Αν η παρατεταμένη αναμονή ενόψει εκλογών παραλύει την οικονομία και τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, εκείνοι που έχουν περιέλθει σε κατάσταση αποσύνθεσης είναι οι οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πάει καιρός που τα δημοτικά συμβούλια έχουν πάψει να αποφασίζουν –όταν μπορούν να συνεδριάσουν και δεν απουσιάζουν οι ενδιαφερόμενοι για την επανεκλογή τους σε γάμους και βαφτίσια– ειδικά για θέματα που μπορεί να δυσαρεστήσουν τους ψηφοφόρους και κυρίως τους συνδικαλιστές οι οποίοι και εκβιάζουν για την προώθηση των συντεχνιακών τους αιτημάτων. Στον Δήμο Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, ήρθε πρόσφατα προς έγκριση το νέο οργανόγραμμα της δημοτικής αρχής που φέρνει τα πάνω κάτω στον τρόπο λειτουργίας. Η εικόνα ήταν τραγική. Αφού με το ζόρι κατάφερε ακόμα και ο Μπουτάρης να μαζέψει την υπό διάλυση «Πρωτοβουλία» του, έγινε μια συζήτηση που δεν αντέχει την κριτική.
Η πρόταση τελικά απορρίφθηκε και ο δήμος έχασε μια ευκαιρία να αναδιοργανωθεί και να γίνει πιο αποτελεσματικός, προς ικανοποίηση των συνδικαλιστών οι οποίοι από τα θεωρεία επιδοκίμαζαν όσους τον καταψήφισαν –θερμό χειροκρότημα εισέπραξε ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής– χωρίς επί της ουσίας να διαφωνούν. Ψήφισαν όχι με γνώμονα το συμφέρον των δημοτών, αλλά την υποψηφιότητά τους στις επικείμενες εκλογές. Και βέβαια αν αυτά συνέβαιναν στον Δήμο Θεσσαλονίκης μόνο μικρό θα ήταν το κακό. Δυστυχώς έτσι ή κάπως έτσι γίνεται παντού, τώρα που με την απλή αναλογική όλοι φιλοδοξούν να γίνουν δήμαρχοι. Ατομα που σε άλλες εποχές δεν θα διανοούνταν ούτε να σκεφθούν ότι θα ασχοληθούν με τα προβλήματα των συνδημοτών τους, επελαύνουν τώρα για μια θέση σε δημοτικό συμβούλιο με την κρυφή ελπίδα ότι μπορεί να καθίσουν και στον δημαρχιακό θώκο. Γιατί όχι, αφού με λίγες ψήφους και ένα ελάχιστο ποσοστό θα μπορούν να περάσουν την πόρτα της δημοτικής αρχής; Από εκεί και ύστερα όλα γίνονται. Σκεφθείτε την επομένη των εκλογών ένα δημοτικό συμβούλιο- μπαξέ, στο οποίο θα πρέπει να ανθίσουν «εκατό λουλούδια» (Μάο Τσε Τουνγκ), με τον πρώτο σε ψήφους συνδυασμό να μην έχει την πλειοψηφία για να εκλέξει δήμαρχο. Ποιος αμφισβητεί ότι το παζάρι και οι συναλλαγές κάτω από το τραπέζι θα πάνε σύννεφο για να υπάρξει συμφωνία στο πρόσωπο του δημάρχου και πόσο ισχυρός θα είναι αυτός; Πώς θα μπορούν να ληφθούν αποφάσεις όταν θα πρέπει για τα πάντα να συμφωνήσουν οι πάντες; Ηταν στραβό το κλήμα στους ΟΤΑ, το «τρώει» τώρα και η απλή αναλογική…