Ο απελπισμένος θα πιαστεί και από την πλαστή είδηση ακόμη, και ας είναι σχεδόν βέβαιος πως είναι ένα παραπλανητικό παραμύθι. Ξεριζωμένος από τον τόπο του· εγκλωβισμένος σ’ ένα σταθμό που τον θεωρεί προσωρινό, ενδιάμεσο· με τα παιδιά του να γίνονται δεκτά σε κάποια σχολεία, σε άλλα όμως να αντιμετωπίζονται σαν φορείς μικροβίων κάθε είδους (συμπεριλαμβανομένων των θρησκευτικών και των πολιτισμικών, και βεβαίως των «ανθελληνικών»)· χωρίς τον αυτοσεβασμό που σου προσφέρει και η πιο κακοπληρωμένη δουλειά, χωρίς σχεδόν όλα όσα δημιουργούν μια αξιοπρεπή συνθήκη ύπαρξης, δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια της ψύχραιμης σκέψης. Αρπάζεσαι και από το τίποτα.
Και στις ημέρες της Ειδομένης, τέτοιον καιρό του 2016, και τώρα, με τα Διαβατά, ένα διαδικτυακό μήνυμα απατηλής ελπίδας αποδεικνύεται ικανό να κινητοποιήσει εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Προ τριετίας, η χαρμόσυνη αγγελία διαβεβαίωνε ότι θα ανοίξουν τα σύνορα, είναι κανονισμένο, όλα θα γίνουν μπροστά σε πεντακόσιους δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο, το δε ταξίδι προς την Ευρώπη θα εξελιχθεί με την αδιάλειπτη προστασία του Ερυθρού Σταυρού. Την περασμένη εβδομάδα το μήνυμα είχε και τίτλο, «Καραβάνι της Ελπίδας», και η διαβεβαίωση ήταν η ίδια: θα ανοίξουν τα σύνορα, όλα είναι συμφωνημένα με ανθρωπιστικές οργανώσεις.
Ποιοι οι κατασκευαστές των ψευδών ειδήσεων παραμένει άγνωστο: στυγνοί επαγγελματίες της αισχροκερδούς διακίνησης ταλαιπωρημένων ανθρώπων; Επαγγελματίες του «ανθρωπισμού» ή του «εξεγερσιακού πνεύματος», που, για να εκβιάσουν τα πράγματα και να κερδίσουν εντυπωσιακές εικόνες συγκρούσεων, χρησιμοποιούν τους ανθρώπους σαν πιόνια; Χυδαίοι φαρσέρ, ακροδεξιάς ή ψευτοχριστιανικής κοπής, που ηδονίζονται να βασανίζουν «αυτούς τους άθλιους που εισβάλλουν για να εξισλαμίσουν την ωραία μας Ευρώπη, εξαγορασμένοι από τον Σόρος»;
Α, η ωραία μας Ευρώπη. Αυτή είναι το σαγηνευτικότερο απ’ όλα τα fake news. Αλλά και το πιο τρύπιο. Αυτήν την Ευρώπη της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της ευημερίας ονειρεύονται στο Αφγανιστάν και στην Γκάνα. Κι όσα ανάποδα κι αν μαθαίνουν, για τείχη και φράχτες, για άθλιους χώρους υποδοχής, για διάχυτο ρατσισμό και βία, εξακολουθούν να την ονειρεύονται. Γιατί; Είναι απλό. Επειδή, εξαιτίας και αρκετών ευρωπαϊκών κρατών και των συμφερόντων τους, οι πατρίδες τους είναι ρημαγμένοι τόποι, αβίωτοι. Αντί για την κατάμαυρη αλήθεια προτιμούν ένα ρόδινο ψέμα. Και ας ξέρουν στο βάθος της ψυχής τους ότι θα γελαστούν και πάλι.