Οι παλαιοί κανόνες δεν ισχύουν πια

Οι παλαιοί κανόνες δεν ισχύουν πια

1' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

O Mπέντζαμιν Νετανιάχου εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα ξεκινήσει σύντομα την πέμπτη του θητεία ως πρωθυπουργός του Ισραήλ. Σε λίγους μήνες θα γίνει ο μακροβιότερος ηγέτης στη σύντομη ιστορία του εβραϊκού κράτους. Αυτό παρ’ ότι του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για δωροληψία και απάτη σε τρεις διαφορετικές υποθέσεις διαφθοράς – κάτι το οποίο ο ίδιος αποδίδει σε συνωμοσία του φιλελεύθερου κατεστημένου και των ΜΜΕ.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ντόναλντ Τραμπ κατέκτησε την προεδρία παρά τις ρατσιστικές του επιθέσεις κατά Μεξικανών και μουσουλμάνων, παρά την εκπεφρασμένη του πρόθεση να φιμώσει επικριτικά μέσα ενημέρωσης, παρά τα ακατάσχετα ψεύδη και την πρωτοφανή άγνοια για βασικά ζητήματα πολιτικής. Προεκλογικά είχε πει ότι θα μπορούσε να πυροβολήσει κάποιον στην 5η Λεωφόρο χωρίς να χάσει ψήφους. Είχε δίκιο. Οι προκλήσεις του έχουν γίνει ακόμα πιο ακραίες από τότε που μετακόμισε στον Λευκό Οίκο.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Τερέζα Μέι έχει ηττηθεί τρεις φορές στο Κοινοβούλιο στις ψηφοφορίες επί της συμφωνίας αποχώρησης από την Ε.Ε. – ζήτημα το οποίο έχει μονοπωλήσει την πρωθυπουργία της. Τα φαινόμενα απειθαρχίας στο υπουργικό συμβούλιο είναι τα χειρότερα στη σύγχρονη βρετανική ιστορία. Είναι μία πρωθυπουργός χωρίς εξουσία. Κι όμως, παραμένει στη θέση της – ένα σύμβολο του επίμονου αδιεξόδου του Brexit.

Πριν από όλα αυτά, υπήρχε ο Αλέξης Τσίπρας, του οποίου τα προεκλογικά παραμύθια περί τέλους της λιτότητας και των μνημονίων συγκρούστηκαν μετωπικά με την πραγματικότητα, που προσέφυγε σε δημοψήφισμα σε μία ύστατη προσπάθεια να αποφύγει την πραγματικότητα αυτή, και που στη συνέχεια αγνόησε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και επανεξελέγη εφαρμόζοντας ακριβώς τα αντίθετα από όλα όσα υποσχόταν.

Συμπέρασμα; Οι κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού έχουν ανασταλεί, αν δεν έχουν καταργηθεί για τα καλά. Τα πρόσωπα έχουν πάντα τη σημασία τους, αλλά πριν από δέκα χρόνια, κανείς από τους πολιτικούς αυτούς δεν θα είχε επιβιώσει πολιτικά σε παρόμοιες συνθήκες. Η οικονομική κρίση, η κατάρρευση της εμπιστοσύνης στην πολιτική τάξη, η άνοδος των social media και η συνεπακόλουθη όξυνση της πόλωσης, έχουν δημιουργήσει νέα δεδομένα, που επιτρέπουν στους πιο αδίστακτους παίκτες να ευδοκιμούν, υποδαυλίζοντας τον διχασμό και διαβρώνοντας τα θεμέλια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Υπάρχουν όμως και στοιχεία ελπίδας. Οπως δείχνει το χάος του Brexit, αλλά και η ιλιγγιώδης μεταστροφή Τσίπρα, ο λαϊκισμός στην εξουσία δεν μπορεί να πάει μακριά· είτε αυτοαναιρείται, είτε συντρίβεται.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή