Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών επέφερε πλήγμα βαρύτατο στον απερχόμενο πλέον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αλλά δεν τον συνέτριψε. Το 23,78% που εξασφάλισε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αμελητέο ποσοστό. Η τεράστια διαφορά –άνω του 9%– που πέτυχε η Νέα Δημοκρατία πιστοποιεί το μέγεθος της αποστροφής που εξέφρασε το ένα τρίτο των Ελλήνων ψηφοφόρων προς τον κ. Τσίπρα και τον τρόπο με τον οποίο άσκησε την εξουσία για περισσότερο από μία τετραετία.
Οι δημοσκόποι, που τη φορά αυτή προέβλεψαν σαρωτική νίκη της Ν.Δ. και δικαιώθηκαν, προεξοφλούν την αυτοδυναμία της Κεντροδεξιάς με παντοδύναμο πρωθυπουργό τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί έως τότε είναι μικρό και η δυναμική που δημιουργήθηκε συνηγορεί υπέρ της αυτοδυναμίας. Αλλά η μάχη των μαχών πρόκειται να δοθεί στις 7 Ιουλίου. Τίποτε δεν έχει κριθεί τελεσιδίκως έως τότε.
Ο κ. Τσίπρας ευελπιστεί ότι η χαοτική διαφορά που έχει καταγραφεί εναντίον του θα οδηγήσει σε κάποια επάνοδο των ψηφοφόρων του, εγείροντας εκ νέου το «φάσμα» επανακάμψεως της «επαράτου Δεξιάς» στην εξουσία, με μια διακριτή γεύση «νεοφιλελευθερισμού» που θα συνθλίψει τις λαϊκές τάξεις. Πάγια αυτή η τακτική της Αριστεράς, κάθε αποχρώσεως. Ενδεχομένως να επιτύχει κάτι, αλλά ασφαλώς όχι πολλά. Ουσιωδέστερο είναι το θέμα που ανέκυψε με την πληθώρα υποψηφίων στελεχών της Ν.Δ. στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως και δημιούργησε πικρίες, όχι αδικαιολόγητες ενδεχομένως. Η ομοψυχία είναι αναγκαίο να αποκατασταθεί
το ταχύτερο δυνατόν.
Ο κ. Μητσοτάκης έδωσε προσωπικά έναν σκληρότατο αγώνα και το αποτέλεσμα κατεγράφη στις ευρωεκλογές. Ενίοτε, ωστόσο, η αντιμετώπιση του παραταξιακού αντιπάλου είναι ευκολότερη από την απάλειψη μιας εσωτερικής δυσανεξίας – εγγενούς σε παρατάξεις με βάθος ιστορικό.
Αλλά ως προς αυτό το θέμα, η κρίσιμη μάχη θα δοθεί από τους απλούς υποψηφίους βουλευτές, που κυριολεκτικώς λιώνουν τις σόλες τους για να εκλεγούν, έστω και εάν στο τέλος καταντήσουν απλοί χειροκροτητές. Ας μην υποτιμάμε ποτέ τον καθοριστικό ρόλο τους.
Κάποιοι «ζηλωτές» από νεοπροσήλυτους θα πουν προς τι «γκρίνιες» τώρα. Μα ακριβώς διότι τίποτε δεν τελείωσε και δεν τους πέφτει –στο κάτω κάτω– λόγος. Εχουν περάσει από παντού επωφελούμενοι. «Σεμνά και ταπεινά», λοιπόν.