Ποιο άρθρο 16 για τα ΑΕΙ; Αν θέλουμε να μιλήσουμε για απελευθέρωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας από τα δεσμά του συγκεντρωτικού κράτους, πρέπει να δούμε τις σχολικές εκδρομές. Ακόμη και οι απλοί περίπατοι έχουν την υπουργική τους απόφαση 13324/Γ2/07-02-2006 (ΦΕΚ 206, τ.Β/13-02-2006): «Ως σχολικός περίπατος ορίζεται η οργανωμένη από το σχολείο ομαδική μετάβαση μαθητών σε τόπους που βρίσκονται σε μικρή απόσταση από τη σχολική μονάδα. Γίνεται συνήθως πεζή, εντός του διδακτικού ωραρίου και έχει στόχο κοινωνικοποιητικό, ψυχαγωγικό, παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό. Σχολικούς περιπάτους είναι δυνατόν να πραγματοποιούν οι μαθητές όλων των τάξεων». Υπεύθυνη, λέει, είναι η Διεύθυνση Σπουδών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Τμήμα Γ΄ Μαθητικά Θέματα) του υπουργείου Παιδείας. Στο Μαρούσι…
Αν πρόκειται για μετακίνηση στο εξωτερικό, στο πλαίσιο ευρωπαϊκών προγραμμάτων, εγκρίνει: «Α) Ο οικείος περιφερειακός διευθυντής Π.Ε. και Δ.Ε. διά του οικείου προϊσταμένου Γραφείου ή διευθυντή Διεύθυνσης Δ.Ε. στις μετακινήσεις στο πλαίσιο υλοποίησης ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών προγραμμάτων και ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων. Β) Η Διεύθυνση Διεθνών Εκπαιδευτικών Σχέσεων (Τμήμα Β΄ Εκπαιδευτικών Ανταλλαγών) του ΥΠΕΠΘ». Υπεύθυνοι δε είναι: «Α) Διεύθυνση Ευρωπαϊκής Ενωσης, Τμήμα Β΄ Προγραμμάτων (…). Β) Διεύθυνση Διεθνών Εκπαιδευτικών Σχέσεων, Τμήμα Β΄ Εκπαιδευτικών Ανταλλαγών…». Η διαδικασία ορίζεται από τρεις υπουργικές αποφάσεις.
Για τις πολυήμερες εκδρομές ο πατερούλης υπουργός φροντίζει και για την τσέπη μας. Αντί να κανονίζει ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων τις διαδικασίες (παιδιά τους είναι στο κάτω κάτω της γραφής), η 2.500 λέξεων υπουργική απόφαση ορίζει ότι «το σχολείο ζητάει περισσότερες από μία κλειστές προσφορές από ταξιδιωτικά γραφεία. Με την προσφορά κατατίθεται από το ταξιδιωτικό γραφείο και υπεύθυνη δήλωση ότι διαθέτει ειδικό σήμα λειτουργίας».
Και αφού έχει γίνει ο διαγωνισμός, υπογραφεί από την αρμόδια υπηρεσία, καταχωριστεί στο ειδικό αρχείο του ΥΠΕΠΘ, μαθαίνουμε ότι ο διευθυντής του 11ου Λυκείου Ιλίου έκανε μειοδοτικό διαγωνισμό και τον Οκτώβριο του 2018 το σχολείο έκλεισε πρακτορείο για να τους πάει εκπαιδευτική στη Γερμανία. Αφού έδωσαν 21.500 ευρώ, στις 26 Μαρτίου κατάλαβαν ότι είχαν πέσει θύματα πλεκτάνης. «Ο διευθυντής επικοινώνησε με το ξενοδοχείο, που υποτίθεται είχαν κάνει κράτηση στη Γερμανία, αλλά δεν υπήρχε καμία κράτηση. “Δεν έχει δοθεί ούτε ένα ευρώ”, του είπαν από το ξενοδοχείο» («Εθνος» 2.4.2019).
Συμβαίνουν αυτά, θα πει κάποιος. Σύμφωνοι, μέσα στη ζωή είναι όλα. Αλλά δεν θα μπορούσαν να συμβούν με λιγότερη γραφειοκρατία και χωρίς λεπτομερείς υπουργικές αποφάσεις;