Για να εξηγούμαστε: είναι οι διαρθρωτικές αδυναμίες και η συντήρηση υψηλών ελλειμμάτων του κράτους, σε συνδυασμό με την έλλειψη πολιτικής προετοιμασίας, που πολλαπλασίασαν τις βαριές επιπτώσεις της τεράστιας διεθνούς οικονομικής κρίσης του 2008. Η κρίση, διεθνής και ενδογενής, οδήγησε στον δανεισμό από τους συνεταίρους και ο δανεισμός αυτός συνοδεύτηκε από το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο. Το ανάποδο, ότι δηλαδή τα μνημόνια έφεραν την κρίση, δεν ισχύει. Ούτε κατά προσέγγιση! Αυτά όμως, μέχρι το τέλος του 2014. Υστερα από αυτό το χρονικό σημείο, η κρίση οφείλεται, κατά 90%, στις πολιτικές επιλογές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας Τσίπρα – Καμμένου. Είναι, και πάλι, αυτονόητο ότι η Ελλάδα βυθίστηκε στη νέα κρίση του 2015, όταν όλα τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης έβγαιναν απ’ αυτήν, αποκλειστικά και μόνον εξαιτίας των λαθών του α΄ εξαμήνου του ’15. Οτιδήποτε άλλο, απλώς δεν ισχύει. Ούτε κατά προσέγγιση!
Αφορμή για την τρίτη διαπίστωση, που σας καλώ να κάνετε μαζί μου σήμερα, είναι η ανακοίνωση της έκθεσης της έγκυρης ελεγκτικής εταιρείας E&Y (πιο γνωστής ως Ernst & Young) επί της οικονομικής κατάστασης της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Θα καταλάβετε πόσο τραγική είναι η κατάσταση αν μάθετε ότι η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να προπληρώσει καταναλώσεις του κράτους ύψους 300-500 εκατομμυρίων προκειμένου να μη βάλει λουκέτο η ΔΕΗ. Προφανώς θυμάστε ότι, κατά κανόνα, το κράτος χρωστάει στη ΔΕΗ (όπως και σε πολλούς άλλους) σημαντικά ποσά. Το καταστροφικό μάνατζμεντ δημοσίων επιχειρήσεων, στις οποίες η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα διατήρησε δυνατότητες παρέμβασης, έχει οδηγήσει σε δημιουργία νέων και επανεμφάνιση παλαιών ζημιογόνων πρακτικών. Κοινό χαρακτηριστικό δεν είναι μόνον οι ζημίες (και μάλιστα σε περιπτώσεις που παραδόθηκαν με κερδοφορία), αλλά η επιστροφή στις καταστροφικές πρακτικές της κομματικής διοίκησης. Αυτό. Τίποτ’ άλλο!
Τα όσα συνέβησαν μετά το 2015 στη ΔΕΗ είναι ίδια με όσα έχουν συμβεί όπου στην απέραντη δημόσια διοίκηση δεν υπήρχε άμεση εποπτεία των ελεγκτών. Κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι άφησαν το κόστος παραγωγής και λειτουργίας να αυξάνεται, ενώ δεν προσάρμοζαν τις τιμές. Μια παρατήρηση: όλες οι ιδιωτικές εταιρείες παροχής ρεύματος έχουν περί το 3,5% πελάτες που καθυστερούν την πληρωμή των λογαριασμών. Στη ΔΕΗ το ποσοστό είναι 50%. Σκεφτείτε να εφαρμοστεί το ίδιο «μοντέλο» στη διαχείριση του κράτους. Η επιστροφή στο σημείο «0» της κρίσης είναι ένας κίνδυνος που συνοδεύει την παρούσα διακυβέρνηση.