Για τα παιδιά της δικής μου γενιάς, που είχαμε την πρώτη κινηματογραφική εμπειρία μας στο «Σινεάκ» με ασπρόμαυρες αμερικανικές κωμωδίες «σλάπστικ», η κλασική σκηνή του τουρτοπόλεμου νομίζω ότι μένει ανεξίτηλη στη μνήμη. (Τολμώ να πω όσο σχεδόν και η θεϊκή εικόνα της Ράκελ Γουέλς με το δερμάτινο μπικίνι στην ηλίθια ταινία «1.000.000 χρόνια π.Χ.», αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα…) Ο κινηματογραφικός τουρτοπόλεμος είναι πια ένα κλισέ τόσο βαρετό, που τείνει να εξαφανισθεί και στα σημερινά παιδιά, τα οποία μέχρι τα 10 έχουν δει τα πάντα από το Ιντερνετ, δεν πρέπει να κάνει εντύπωση. Για εμάς, όμως, που μεγαλώναμε τη δεκαετία του 1960 ήταν κάτι απελευθερωτικό: ένα γαία πυρί μιχθήτω, όπου όλοι πολεμούν λυσσαλέα εναντίον όλων, χωρίς κανόνες, χωρίς έλεος, χωρίς συνθήκες της Γενεύης, αλλά και χωρίς πραγματικό κίνδυνο, γιατί τα όπλα είναι τούρτες, πάστες, κρέμες, ρυζόγαλα, που εκτοξεύονται αδιακρίτως προς κάθε κατεύθυνση σε οτιδήποτε κινείται και μοιάζει με άνθρωπο. Είχε μάλιστα και ένα προφητικό βάθος, ο τουρτοπόλεμος των κλασικών ασπρόμαυρων ταινιών, αν σκεφθεί κανείς πόσους έχει σκοτώσει μέχρι σήμερα η υπερκατανάλωση ζάχαρης και γλυκών, ενώ από μια τούρτα στο πρόσωπο κανείς δεν συνάντησε τον δημιουργό του.
Με αυτά παραπάνω ως υπόβαθρο, μπορούμε να προχωρήσουμε στο θέμα. Με αφορμή την αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στην περίπτωση της ιστορικής καπνοβιομηχανίας «Παπαστράτος» (η οποία εφάρμοσε, με άδεια του υπουργείου Εργασίας, την επταήμερη λειτουργία της επιχείρησης), ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε τον πρόεδρο της Ν.Δ. ότι σκοπεύει να επιτρέψει την «επταήμερη εργασία»! Το απέδωσαν, μάλιστα, σε γκάφα του Μητσοτάκη· του ξέφυγε χωρίς να το θέλει.
Ο Μητσοτάκης, βέβαια, ποτέ δεν μίλησε για επταήμερη εργασία – αυτές οι λέξεις δεν βγήκαν ποτέ από το στόμα του. Μίλησε, όμως, για επταήμερη λειτουργία της επιχείρησης, που σημαίνει και ανάλογη αύξηση του προσωπικού, αφού οι εργαζόμενοι, παλαιοί και νέοι, διατηρούν ανέπαφα τα ισχύοντα εκ του νόμου δικαιώματά τους. Ειλικρινά, απορώ πώς τόλμησαν μια τέτοια βάναυση διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Κατ’ αρχάς, επειδή είναι κάτι προδήλως ηλίθιο η καθιέρωση επταήμερης εργασίας, κάτι το οποίο κανείς στοιχειωδώς σώφρων άνθρωπος, πολιτευόμενος ή μη, δεν θα σκεπτόταν ποτέ να το πει. Ούτε που θα του διέσχιζε το μυαλό, όπως θα έλεγε η κ. Αχτσιόγλου, η οποία ως υπουργός Εργασίας ήταν εκείνη που ενέκρινε την επέκταση της λειτουργίας της «Παπαστράτος» – με τη σύμφωνη γνώμη του συνόλου των εργαζομένων της εταιρείας, ας σημειωθεί.
Επειτα, η συγκεκριμένη ad hoc «μεταρρύθμιση» έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ, με τον ίδιο τον Τσίπρα μάλιστα να επισκέπτεται την εν λόγω καπνοβιομηχανία, προκειμένου να καρπωθεί τη θετική δημοσιότητα από την πρόοδο μιας επιχείρησης που βρίσκεται στην Ελλάδα. Αν κάποιος έχει κάνει μια γκάφα εδώ, αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο Μητσοτάκης. Τέλος, είναι κάτι αφόρητα και βαθύτατα υποτιμητικό για το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Πρέπει να θεωρείς τον άλλο τελείως ζώον, ώστε να πιστέψεις ότι δεν μπορεί να διακρίνει ανάμεσα στις έννοιες της εργασίας και της επιχειρηματικής λειτουργίας. Οι εγκέφαλοι της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν δίστασαν να το κάνουν. Επρόκειτο τελικά για γκάφα τους;
Ηταν τόσο χονδροειδής η παραποίηση της αλήθειας, ώστε τείνω στην εκδοχή ότι δεν μπορεί να οφείλεται σε λάθος, αλλά ήταν σκόπιμη. Δεν ήταν από τσαπατσουλιά που συνέβη (στη δημαγωγία δεν κάνουν ποτέ τσαπατσουλιές!), αλλά από τον αβυσσαλέο κυνισμό τους. Οπως στον τουρτοπόλεμο δεν σταματάς ποτέ για να αποφασίσεις αν θα πετάξεις προφιτερόλ ή νουγκατίνα, αλλά αρπάζεις ό,τι βρίσκεται μπροστά σου και το πετάς, παρομοίως και ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύει οτιδήποτε εναντίον του Μητσοτάκη. Τούρτες δεν τους βρίσκονται, τους βρίσκονται όμως λάσπη και βρωμιές. Δεν τους πολυνοιάζει αν η κατηγορία στέκεται ή όχι. Τους φθάνει, έχω την εντύπωση, να στρέφεται προσωπικά κατά του Μητσοτάκη, γιατί ο σκοπός τους είναι να τον εκνευρίσουν.
Μετά την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή και την προεκλογική ομιλία του Τσίπρα, κοντεύω να πεισθώ ότι η υπερβολή και η αναισχυντία των ψεμάτων εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ έχουν τον ίδιο σκοπό με την ιταμή και αγοραία συμπεριφορά του Τσίπρα στη Βουλή έναντι του Μητσοτάκη. Εχουν καταλάβει (όλοι το καταλαβαίνουμε) ότι ο Κυριάκος είναι νευρικός και πιστεύουν ότι με έναν καταιγισμό κοροϊδίας, εκφοβισμού και χυδαιότητας θα τον κάνουν, με κάποιο τρόπο, να σπάσει. Μακάρι να έχω δίκιο και να είναι αυτός ο σκοπός τους, διότι η στοχοποίηση από τον ΣΥΡΙΖΑ τον ωφελεί. Πάντως, όσοι νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα τον κάμψουν μάλλον δεν γνωρίζουν καλά τον αντίπαλό τους. Μπορεί ο Τσίπρας να είναι ο «μάγκας» του Δεκαπενταμελούς, αλλά ο Κυριάκος δεν είναι ο «φλώρος» του Χάρβαρντ, όπως νομίζουν. Οι περισσότεροι άνδρες σε αυτή τη χώρα (όχι όλοι, είναι αλήθεια, αλλά πολλοί, θέλω να πιστεύω…) καταφέρνουν να επιβιώσουν από την καταπίεση της Ελληνίδας μητέρας. Ο Κυριάκος επιβίωσε από μια μητέρα και τρεις μεγαλύτερες αδελφές. Υπάρχει σκληρότερο σχολείο από αυτό;