Είναι ένα ανεξέλεγκτο πολιτικό αντανακλαστικό: Προεκλογικές παροχές – κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσφέρονται σε δέσμες. Μολονότι χαροποιούν, όπως είναι απολύτως φυσικό στη χειμαζόμενη χώρα (άμεσα θα λάβουν 2,5 εκατ. συνταξιούχοι τη 13η σύνταξη, άμεσα θα πέσουν οι τιμές σε τρόφιμα και ρεύμα), δεν αρκούν και –συνήθως– σπάνια επηρεάζουν, όπως έχει φανεί, το εκλογικό αποτέλεσμα. Η γενναιοδωρία των κυβερνώντων (εν προκειμένω, από τα υπερπλεονάσματα της εξοντωτικής υπερφορολόγησης) με δυσκολία αλλάζει την από καιρό ειλημμένη απόφαση ψήφου. Η πολιτική επιλογή χτίζεται σε βάθος χρόνου με υλικά τις ιδεολογικές τοποθετήσεις, τις πολιτικές παραδόσεις, δεσμεύσεις, συγκινήσεις, σύμβολα, μύθους.
Οι παροχές είναι μια «θεσμοθετημένη» πρακτική επιρροής που κρατάει γερά, διότι δίνει την ψευδαίσθηση στους παρέχοντες γη και ύδωρ της ανωτερότητάς τους απέναντι στους αντιπάλους. Ο προεκλογικός μηχανισμός λειτουργεί με όρους αγοράς από την αρχαιότητα (π.χ. ο Κλεοφών στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. είχε καθιερώσει τη διωβελία, δύο οβολούς που μοίραζε καθημερινά στους πολίτες, έναν μισθό αεργίας σε ευρεία βάση· στη συνέχεια ο Καλλικράτης, υποσχέθηκε να κάνει τους δύο οβολούς τρεις, αλλά στο τέλος κατήργησε το επίδομα. Αμφότεροι αναφέρονται από τον Αριστοτέλη στην «Αθηναίων Πολιτεία» ως ακραίοι δημαγωγοί). Ωστόσο, η αντοχή στον χρόνο της πρακτικής των παροχών (που δίνει αποτελέσματα όταν τα δώρα είναι περισσότερο διαρκή και εξατομικευμένα) δεν αθωώνει τη φυσική κλίση των κυβερνώντων πρoς τις διευκολύνσεις της τελευταίας στιγμής. Διότι αυτές είναι συχνά πυροτεχνικές, χωρίς μακροπρόθεσμο σχέδιο σταθερής προόδου. Οι εκλογές δεν είναι αναμέτρηση σε ένα σκηνικό πόλωσης και μικρής σοβαρότητας, που επιτείνει τη ροπή προς την έκπτωση και ανακυκλώνει την κρίση αξιοπιστίας της πολιτικής. Δεν είναι πόλεμος εξόντωσης, θέατρο συγκρούσεων, προγραμματική ανευθυνότητα, παγίδευση σε συνθήκες που παράγουν αδιέξοδα. Είναι, θα έπρεπε να είναι, κάτι πιο βαθύ και βαρύ. Οχι τύπος, αλλά ουσία, όχι το σημείο στο οποίο φθάνεις αλλά εκείνο από το οποίο ξεκινάς. Η πύλη προς τη θεμελίωση πραγμάτων που επιτρέπουν στις κοινωνίες να εξελίσσονται ανοδικά. Και αυτά δεν είναι οι προεκλογικές παροχές, όσο ανακουφιστικές κι αν δείχνουν.