Ο ανθρωπότυπος του «νέου» Ευρωπαίου έχει δύο εκδοχές. Η μία είναι αυτή που προσπαθεί να ανανεώσει τις θεσμικές καταβολές της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης, της παλιάς «Ευρώπης» των Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών και να την εντάξει στον νέο διεθνή διάλογο των νέων ισορροπιών. Και η άλλη εκδοχή είναι αυτή που προσπαθεί να διεμβολίσει το μεταπολεμικό σύστημα και να οργανώσει έναν αντίλογο που πολλοί ομαδοποιούν κάτω από την ταμπέλα του λαϊκισμού. Τα πράγματα είναι χωρίς αμφιβολία περισσότερο σύνθετα και η ανάγνωση ενός πολιτικού χάρτη για τον Ευρωπαίο ψηφοφόρο ποτέ δεν ήταν τόσο περίπλοκη.
Οσοι μεγαλώσαμε στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, αυτή η ιδεολογική ένταση και η κοινωνική ανακατάταξη των τελευταίων ετών μοιάζει αδιανόητη, πλην όμως είναι πραγματική… Ο κόσμος αλλάζει και η ευθύνη είναι πιο μεγάλη τώρα. Καλούμαστε να στείλουμε εκπροσώπους της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να υπερασπιστούν όχι μόνο εθνικές θέσεις αλλά ευρύτερα ζητήματα που αφορούν τις μετακινήσεις και την αλλαγή στις ιεραρχήσεις στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ποτέ πριν δεν είχαμε τόσο ανάγκη από κατηρτισμένους, διαβασμένους και έμπειρους σε διεθνή θέματα ευρωβουλευτές.
Ενδιαμέσως, όμως, ανάμεσα στα δύο ευρύτερα ιδεολογικά στρατόπεδα στην Ευρώπη, υπάρχει μια διευρυνόμενη κοινωνική ομάδα, πολυσυλλεκτική και αυτή, που αποστασιοποιείται τόσο από την ανανεωμένη «παλαιά» τάξη όσο και από τη δημαγωγική γλώσσα των νέων «φίλων» του λαού. Αυτοί οι νέοι Ευρωπαίοι, νέοι όχι απαραίτητα λόγω ηλικίας, αλλά λόγω ρήξης με ισχύοντες ή αναδυόμενους πολιτικούς συσχετισμούς, κρατούν σημαντικές αποστάσεις, διατηρούν δυσπιστία, απέχουν από τον πραγματισμό της αγοράς αλλά και από τον δογματισμό της καθαρής κοινωνίας και προσεγγίζουν θεωρίες με μεγαλύτερη πνευματική, οικολογική και ρομαντική βάση.
Είναι μια υπολογίσιμη δύναμη που λανθάνει στις δημοσκοπήσεις. Κατά κανόνα είναι μορφωμένοι και ιδεαλιστές, πασιφιστές και αλληλέγγυοι, ευρωπαϊστές με μιαν έννοια ανθρωπισμού και κατανόησης. Δεν επιθυμούν την παλινόρθωση της παλιάς τάξης και απεχθάνονται άλλο τόσο τη σκληρή γλώσσα των λαϊκιστών. Αποκλίνουν και παρατηρούν.