Τζούλιαν Ασάνζ: Κάλτσες

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ποιος μπορεί να αντέξει επτά χρόνια έγκλειστος σε ένα κτίριο, χωρίς να αρχίσουν οι τοίχοι να τον πλακώνουν; Τα νεύρα του Τζούλιαν Ασάντζ, πάντως, λένε ότι δεν άντεξαν. Του έλειπε βιταμίνη D. Του έλειπε, όμως, και ο κόσμος, τον οποίο συναντούσε μόνον όταν έβγαινε στο μικρό μπαλκονάκι της πρεσβείας του Ισημερινού για να χαιρετίσει τους πιστούς του.

Με τα χρόνια, το ποίμνιο των θαυμαστών μειωνόταν. Αντιστοίχως, πολλαπλασιάζονταν εκείνοι που άρχισαν να διακρίνουν την ευθυγράμμιση του ιδρυτή των WikiLeaks με τη Μόσχα, και την αλλεργία του ίδιου με τη Δύση.

Διαβάζοντας κανείς τα τελευταία χρόνια τα ψυχογραφικά πορτρέτα του εγκλείστου, είχε την αίσθηση πως παρακολουθεί μια εκφυλιστική πορεία, όχι εντελώς άγνωστη. Ο Ασάντζ ξεκίνησε με την ηθική αυταρέσκεια του επαναστάτη που έρχεται για να σώσει την ψηφιακή οικουμένη. Και κατέληξε με σκέτη την αυταρέσκεια – με τον εξουσιαστικό ναρκισσισμό που απομένει πάντα από τον μεσσιανισμό, είτε σε λένε Τζούλιαν και είσαι εγκάθειρκτος είτε σε λένε Γιάνη με ένα νι και κυκλοφορείς ελεύθερος.

Το είχε γράψει με μιαν αλλόκοτη παρομοίωση ένας δημοσιογράφος του New Yorker: Ο Ασάντζ δεν είναι το είδος του ανθρώπου που απλώς φοράει τρύπιες κάλτσες. Είναι το είδος που φοράει τρύπιες κάλτσες και είναι έτοιμο να κατακεραυνώσει όποιον αναφέρει δημοσίως τις τρύπες.

Αν θέλει κάποιος να είναι δίκαιος, οι τρύπες δεν εμφανίστηκαν μόνο στις κάλτσες του ευαγγελιστή της διαδικτυακής ελευθερίας. Εμφανίστηκαν στο ίδιο το κίνημα που ταύτισε τη συνδεσιμότητα με τη συλλογικότητα και την ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας με την ελευθερία του λόγου. Μετά την πρώτη, χρυσή εποχή του Ιντερνετ, φάνηκε ότι το εργαλείο από μόνο του δεν είχε τις μαγικές ιδιότητες που φαντάζονταν οι digiterati – οι πρόδρομοί του. Το αντίθετο. Εγινε εργαλείο εθιστικής ύπνωσης και μεγα-χειραγώγησης, παρά μαζικής χειραφέτησης.

Ανάλογη ήταν και η εξέλιξη του δημιουργήματος του Ασάντζ. Από Μέσο χωρίς μεσάζοντες, εξελίχθηκε σε πλυντήριο πληροφορίας – ένα κανάλι ανορθόδοξου πληροφοριακού πολέμου, που χρησιμοποιούσαν καθεστώτα όπως αυτό του Πούτιν, για να υποσκάψουν τους δημοκρατικούς θεσμούς στη Δύση.

Θα ήταν το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών του 2016 το ίδιο αν τα WikiLeaks δεν είχαν εξαπολύσει στην προεκλογική δημοσιότητα τα υποκλαπέντα δεδομένα των Δημοκρατικών και της καμπάνιας της Χίλαρι Κλίντον; Είναι ένας κόσμος χωρίς μυστικά ένας ελεύθερος κόσμος;

Μια έμμεση απάντηση παίρνει κανείς από τον τρόπο που αντιλαμβάνεται πλέον τον κόσμο ο Ασάντζ. Ο ακτιβιστής των αποκαλύψεων και της διαφάνειας μιλάει πια σαν κήρυκας της Αποκάλυψης, βλέποντας παντού συνωμοσίες των μεγάλων δυνάμεων και –τίνος άλλου;– του Σόρος. Από τον διαφωτισμό στη δεισιδαιμονία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή