Ψάχνουν ζαλισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβουν τι ήταν αυτό που τους συνέβη ξαφνικά, τι προκάλεσε τη συντριβή του κόμματος στις ευρωεκλογές και πώς δεν μπόρεσαν πριν από τις κάλπες να δουν το τσουνάμι αποδοκιμασίας των πολιτών. Και να πεις ότι δεν είχαν προειδοποιήσεις; Ολες οι δημοσκοπήσεις, σοβαρών εταιρειών, του τελευταίου έτους έδειχναν πρωτιά της Ν.Δ. με δέκα μονάδες, αλλά οι κυβερνώντες κλεισμένοι στο κάστρο της εξουσίας, μακάριοι και ικανοποιημένοι από τον εαυτό τους αδυνατούσαν να αφουγκραστούν την οργή της κοινωνίας.
Το καταπληκτικό είναι ότι τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο εξ απορρήτων του κ. Παππάς εξακολουθούν, ακόμη και σήμερα, να αρνούνται την πραγματικότητα και επιχειρούν να φορτώσουν τη συντριπτική ήττα στην… αποχή, στην κακή επικοινωνιακή πολιτική ή στην ανικανότητα των συνεργατών τους.
Ο κ. Τσίπρας εξελέγη υποσχόμενος καλύτερες μέρες, διαφάνεια στη διακυβέρνηση και δικαιότερη διανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των οικονομικά ανίσχυρων. Το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησής του κόντεψε να ρίξει τη χώρα στα βράχια με την περίφημη «περήφανη διαπραγμάτευσή» του, και μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου δεν συνεισέφερε τίποτα νεότερο στη διακυβέρνηση της χώρας πέραν της υπερφορολόγησης των πάντων, της επισταμένης προσπάθειάς του να χειραγωγήσει τους θεσμούς και της μόνιμης επιθετικής ρητορικής του κατά του παλιού πολιτικού συστήματος – βολικά υπεύθυνου για όλες τις συμφορές της χώρας.
Ο κ. Τσίπρας συχνά ισχυριζόταν ότι η κυβέρνησή του νοιάζεται για τους πολλούς, ωστόσο η κυβέρνησή του έφτασε να επιβάλει νέα κλίμακα ΦΠΑ –από 13% στο 23%– σε βασικά τρόφιμα, έκοψε το ΕΚΑΣ στους μικροσυνταξιούχους, ενώ αύξησε την εισφορά υγείας στις κύριες και επικουρικές συντάξεις εισπράττοντας πάνω από 500 εκατομμύρια κάθε χρόνο από το υστέρημα των απομάχων της εργασίας.
Το οικονομικό Βατερλώ της κυβέρνησης όμως ήταν η απίθανη σύλληψη των κ. Τσακαλώτου, Δραγασάκη και Χουλιαράκη που ονομάστηκε από τον κ. Τσίπρα «υπεραπόδοση της οικονομίας». Στόχος, η επίτευξη κάθε χρονιά δυσθεώρητων πρωτογενών πλεονασμάτων με σκοπό να κερδίσει η κυβέρνηση την εμπιστοσύνη των δανειστών και να δημιουργηθεί ένας «κουμπαράς» κάποιων δισεκατομμυρίων ευρώ για μελλοντική χρήση και διανομή προεκλογικών δώρων.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και δείχνουν ξεκάθαρα τον φορολογικό εφιάλτη. Οι δανειστές ζητούσαν συνολικά για τρία χρόνια (2016, 2017 και 2018) πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 5,75% του ΑΕΠ, και οι μαθητευόμενοι μάγοι της κυβέρνησης, με την υψηλή επίβλεψη του κ. Τσίπρα που ως γνωστόν θεωρεί τα οικονομικά «το μεγάλο του ατού», πέτυχαν συνολικά πλεονάσματα ίσα με το 12,4% του ΑΕΠ! Δηλαδή οι δανειστές ζητούσαν συνολικό πλεόνασμα φορολογικών εσόδων 10,6 δισ. ευρώ για τρία χρόνια και οι κυβερνητικοί μάζεψαν 22,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Με αποτέλεσμα τα 12,3 παραπανίσια αυτά δισεκατομμύρια που αποθηκεύτηκαν στον «κουμπαρά» του κράτους να τραβηχτούν από την αγορά, καταδικάζοντας την οικονομία σε στασιμότητα ή αναιμική ανάπτυξη και γονατίζοντας φορολογικά όλους τους πολίτες.
Η κυβέρνηση δημιούργησε έτσι εκατοντάδες χιλιάδες οφειλέτες του Δημοσίου, που όχι μόνο δεν είχαν τη δυνατότητα μέσα στην κρίση να πληρώσουν τις υποχρεώσεις της οικογένειάς τους αλλά χρωστούσαν και συνεχώς μεγαλύτερα ποσά στην εφορία. Χαρακτηριστικό της ασύλληπτης φορολογικής αφαίμαξης είναι ότι ακόμη και σήμερα που η χώρα έχει βγει δειλά δειλά στο ξέφωτο της ανάπτυξης, περίπου 2.150.000 πολίτες παραμένουν στο «κόκκινο», αφού χρωστούν έως 500 ευρώ ο καθένας στην εφορία και δεν μπορούν να εξοφλήσουν!
Ασφαλώς το ηχηρό χαστούκι των 9,5 ποσοστιαίων μονάδων δεν προκλήθηκε μόνο από την οικονομική αφασία του ΣΥΡΙΖΑ. Μέτρησε και το προσβλητικό ύφος της εξουσίας. Η απίστευτη αλαζονεία των κυβερνώντων, η διοικητική ανεπάρκεια των υπουργών σε συνδυασμό με τα συνεχή ψέματά τους, η ανοχή στην ασυδοσία των μπαχαλάκηδων, η συστηματική προσπάθεια χρησιμοποίησης της Δικαιοσύνης ως μοχλού πίεσης και εκφοβισμού των πολιτικών αντιπάλων, η στήριξη του κ. Τσίπρα στις ντροπιαστικές συμπεριφορές τύπου Πολάκη, καθώς και η υποκρισία μιας κυβέρνησης που εμφανίζεται να πολεμά τις ελίτ για χάρη των πολλών αλλά περνάει κρυφά τις διακοπές της στα κότερα των πλουσίων.
Η σταγόνα, όμως, που ξεχείλισε το ποτήρι και «ξεγύμνωσε» ηθικά την κυβέρνηση απέναντι στους πολίτες ήταν το ντροπιαστικό θέατρο «αποτελεσματικής και άψογης αντίδρασης του κράτους» που παίχτηκε για μέρες χωρίς αιδώ δίπλα στις καμένες σορούς εκατό ανθρώπων στο Μάτι. Η αντίστροφη μέτρηση για τον κ. Τσίπρα είχε αρχίσει.