Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης πρέπει να ευγνωμονεί τον Αλ. Τσίπρα, που καλύπτει συνεχώς τον Π. Πολάκη, που συνεταιρίστηκε με τον Π. Καμμένο, που διατηρεί ως υπουργούς και προσφέρει θαλπωρή σε άλλους, όπως ο Ν. Παππάς, ο Χρ. Σπίρτζης, ο Κ. Γαβρόγλου και μερικοί ακόμη. Γιατί μέσα από αυτούς αναδεικνύεται σε μεγάλο βαθμό η προσωπικότητά του (ενν. του πρωθυπουργού), ως ανθρώπου και πολιτικού. Οχι ότι δίχως αυτούς ο Αλ. Τσίπρας θα μπορούσε να κρύβει τον πραγματικό εαυτό του ώστε να παραπλανά εσαεί το σύμπαν, αλλά με δαύτους και τους υπόλοιπους του περίγυρού του φαίνεται καθαρά ποιος είναι και τι επιδιώκει. Ολα τα άλλα είναι για τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» και τα άλλα διεθνή μίντια, προκειμένου «να πουλάει μούρη» στους ξένους. Οσο βέβαια συνεχίζουν να τον πιστεύουν, κάτι που θα διαπιστώσουμε μετά τις ευρωεκλογές…
Με αυτή την έννοια, λοιπόν, ο Αλ. Τσίπρας όντως προσφέρει επιχειρήματα στον Κυρ. Μητσοτάκη –αλλά και στη Φώφη Γεννηματά– για να τον ταυτίζουν με τον Π. Πολάκη σήμερα, με τον Π. Καμμένο έως πρόσφατα, και με τους δύο, «συν» τους συγκεκριμένους που αναφέρονται πιο πάνω, σε όλη τη διάρκεια της θητείας της κυβέρνησης. Υπάρχει, βέβαια, και ο αντίλογος, ότι συχνά οι πρωθυπουργοί επιλέγουν και διατηρούν υπουργούς για λόγους ισορροπιών, δίχως αναγκαστικά να ταυτίζονται μαζί τους ή να χειροκροτούν όλες τις συμπεριφορές τους. Ομως δεν είναι αυτή η περίπτωση Τσίπρα με Πολάκη «συν» Καμμένο και λοιπούς. Ο Αλ. Τσίπρας είναι από τους αρχηγούς που μπορούν να κάνουν εντελώς ό,τι θέλουν στο κόμμα και στην κυβέρνησή τους, χωρίς «να ανοίξει μύτη», άρα δεν υπάρχει θέμα διατήρησης ισορροπιών. Επιπλέον, συναγελάζεται με τον Π. Πολάκη κάνοντας βόλτες στο Αιγαίο μαζί του, τον δικαιολογεί ως λεβεντοκρητικό και γενικά τον έχει… σαν παιδί του.
Με τον Π. Καμμένο πάλι, ο Αλ. Τσίπρας χαμογελούσε με ικανοποίηση και συχνά τον δόξαζε όταν εκείνος ανάμεσα σε ρόγχους, ακατάληπτες διατυπώσεις, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και ρίχνοντας λάσπη στον ανεμιστήρα προσπαθούσε να ταπεινώσει από το βήμα της Βουλής τους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης. Αλλωστε, και μόνον η επιλογή του ως συνεταίρου δείχνει το ποιόν του σημερινού πρωθυπουργού, ή όχι; Οσο για τους Παππά, Σπίρτζη, Γαβρόγλου και λοιπούς του θιάσου, δεν πρέπει να λησμονείται ότι κάποιοι από δαύτους ανήκουν στον στενό κύκλο του Αλ. Τσίπρα, ενώ άλλοι εφαρμόζουν πιστά καταστρεπτικές πολιτικές κατ’ εντολήν του. Αν δεν ήταν της απόλυτης ευαρέσκειάς του όσα κάνει ο Κ. Γαβρόγλου στην Παιδεία, πολύ απλά θα τον σταματούσε. Οπως σταμάτησε τον Ν. Φίλη όταν τα ’βαλε με την Εκκλησία…
Ολα αυτά επαληθεύουν πλήρως το γνωστό λαϊκό γνωμικό «πες μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι». Ακόμη περισσότερο, επιβεβαιώνουν ότι ο «εκτσογλανισμός» της πολιτικής ζωής ήταν σύλληψη και επιλογή του Αλ. Τσίπρα.