Ναρκισσισμός και εκφοβισμός

Ναρκισσισμός και εκφοβισμός

3' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το μέγα θέμα της χθεσινής ημέρας ήταν η σύγκρουση Τσίπρα και Μητσοτάκη στη Βουλή. Αυτό ήταν το πολιτικό γεγονός που είχε επισκιάσει τα υπόλοιπα – τουλάχιστον για όσους εξ ημών, είτε λόγω διαστροφής είτε λόγω βιοπορισμού, παρακολουθούμε την πολιτική επικαιρότητα.

Ο λόγος ήταν ότι, για πρώτη φορά, ο Μητσοτάκης απάντησε στην καθιερωμένη πλέον χυδαία προσωπική επίθεση, που εξαπολύει κάθε φορά εναντίον του ο Τσίπρας· και απάντησε με αντεπίθεση επί του προσωπικού. Ολοι γι’ αυτό συζητούσαν: ποιος είχε «κερδίσει» τον καβγά, ο πρωθυπουργός ή ο αρχηγός της αντιπολίτευσης; Ας μου επιτρέψετε προς το παρόν να παρακάμψω το θέμα, στο οποίο όμως θα επανέλθω αναλυτικά την Κυριακή.

Αναφέρομαι όμως σε αυτό τώρα, μόνο επειδή μας χρειάζεται ως υπόβαθρο για κάτι άλλο που θέλω να αναδείξω και το οποίο είναι η στάση και η θέση του Πολάκη μέσα στο όλο σκηνικό. Θυμίζω το περιστατικό: οι πάντες στη Βουλή έχουν αντιληφθεί τι έχει μόλις συμβεί μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού της αντιπολίτευσης, όλοι νιώθουν τον ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα, καθώς ποτέ στο παρελθόν οι δυο τους δεν έχουν φθάσει σε τέτοιο σημείο, και τότε σηκώνεται αργά και λεβέντικα ο κατά τον Τσίπρα «αψύς Σφακιανός», πηγαίνει με το δάχτυλο προτεταμένο και το γνωστό εκφοβιστικό στυλ του στον αρχηγό της αντιπολίτευσης, για να του κάνει τον καμπόσο, επειδή εθίγη από τον όρο «φασίστας» με τον οποίο τον είχε χαρακτηρίσει ο Μητσοτάκης. Τα άλλα δεν τον είχαν πειράξει· αυτό μόνο. Επόμενο ήταν, λοιπόν, να ανάψει η εξέδρα της Ν.Δ., διότι, εκτός από τους χρήσιμους που θέλει ο ίδιος γύρω του, κοντά στον αρχηγό προσπαθούν να στριμώχνονται κατά κανόνα οι πρόθυμοι να του αποδείξουν την αφοσίωση, και αυτοί πάντα αρπάζουν φωτιά αμέσως, λόγω του μεταξύ τους ανηλεούς ανταγωνισμού στη δουλικότητα.

Από τη μια, ήταν ο ναρκισσισμός του Πολάκη που τον οδήγησε σε αυτή την επίδειξη αγοραίας μαγκιάς. Τσίπρας και Μητσοτάκης είχαν κλέψει την παράσταση – μια παράσταση, σημειωτέον, που γινόταν για εκείνον. Ο Τσίπρας είχε καταβάλει εμφανή προσπάθεια να ξεπεράσει τον χειρότερο εαυτό του και τα είχε καταφέρει: ποτέ δεν είχε υπάρξει χυδαιότερος προς τον Μητσοτάκη! Εκείνος, δε, του είχε απαντήσει στο ίδιο μεν επίπεδο, αλλά με το δικό του ύφος, που όσο και αν προσπαθήσει, δεν μπορεί ποτέ να φθάσει σε χυδαιότητα του Τσίπρα.

Πού ήταν ο Πολάκης μέσα σε όλα αυτά; Πουθενά ή, μάλλον, κάπου στη σκιά. Πώς να αντέξει; Με τον τρόπο του και αυτός –ας μην παρεξηγηθώ για τη μεταφορικότητα του λόγου– έχει μέσα του κάτι της Βουγιουκλάκη: είναι σταρ! (Δεν ξέρω αν σας ακούγεται ειρωνικό. Αν ναι, τότε κακώς, γιατί εγώ μιλώ τελείως ψυχρά…) Επρεπε κάτι να κάνει, λοιπόν, για να κερδίσει το κοινό του και το έκανε με το νταηλίκι που πήγε να πουλήσει στον Μητσοτάκη.

Από την άλλη, δεν χωρεί αμφιβολία ότι με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του ο Πολάκης απευθυνόταν και σε κάποιους άλλους, εκτός από το είδωλό του στον καθρέπτη του. Απευθυνόταν στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως σε εκείνους που δυσανασχετούν απροκάλυπτα με τον Πολάκη και υποχρεώνονται τώρα να τον υπερασπισθούν, λόγω της ψήφου εμπιστοσύνης στην οποία μετέτρεψε ο πρωθυπουργός την πρόταση δυσπιστίας. Ο Πολάκης έδειξε σε όλους αυτούς ότι ταυτίζεται απολύτως με τον Τσίπρα και, το κυριότερο, ότι η ταύτισή τους είναι αμοιβαία.

Ας το σκεφθούμε λίγο με εικόνες. Η νουάρ εκδοχή: ο αρχιμαφιόζος πυροβολεί το θύμα του, το οποίο σωριάζεται, και ο έμπιστός του πηγαίνει μετά για να κλωτσήσει το θύμα. Προτιμώ, όμως, την εκδοχή της κωμωδίας: κάθεσαι στο πάρκο, ένα κακομαθημένο παχύ κ***παιδο δίπλα σου, που μασουλάει ακατάπαυστα τσιπς, γυρίζει στο μέρος σου και ρεύεται αναιδώς, του κάνεις παρατήρηση, επεμβαίνει η ηλίθια μητέρα του για να υπερασπιστεί το μοσχαράκι της, τσακώνεστε για τα καλά και, καθώς φεύγουν και απομακρύνονται, το κ***παιδο γυρνάει ξανά προς το μέρος σου και, από απόσταση ασφαλείας, σου ρίχνει ένα ακόμη ρέψιμο, το αποχαιρετιστήριο. Αυτό έκανε ο Πολάκης, είτε προτιμάτε τη νουάρ είτε την κωμική εκδοχή.

Η ομιλία του Πολάκη στη Βουλή την επομένη ημέρα, δηλαδή χθες, ήταν μάλλον περιττή, με την έννοια ότι δεν προσέθεσε τίποτε καινούργιο στα όσα έχει πει μέχρι τώρα κατά καιρούς για τον εαυτό του. Θα συνεχίσει να είναι προσβλητικός και, ναι, θα συνεχίσει να είναι επικίνδυνος για τη δημοκρατία μας, επειδή αυτός εκφράζει τον λαό και την αλήθεια. Ηταν, ωστόσο, πολύ διασκεδαστική (ιδίως όταν αναφέρεται στο ολόφρεσκο γιαούρτι και στο κακάρισμα της πέρδικας), καθώς επιχείρησε να μας παρουσιάσει τη γαϊδουριά του με τα φτερά του λυρισμού και, φυσικά, το αποτέλεσμα ήταν γελοίο. Πάντως, το βασικό που ήθελε να πει το είχε πει με τη συμπεριφορά του.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή