Το αποτέλεσμα εκδικήθηκε
H εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο… Δεν πιστεύω ότι είχε κατά νου να τους εκδικηθεί κιόλας ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Εξάλλου, τους εκδικήθηκε από μόνο του το αποτέλεσμα. Αναφέρομαι σε όλους όσοι στη Ν.Δ. δεν περίμεναν μία τόσο ευρεία νίκη του Μητσοτάκη την Κυριακή – κάποιοι μπορεί να μην το ήθελαν κιόλας…Ορισμένοι ήταν παρόντες στη χθεσινή συνεδρίαση των «γαλάζιων» τομεαρχών στην Πειραιώς υπό τον Μητσοτάκη. Αυτό, βέβαια, δεν τους εμπόδισε από το να τον χειροκροτούν όλοι όρθιοι όταν μπήκε στην αίθουσα. Το καλύτερο, βέβαια, είναι άλλο: ότι παίρνοντας τον λόγο ένας ένας έλεγαν κάτι του τύπου «συγχαρητήρια κύριε Πρόεδρε, η νίκη σας είναι προσωπική και δικαίωση της στρατηγικής σας». Περιττό να προσθέσω ότι πιο εμφατικά το εκστόμισαν όσοι διαφωνούσαν με αυτήν. Κανένας δεν είδε τον πρόεδρο της Ν.Δ. να γελάει με το σκηνικό. Υποψιάζομαι ότι θα το έκανε όταν αποχώρησαν…
«Εδοξάσθη κρυπτόμενος»
Μένω στη συνεδρίαση των τομεαρχών που, πάντως, ήταν σεμνή και συμμαζεμένη. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι από όσα έμαθα, κατάλαβα ότι η Πειραιώς δεν προτίθεται να αφήσει τον Κυριάκο Βελόπουλο να πάρει ψήφους δικές της στη Βόρεια Ελλάδα. Θα τον αποδομήσει; Δεν νομίζω, αφού μπορεί μια χαρά να αποδομηθεί από μόνος του, αν αρχίσει να εκθέτει στο Πανελλήνιο τα… αυθεντικά χειρόγραφα του Ιησού. Οπως πληροφορούμαι ότι το έθεσε ο Μητσοτάκης αναφερόμενος στον εν λόγω, «εδοξάσθη κρυπτόμενος». Κατά τα λοιπά, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι οι αντάρτες δεν θα περάσουν εύκολα στις μέρες που απομένουν μέχρι τον δεύτερο γύρο της Κυριακής. Ο Κυριάκος ζήτησε από τους τομεάρχες στις περιφέρειές τους να χτυπήσουν αλύπητα.
Παράλληλο σύμπαν
Το μεταφέρω με καθυστέρηση, διότι η ζωή χρειάζεται και ελαφρότητα, ειδικά μετεκλογικά. Μετατρέψετε το σε εικόνα: Είναι μεσημέρι Σαββάτου, όταν στο κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα στους κυβερνητικούς συντάκτες στο Κερατσίνι, μαντέψτε ποιος εμφανίζεται με καθυστέρηση. Είναι ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ο οποίος φτάνει και παραγγέλνει αμέσως καφέ, αφού ενημερώνει αυθόρμητα την ομήγυρη ότι μόλις ξύπνησε. Και όπως προσθέτει, «θα πήγαινα στο Μουζίκ (σ.σ. στέκι στο Παγκράτι που έχει μετατραπεί σε γιάφκα του ΣΥΡΙΖΑ), αλλά είναι εκεί ο Μητσοτάκης». Θυμίζω ότι παράλληλα ήταν το μέρος που επέλεξε ο Μητσοτάκης για το δικό του κάλεσμα στους συντάκτες που καλύπτουν τη Ν.Δ.
Πελοποννησιακός πόλεμος
Μιλώντας για εκλογικές μάχες, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στη μάχη της Πελοποννήσου. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι σχετική μνεία έγινε χθες στη σύσκεψη των γαλάζιων τομεαρχών. Θυμίζω ότι ο Πέτρος Τατούλης και ο υποστηριζόμενος από τη Ν.Δ. Σωτήρης Νίκας βρίσκονται πολύ κοντά σε διαφορά. Ερώτημα παραμένει τι θα κάνει ο τρίτος και εκτός δεύτερου γύρου στηριζόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Δέδες με το 15% που εξασφάλισε. Περιττό να προσθέσω ότι είναι καθοριστικό για την τελική έκβαση στην Περιφέρεια. Η κοινή λογική λέει ότι ένας υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να στηρίξει κάποιον της Ν.Δ. Ο Νίκας, βέβαια (πρώην δήμαρχος Καλαμάτας), έχει αυτοδιοικητικό προφίλ. To λέω διότι ο Δέδες πρόσφατα δήλωσε ότι με τον Νίκα έχει πολιτική διαφορά. Για τον Τατούλη είπε κάτι χειρότερο: ότι έχει ηθική διαφορά μαζί του. Είναι αυτό παράθυρο στήριξης του Νίκα; Η νεκροψία θα δείξει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα γίνει σφαγή, αφού άνθρωποι της Ν.Δ. βρίσκονται και στα δύο ψηφοδέλτια.
Το μεγάλο παζάρι
Ηρθε η ώρα της Ευρώπης. Η ώρα του μεγάλου παζαριού για τις μεγάλες θέσεις στην Ευρώπη, με αρχή το ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Κομισιόν. Το λέω, διότι μαθαίνω ότι στη σημερινή σύνοδο του ΕΛΚ στις Βρυξέλλες οι κεντροδεξιοί ετοιμάζονται για επίδειξη ισχύος με στήριξη στο πρόσωπο του Μάνφρεντ Βέμπερ. Το πρόβλημα είναι η ανάδυση παικτών που αναζητούν οφίκια και ρόλο στο παιχνίδι εξουσίας. Οπως οι Φιλελεύθεροι (ALDE). Αυτοί θα ζητήσουν γη και ύδωρ προκειμένου να συναινέσουν στην ανάδειξη του Βέμπερ σε πρόεδρο της Κομισιόν. Οπως, ας πούμε, την κεφαλή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Εκεί, μην εκπλαγείτε αν δείτε να καταλήγει ένας Μαρκ Ρούτε ή ένας Σαρλ Μισέλ. Κατά τα λοιπά, όπως το έθεσε πηγή μου, «θα πρέπει να πληρώσουμε τον Μακρόν δύο φορές»: τη μία ως μέλος του ALDE, που θα θελήσει να ανακατέψει την τράπουλα, και τη δεύτερη ως Γάλλο πρόεδρο (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα;). Το τραπέζι στρώνεται. Και όπως λένε όσοι γνωρίζουν, θα χρειαστεί… δημοκρατική υπομονή.