Τον Φεβρουάριο του 2016, σχεδόν ένα χρόνο προτού ο Μπαράκ Ομπάμα εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο, πέθανε ο συντηρητικός δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Αντονιν Σκάλια. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ πρότεινε ως αντικαταστάτη του τον μετριοπαθή Μέρικ Γκάρλαντ. Οι Ρεπουμπλικανοί αντέδρασαν, διότι θεώρησαν ότι σε προεκλογική χρονιά ο πρόεδρος δεν είχε το δικαίωμα να ορίσει ισόβιο δικαστή. «Οι πολίτες πρέπει να έχουν λόγο», είχε πει ο ηγέτης της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας της Γερουσίας Μιτς Μακόνελ.
Η αντίδρασή τους ήταν υποκριτική. Υπήρχαν πολλά προηγούμενα προέδρων που όρισαν μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου τον τελευταίο χρόνο της θητείας τους, και μάλιστα αυτοί οι πρόεδροι ήταν Ρεπουμπλικανοί. Για παράδειγμα, τον Φεβρουάριο του εκλογικού έτους 1988, η ελεγχόμενη από τους Δημοκρατικούς Γερουσία ενέκρινε την πρόταση του Ρόναλντ Ρέιγκαν και έχρισε ανώτατο δικαστή τον Αντονι Κένεντι. Η αμερικανική Δεξιά, όπως όλοι οι λαϊκιστές, είναι γκραουτσομαρξιστική: «Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν δεν μας βολεύουν έχουμε κι άλλες». Αυτό έγινε εμφανές και από τη στάση του Μιτς Μακόνελ, ο οποίος πρωτοστάτησε το 2016 για να μην περάσει η επιλογή Ομπάμα. Οταν ρωτήθηκε φέτος (28.5.2019) τι θα κάνει αν στην εκλογική χρονιά 2020 αποχωρήσει κάποιος από τους γηραιότερους δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου, απάντησε χωρίς δισταγμό: «Θα την καλύψουμε».
Αντιστρόφως μεν, αλλά με την ίδια υποκρισία, λειτουργεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τον Ιούνιο του 2014 είχε έρθει πρώτος στις ευρωεκλογές (26,56%), αλλά υπολειπόταν κατά τέσσερις μονάδες από το άθροισμα των συγκυβερνώντων Ν.Δ. (22,72%) και ΠΑΣΟΚ (8,02%). Τότε ο κ. Τσίπρας δήλωνε πως «όταν καταγράφεται μια τόσο έντονη δυσαρμονία, είναι προφανές ότι κανείς δεν νομιμοποιείται και ιδίως αυτή η Βουλή, να προχωρήσει σε κρίσιμες αποφάσεις που θα δεσμεύουν τον λαό και τη χώρα για χρόνια. (…) Προειδοποιούμε τον πρωθυπουργό να μη διανοηθεί να προχωρήσει στον διορισμό του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και του επόμενου επιτρόπου της χώρας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (…) γιατί δεν νομιμοποιείται να παίρνει αποφάσεις που δεσμεύουν τη χώρα για τα επόμενα χρόνια με τα ποσοστά που κατέγραψε χθες» (26.5.2014). Να σημειώσουμε δε ότι το 2014 δεν ήταν καν προεκλογική χρονιά. Μπορεί οι εκλογές να έγιναν σε 8 μήνες, τον Ιανουάριο του 2015, αλλά τυπικώς ήταν να γίνουν τον Ιούνιο του 2016.
Σήμερα, αφού έχασε με 9,5 μονάδες διαφορά και προκήρυξε εκλογές αρχικώς για τις 30 Ιουνίου και τελικώς για τις 7 Ιουλίου, η κυβέρνηση λέει «θα ασκήσει όλες τις αρμοδιότητες που προβλέπει το Σύνταγμα». Παρά την κατακραυγή όλων των συνταγματολόγων, θέλει να ορίσει την ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων την τελευταία προεκλογική εβδομάδα. Η υποκρισία δεν έχει σύνορα. Ούτε γεωγραφικά ούτε πολιτικά.