Κοινό το μυστικό ότι ο Αλ. Τσίπρας είναι το «darling boy» πολλών ξένων κυβερνήσεων, ιδιαίτερα μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών που είναι και δανειστές μας. Του συμπεριφέρονται με το «γάντι», δείχνουν μεγάλη ανοχή απέναντί του, τον χειροκροτούν δημόσια και παρατεταμένα, με τρανό παράδειγμα τη συμφωνία των Πρεσπών, και οι πρεσβευτές τους στην Αθήνα υμνούν συνεχώς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε ιδιωτικές συζητήσεις ή δημόσιες εμφανίσεις.
Πολύ συχνά μάλιστα δεν διστάζουν να εκφράσουν ανοικτά ή έμμεσα τη δυσαρέσκειά τους για τη στάση των συστημικών κομμάτων της αντιπολίτευσης σε διάφορα θέματα.
Είναι φανερό ότι στο Βερολίνο, στο Παρίσι, ασφαλώς στην Ουάσιγκτον και ενδεχομένως σε άλλες πρωτεύουσες, δεν ανησυχούν πια για την προέλευση του ΣΥΡΙΖΑ και πολλών μεγαλοστελεχών του, για το σχετικό πρόσφατο παρελθόν, τις ιδρυτικές διακηρύξεις του κυβερνώντος κόμματος, την αντιευρωπαϊκή και αντιδυτική ρητορική με την οποία ήλθε στην εξουσία.
Ταυτόχρονα, αδιαφορούν πλήρως και κυνικά για την καταστροφική πολιτική του στο εσωτερικό της χώρας, για το γεγονός ότι διατηρεί συνειδητά τα χειρότερα χαρακτηριστικά του κρατικού μηχανισμού και όπου είχε σημειωθεί κάποια πρόοδος φροντίζει να την ακυρώνει, προωθεί επιμελώς τη νοοτροπία της ισοπέδωσης προς τα κάτω και της ήσσονος προσπάθειας, ειδικά στην Παιδεία, προσφέρει αδιάντροπα θαλπωρή στα δικά του ή δυνάμει δικά του παιδιά, μεταξύ των οποίων και στους πάσης φύσεως «μπαχαλάκηδες», δεν ακουμπά τη Χρυσή Αυγή και τους φασίστες της, υπονομεύει συνεχώς τους θεσμούς.
Στα παραπάνω προστίθεται και το «μεγάλο στομάχι» που δείχνουν οι δανειστές ανεχόμενοι την εξόφθαλμη κοροϊδία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών στις μεταρρυθμίσεις, στις ιδιωτικοποιήσεις και σε άλλες μνημονιακές επιταγές, προκειμένου να ορθοποδήσει η ελληνική οικονομία και να γίνει κανονικό κράτος η Ελλάδα, σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω. Λες και δεν θα είναι ξανά οι ίδιοι που θα πρέπει να ασχοληθούν αν κινδυνεύσει να βυθιστεί πάλι το καράβι.
Οσο όμως ο Αλ. Τσίπρας είναι απόλυτα υπάκουος και τους βολεύει η παρουσία του στην κυβέρνηση, κάτι τέτοιο δεν τους απασχολεί. Από την πλευρά του, αυτός έμαθε το μάθημά του και με τον κυνισμό που διαθέτει σε αφθονία κατάλαβε ότι όσο λέει «ναι» και τους εξυπηρετεί, θα έχει το ελεύθερο στο εσωτερικό της χώρας προς ίδιον όφελος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα πρέπει, και σωστά, να «ανήκει στη Δύση». Το διατύπωσε ανοικτά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης.
Αλλωστε η Ελλάδα δεν έχει κανένα μέλλον έξω από τους μηχανισμούς και τους πυλώνες της Δύσης, έστω και αν σήμερα επικρατούν αποκλίνουσες τάσεις μέχρι σημείου διχασμού μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης των πολλών προβλημάτων και της αμφισβήτησης. Από την άλλη πλευρά, το δόγμα «ανήκουμε στη Δύση» δεν σημαίνει πλήρη υποταγή σε απαιτήσεις και κελεύσματα ή ανοχή σε ανοικτές παρεμβάσεις.
Αφορμή για τα παραπάνω αποτελεί η πρόσφατη περίεργη δήλωση του πρεσβευτή των ΗΠΑ Τζέφρεϊ Πάιατ περί ενδείξεων χειραγώγησης (από τη Ρωσία) της πληροφόρησης στην Ελλάδα, αναφορά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, παραδοχή ότι δεν έχει δει ενδείξεις προσπαθειών ανάμειξης στις επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα, αλλά και παρότρυνση να αυξηθεί η εγρήγορση ώστε οι ισχυροί δημοκρατικοί θεσμοί της Ελλάδας να είναι σε επιφυλακή και σε θέση να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καθώς εκλήφθηκε από κάποιους κύκλους ότι απευθύνεται στη Νέα Δημοκρατία.
Μάλλον επειδή τάχθηκε κατά της συμφωνίας των Πρεσπών και γιατί ο Κυρ. Μητσοτάκης πραγματοποίησε επίσκεψη στη Ρωσία. Σωστά λοιπόν η Ντόρα Μπακογιάννη επισημαίνει ότι η Ν.Δ. είναι το πιο φιλοευρωπαϊκό και φιλοδυτικό κόμμα από γεννησιμιού της και έχει το δικαίωμα να διαφωνεί και να έχει αντιρρήσεις.