Κοντό χέρι κρατάει το «μαχαίρι»

Κοντό χέρι κρατάει το «μαχαίρι»

1' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι από τα φυσικά ελαττώματα της εξουσίας το εμπόριο επιρροής. Ομως, πέραν κάθε προηγούμενου είναι οι χαριστικές «προικοδοτήσεις» της σημερινής, η αναξιοκρατική εύνοια προς άτομα σφέτερα εις βάρος των υπολοίπων, οι ρουσφετολογικές προσλήψεις, μεταθέσεις, μετατάξεις (στο προνομιακό καταφύγιο της Βουλής), οι ευνοϊκές για συγκεκριμένες πελατείες τροπολογίες. Αν και μέσα στα όρια της νομιμότητας, δεν παύουν να είναι πράξεις διαφθοράς, αφού στερούν πόρους από τον κοινό κορβανά με ποικίλες επιπτώσεις. Είναι πράξεις που παραβιάζουν τους κανόνες ισότητας –το Σύνταγμα–, που διαμορφώνουν πολίτες εξαρτημένους και νομιμοποιούν την ιδιοτέλεια, τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» (φαυλότητα είναι μόνο όταν οι άλλοι νέμονται το ρουσφέτι· «η αντιπολίτευση το λέει ρουσφέτι, εμείς το λέμε ηθικό πλεονέκτημα» είχε πει προ ετών, αυτοσαρκαζόμενος, βουλευτής). Και θολώνει η έννοια του δικαίου, αφού εξισώνονται έναντι των θεσμών, ο ευνοημένος και ο αδικημένος.

Η συζήτηση έχει φουντώσει αυτές τις μέρες γύρω από τη γνωστή καντιανή ρήση «το νόμιμο δεν είναι και ηθικό» και ενάντια σε όσα κατά καιρούς έχουν ευθαρσώς εκφραστεί από κυβερνητικά χείλη («Εμείς αντιμετωπίζουμε αυτό το οποίο είναι παράνομο. Ο,τι δεν είναι παράνομο δεν μπορεί να διώκεται», «Ισχυρίζεστε ότι το νόμιμο είναι ή μπορεί να είναι ανήθικο;»). Γύρω από τη νοοτροπία του εαυτουλισμού, της αρπαχτής, που για λίγο καταρρέει μέσα στην καταιγίδα των αντιδράσεων και στα αδιέξοδα που δημιουργεί, αλλά αναγεννάται σταθερά από τις στάχτες της. Γύρω από τα οφέλη του πράττειν ηθικώς, τα συλλογικά (περιβάλλον ίσων ευκαιριών) και τα ατομικά (μια πνευματική διαύγεια που διευκολύνει την τακτοποίηση σκέψεων, κρίσεων, αισθημάτων), τα οποία εκμηδενίζονται μέσα σε ένα πλαίσιο αξιών όπου κίνητρο για κάθε πράξη είναι το προσωπικό όφελος, όπου ο δρων ηθικώς είναι αυτόχρημα άτομο αφελές κι αδύναμο.

Με ένταση αλιεύεται το ανήθικο μέσα από τα νερά του νόμιμου, και καταδικάζεται με στόμφο. Βροχή πέφτουν οι επικρίσεις για τους «διπλής όψεως» ιθύνοντες, για την εμφανή ανιδιοτέλεια και την υπόγεια υστεροβουλία τους, για τη νίκη του κυνικού επί του ηθικού (πλεονεκτήματος), για την καθημερινή υποκρισία. Ομως, φευ, σαν την μπόρα που ξεσπάει και σύντομα περνάει. Το κοντό χέρι της εξουσίας (με το μακρύ παίρνει, με το κοντό δίνει ώς εκεί που φτάνει, τους κοντινούς της) στο μεταξύ είχε ήδη προλάβει να μοιράσει παραδείσους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή