Πριν από λίγες ημέρες ο ανυποψίαστος αναγνώστης διαδικτυακών ιστοσελίδων διάβαζε: «Προ των πυλών της Νέας Δημοκρατίας ο Δημήτρης Καμμένος». Γρήγορα το θέμα έπαιζε πολύ ψηλά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ηταν αναμενόμενο: οτιδήποτε κάνει ζημιά στο φιλελεύθερο προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ευπρόσδεκτο από όσους υποστηρίζουν (χωρίς να αντιλαμβάνονται την έκταση της αυτογελοιοποίησης) ότι ο σημερινός πρόεδρος της Ν.Δ. τραβάει το κόμμα του προς την Ακρα Δεξιά…
Μέχρι το μεσημέρι η είδηση είχε διαψευστεί.
Χθες, σύμφωνα με άλλο διαδικτυακό site, ένας επίσης πρώην βουλευτής των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» εμφανιζόταν έτοιμος να μεταπηδήσει στο κόμμα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εδώ δεν υπήρξε καν διάψευση, η είδηση αιωρήθηκε για λίγο σε μια μικροσκοπική γωνία του απέραντου κυβερνοχώρου για να σβήσει λίγο αργότερα.
Ολα αυτά έχουν αδιαμφισβήτητα την κωμική τους διάσταση και δεν υπάρχει κάτι το πραγματικά πρωτοφανές στο πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού. Ωστόσο, είναι χρήσιμες αφορμές για δύο παρατηρήσεις με το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Πρώτον, ενόψει της κατάρτισης των ψηφοδελτίων για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου η Νέα Δημοκρατία και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει την ευθύνη να υλοποιήσει με πλήρη ελευθερία το σχέδιό του για ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού του κόμματος. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. προετοιμάζεται για αυτήν τη στιγμή εδώ και τρία χρόνια, από την επομένη της διαδικασίας που τον ανέδειξε αρχηγό. Μετά το θριαμβευτικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έχει τα χέρια του λυμένα, έχει τη δυνατότητα να βάλει τη δική του σφραγίδα με νέα, άφθαρτα πρόσωπα που θα δίνουν το σήμα της ανανέωσης. Είναι κάτι δυστυχώς που έμεινε στη «μέση» στις ευρωεκλογές όπου οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας δεν έδειξαν την ίδια «πρεμούρα» για ανανέωση με τον πρόεδρο του κόμματος που ψήφισαν.
Το δεύτερο συμπέρασμα έχει να κάνει με την πλήρη αντιστροφή όσων ζήσαμε πριν από πέντε καλοκαίρια. Οπως το 2014 η κοινωνία δεν άκουγε καμία θετική είδηση από τον Αντώνη Σαμαρά, έτσι τώρα τίποτα δεν φαίνεται ικανό να σταματήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πώς αλλάζουν τα πράγματα…