Κώστας Καραμανλής: Κηφισός

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Go West. Ο προσανατολισμός είχε αποφασιστεί τους πρώτους μήνες μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ.: Για να γίνει ξανά πλειοψηφικό, το κόμμα όφειλε να επαναθεμελιώσει τα ερείσματά του στην ενδοχώρα της παλιάς Β΄ Αθηνών. Στη δυτική όχθη του Κηφισού.

Τελευταίος σταθμός αυτής της μεγάλης πορείας προς τα δυτικά –στο πλαίσιο της οποίας η Ν.Δ. μετέφερε μέχρι και την έδρα της στο Μοσχάτο– ήταν η συγκέντρωση της Τετάρτης στο Περιστέρι.

Η στρατηγική δεν βασιζόταν μόνο στην εκλογική αριθμητική. Βασιζόταν και στην πρώιμη διαπίστωση ότι ο Μητσοτάκης έπρεπε να σπάσει το γυάλινο τείχος που τον χώριζε από αυτό που –στερεοτυπικά και ολίγον απλουστευτικά– οριζόταν ως «λαϊκή Δεξιά».

Η εικόνα του Μητσοτάκη στο Περιστέρι, έξω από το συνηθισμένο κοστούμι του, με ανοιχτό γιακά και σηκωμένα τα μανίκια, θα μπορούσε να εκληφθεί και ως στυλιστική ολοκλήρωση της καμπάνιας για τη «γείωση» του προέδρου της Ν.Δ. στη βάση – καμπάνιας που, πάντως, είχε περάσει βάδην δύο και τρεις φορές από όλες τις «πινέζες» του χάρτη της ελληνικής επικράτειας.

Μέσα σε αυτό το στρατηγικό πλαίσιο –της αποκατάστασης του λώρου με τη λαϊκή Δεξιά– αποκτούσε κάθε φορά περιωπή η στάση του Κώστα Καραμανλή.

Ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει μόνο το όνομα, που του δίνει status κλειδοκράτορα της παράταξης. Εχει και το προνόμιο να είναι ο τελευταίος πρόεδρος της Ν.Δ. που πέτυχε ποσοστό, όπως λέγεται, «με το τρία μπροστά».

Για τους οιωνοσκόπους της Δεξιάς, είχε σημασία ακόμη και το γεγονός ότι ο Καραμανλής πρόφερε προχθές το όνομα του Κυριάκου Μητσοτάκη – πράγμα που δεν είχε κάνει στις προηγούμενες λακωνικές δηλώσεις του στα συνέδρια του κόμματος.

Πέρα από τη σημειολογία, τριάμισι χρόνια μετά την αλλαγή ηγεσίας, η Ν.Δ. προσέρχεται σε κεντρική εκλογική μάχη χωρίς «εσωκομματικά» – χωρίς τον εσωτερικό βρασμό, που απορροφούσε σχεδόν πάντα την ενέργεια των στελεχών της. Αυτοί που σήμερα διεκδικούν την ύπαρξή τους ως αντιμητσοτακική Δεξιά, υποδυόμενοι συνήθως τους καραμανλικούς, βρίσκονται εκτός κόμματος. Οσους δεν είχε αποκλείσει από τα ψηφοδέλτια ήδη ο ίδιος ο Καραμανλής, τους έχει πιο πρόσφατα ρητώς αποκηρύξει.

Ο Μητσοτάκης πάντα έλεγε ότι δεν ήθελε ένα κόμμα παστεριωμένο – αμιγούς φιλελευθερισμού. Ηθελε ένα μεγάλο, πλειοψηφικό κόμμα. Το τι κατάφερε θα φανεί κατ’ αρχάς μεθαύριο. Αυτό που έχει ήδη φανεί είναι πώς το προσπάθησε: Προσπάθησε να ηγηθεί ενός λαϊκού κόμματος χωρίς να γλιστρήσει σε λαϊκισμούς.

Αυτό που ήδη ξέρουμε είναι ότι για πρώτη φορά οι κάτοχοι της εξουσίας βρέθηκαν να τάζουν περισσότερα από τον διεκδικητή της.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή