαΐου, τόσο μπερδεύεται το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ. «Αποτελούν την πιο κρίσιμη εκλογική και πολιτική μάχη για το μέλλον της Ευρώπης, από την ίδρυσή της», είπε. Μια κοινότοπη διατύπωση, ένας «μπακαλιάρος» για κάτι πολύ ουσιαστικό όμως, ένα στοίχημά του που μοιάζει να ξεπερνά τον πρωθυπουργικό ορίζοντα.
Ο κ. Τσίπρας νομίζει ότι η ευρωπαϊκή συγκυρία είναι φτιαγμένη από… πλαστελίνη. Πράγματι, η μάχη των ευρωεκλογών είναι εξαιρετικά σημαντική. Ο κ. Τσίπρας όμως δεν συμπαρατάσσεται με τις δυνάμεις που στηρίζουν τις ευρωπαϊκές παραδόσεις. Δεν αναγνωρίζει τις αρχές που κατοχυρώνονται με την Ενωσιακή Συνθήκη, οι οποίες εγγυώνται την ανοικτή φιλελεύθερη κοινωνία. Δεν κατανοεί τίποτε από τις ιδέες, την ιστορία και τον δυναμισμό αυτής της πλευράς. Γι’ αυτό και προσπαθεί να την «επανανοηματοδοτήσει»: «Η Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη αποτελεί ένα υβρίδιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού και ακραίας Δεξιάς», είπε στους συντρόφους. «Αλλα αντ’ άλλα τα μεγάλα κι όχι της Παρασκευής το γάλα»», όπως λέμε στην απλή νεοελληνική καθομιλουμένη, όταν ο ίδιος έχει εφαρμόσει το πιο σκληρό από τα τρία μνημόνια!
Ο κ. Τσίπρας το έχει ξανακάνει. Αναγνωρίζει μόνον όσα χωρούν στην κεφαλή του. Κάνει πως δεν βλέπει ότι ο λαϊκισμός, που είναι πράγματι ο μεγάλος κίνδυνος των ευρωεκλογών, επελαύνει από δύο συγκλίνουσες κατευθύνσεις και είναι, κατά πρώτο λόγο, κυρίως ένας μανιώδης αντιευρωπαϊσμός. Οι εθνικιστές της άκρας Δεξιάς σε τίποτε δεν διαφέρουν από τους κρατιστές της άκρας Αριστεράς. Ορισμένοι μεταξύ των Σοσιαλδημοκρατών, που αγωνιούν επειδή δεν έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους ενώ πλησιάζει η ώρα της μεγάλης σύγκρουσης, σαστισμένοι καθώς είναι, δεν ξέρουν προς τα πού να στραφούν· τι να επιλέξουν και πώς να συμπεριφερθούν πολιτικά! Για να εκμεταλλευτώ τον ποιητή, «βλάπτουν κι οι τρεις τους (την Ενωση) το ίδιο».
Σε αυτό το σκηνικό των μπερδεμένων ανθρώπων, μπερδεμένος ο ίδιος, απευθύνεται ο κ. Τσίπρας. Ο Ελλην ψηφοφόρος καλείται να ξεπεράσει την απογοήτευσή του, να ξεχάσει την καταστροφή που έχει υποστεί, να μπαλώσει τη ζωή του και να μην υποπέσει στον πειρασμό να εμπιστευτεί ξανά τον… Κακεργέτη. Δύσκολο, αλλά όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα θα πετύχει το 2019 εκεί που απέτυχε το 2015: θα αφήσει την κρίση πίσω της.