Πριν από περίπου δύο χρόνια βρέθηκα με ένα φίλο μου στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων στην οδό Καλλιδρομίου – του είχαν σπάσει το αυτοκίνητο και του είχαν κλέψει το κασετόφωνο και ήθελε να το δηλώσει στην αστυνομία.
Ο αξιωματικός υπηρεσίας μας αντιμετώπισε περίπου σαν εξωγήινους. Χωρίς πολλές περιστροφές μας εξήγησε ότι τέτοια συμβάντα είναι καθημερινά στα Εξάρχεια και ότι ουσιαστικά θα χάσουμε την ώρα μας –και εμείς και εκείνος– αφού δεν πρόκειται να ασχοληθεί κανείς με μια τέτοια ασήμαντη κλοπή σε μία περιοχή με τόσο αυξημένη εγκληματικότητα. Μάλιστα, δείχνοντας σε έναν χάρτη που ήταν αναρτημένος στον τοίχο του γραφείου του μας «ζωγράφισε» με το δάχτυλό του ένα περίγραμμα δρόμων με κέντρο την πλατεία Εξαρχείων όπου, όπως παραδέχθηκε, ήταν το όριο μέσα από το οποίο η αστυνομία δεν μπαίνει –μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου– παρά μόνο σε πολύ έκτακτες περιπτώσεις.
Είναι κοινό μυστικό ότι το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής των Εξαρχείων αποτελεί –και με την ανοχή του ελληνικού κράτους– ένα σχεδόν αυτόνομο κράτος εν κράτει όπου τοπικές ομάδες αναρχοαυτόνομων, νταραβεριτζήδων, κακοποιών και μπαχαλάκηδων διαμορφώνουν και ακολουθούν τους δικούς τους νόμους. Πεδίον δόξης λαμπρόν, δηλαδή, για παράνομες επιχειρήσεις διακίνησης και αποθήκευσης ναρκωτικών και κλοπιμαίων και άλλων ανόμων προσοδοφόρων συναλλαγών, αφού στην περιοχή η ΕΛ.ΑΣ. δεν έχει ουσιαστικά δικαιοδοσία.
Επιπλέον, επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ αυτή η ιδιότυπη ομηρία μιας ολόκληρης περιοχής στο κέντρο της Αθήνας από έναν στρατό κουκουλοφόρων έφτασε στο αποκορύφωμά της. H ανοχή της κυβέρνησης Τσίπρα απέναντι στον αναρχοαυτόνομο χώρο –συγγενή με κάποιες από τις πάλαι ποτέ συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ– ήταν εξαρχής ξεκάθαρη. Απόδειξη: ο «Ρουβίκωνας» έφτασε να μπει ακόμη και στη Βουλή για να διαμαρτυρηθεί, ενώ έχει εισβάλει σε δεκάδες πρεσβείες και δημόσια κτίρια και οι μπαχαλάκηδες δεν σταμάτησαν λεπτό τα τελευταία τέσσερα χρόνια να καταστρέφουν ιδιωτική και δημόσια περιουσία με ειδίκευση στους εμπρησμούς τρόλεϊ έξω από το Πολυτεχνείο.
Εξάλλου και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση κινήθηκε στο πνεύμα του ακραίου ακτιβισμού και της βίαιης διαμαρτυρίας. Από το κίνημα «Δεν πληρώνω» που άνοιγε τις μπάρες των διοδίων και έσπαγε τα ακυρωτικά μηχανήματα στο μετρό έως τις διακηρύξεις αντίστασης του κ. Τσίπρα ότι δεν θα πληρώσει φόρο ακίνητης περιουσίας.
Μάλιστα την εποχή του πρώτου μνημονίου οι Συριζαίοι ένωναν τις δυνάμεις τους με τους «Αγανακτισμένους» στην πλατεία Συντάγματος, προπηλάκιζαν βουλευτές και υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και κάλυπταν τις καταλήψεις και τη χρήση μολότοφ για να ενδυναμωθεί το πνεύμα ανυπακοής στη χώρα. Ανθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και των ΑΝΕΛ) στήριζαν τους μεταφερόμενους αλληλέγγυους για να καταστρέψουν τις εγκαταστάσεις της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές και να μετατρέψουν σε «γαλατικό χωριό» την Κερατέα κόντρα στην εγκατάσταση ΧΥΤΑ στην περιοχή.
Με αυτά τα δεδομένα δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη για κανέναν –πόσο μάλλον για την κυβέρνηση– η επίδειξη δύναμης 40-50 κουκουλοφόρων της ένοπλης πολιτοφυλακής των Εξαρχείων. Η οποία επιτέθηκε την Πέμπτη το βράδυ στους άνδρες του Λιμενικού στη διάρκεια έρευνας για ναρκωτικά, αφοπλίζοντας κάποιους και τραυματίζοντας κάποιους άλλους. Εκπληξη ήταν που δεν υπήρξαν θύματα κατά το θερμό αυτό επεισόδιο. Και μεγαλύτερη έκπληξη ότι η αστυνομία που δεν πήρε μέρος στην επιχείρηση λόγω κακής συνεννόησης με το Λιμενικό, δεν έχει κάνει τίποτα ακόμη για να περάσει το μήνυμα στους πολίτες ότι το ελληνικό κράτος παραμένει κυρίαρχο και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητεί την έννομη τάξη ακόμη και στο προτεκτοράτο της βίας, τα Εξάρχεια.
Δυστυχώς εκεί που έχει φτάσει η κατάσταση δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Το οποίο επιδεινώνεται συνεχώς αφού οι ένοπλες αυτές συμμορίες που κυριαρχούν στην περιοχή έχουν μεγάλο οικονομικό συμφέρον να συνεχίζουν ανενόχλητες τις παράνομες δραστηριότητές τους. Είναι ίσως από τα επείγοντα εκείνα ζητήματα όπου κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα έπρεπε να καθίσουν σε ένα τραπέζι να συνεννοηθούν για μια πιο δυναμική αλλά και πιο έξυπνη αντιμετώπιση του φαινομένου. Να χτυπήσουν εκεί που χτυπάει πλέον η καρδιά του προβλήματος. Στο παράνομο «μαύρο» χρήμα.