Πριν η Φώφη Γεννηματά προχωρήσει στην εκπαραθύρωση / αποστράτευση του Ευάγγελου Βενιζέλου από το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ), αιφνιδιάζοντας το πανελλήνιο, ίσως και τον εαυτό της, ήταν ήδη φανερό ότι οι εκλογές της 7ης Ιουλίου θα είναι αποφασιστικής σημασίας για την επιβίωση του κόμματός της. Στις ευρωεκλογές κρατήθηκε με το ζόρι όρθιο, παρά τις μεγάλες απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αποδείχθηκε ανύπαρκτο ανάμεσα στους νέους, ελάχιστο στις μεγάλες πόλεις και πήρε μια ανάσα από την επαρχία, όπου οι μνήμες του παρελθόντος σβήνονται πιο αργά. Με τη ζαριά που έριξε η αρχηγός, δεν αλλάζει τίποτα στο γεγονός ότι το κόμμα της παίζει το τελευταίο του χαρτί, απλά η ίδια παίρνει αποκλειστικά πάνω της το βάρος του όποιου αποτελέσματος.
Θεωρείται βέβαιο ότι η πρωτοβουλία «Φώφη Γεννηματά τρώει Ευάγγελο Βενιζέλο» δεν αποτελεί σύλληψη της πρώτης και σίγουρα δεν είναι της τελευταίας στιγμής. Κάποιοι από το άτυπο και αφανές περιβάλλον της την καλλιεργούσαν από καιρό και τελικά την έπεισαν, ίσως και την πίεσαν, να την εκτελέσει. Εχει ενδεχομένως σημασία να γίνουν γνωστά τα συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά ούτως ή άλλως η Φώφη Γεννηματά ανέλαβε την ευθύνη της επιλογής και της εκτέλεσης ως αρχηγός. Με βασικό επιχείρημα ότι το πολιτικό προφίλ του Ευ. Βενιζέλου δεν βοηθάει στον επαναπατρισμό ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε το ΚΙΝΑΛ να αυξήσει τα ποσοστά του.
Τουλάχιστον προς το παρόν, η συγκεκριμένη κίνηση μοιάζει επιθετική απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον η προσδοκία είναι να διευκολύνει την επιστροφή παλαιών πασόκων ψηφοφόρων που είτε ακόμη ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ είτε απέχουν απογοητευμένοι. Ο Ευ. Βενιζέλος ήταν όντως «ο φάρος» του αντισυριζαϊσμού, ο πολιτικός που συστηματικά απογύμνωνε μέσα και έξω από τη Βουλή τον Αλ. Τσίπρα και τους υπουργούς του από το «ηθικό πλεονέκτημα» που διαφήμιζαν ως ιδιοκτησία τους και η κυβερνητική προπαγάνδα τον παρουσίαζε ως τον μεγάλο αρνητή της συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων κατά της Νέας Δημοκρατίας. Παράλληλα, ήταν διάχυτη η εντύπωση ότι με την παρουσία του εγγυάτο πως δεν υπήρχε περίπτωση το ΚΙΝΑΛ να συνεργαστεί ποτέ με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αντίθετα θα συνέδραμε αν η Ν.Δ. δεν αποκτήσει αυτοδυναμία στις προσεχείς εκλογές. Κάτι που δεν είναι πια δεδομένο, ούτε και η αντίθεση στην απλή αναλογική.
Από την άλλη πλευρά, ο Ευ. Βενιζέλος είναι ό,τι καλύτερο είχε πολιτικά το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) και μακράν ο καλύτερος κοινοβουλευτικός που διαθέτει η χώρα. Ηταν ο βασικός νομικός σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου το «βρώμικο ’89», δεν συμμετείχε μόνον αυτός στη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά (και η Φώφη Γεννηματά συμμετείχε) και τα τελευταία χρόνια στο ΚΙΝΑΛ εκπροσωπούσε άτυπα το αστικό – εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, που άλλωστε κράτησε το κόμμα για να μη βουλιάξει. Το ΠΑΣΟΚ είχε πάντα μια λαϊκίστικη πτέρυγα, αλλά και μια αστική – εκσυγχρονιστική πτέρυγα. Η εκπαραθύρωση του Ευ. Βενιζέλου οδηγεί, διευκολύνει, απελευθερώνει τους ψηφοφόρους της δεύτερης πτέρυγας να πάνε προς τη Ν.Δ. χωρίς… τύψεις πια. Στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Η επιλογή πάντως «ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ» δεν πρόκειται να επαναφέρει στο ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) τους αστούς – εκσυγχρονιστές στο ορατό μέλλον.