Πάνος: Καμμένος: Πριονίδια

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεύτε τελευταίον ψεκασμόν. Ο Πάνος Καμμένος στο εξόδιο διάγγελμά του ήταν ο γνωστός Καμμένος. Ο Καμμένος, που όχι μόνο νομίζει ότι «κράτησε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση», αλλά την έβγαλε και από «τους στόχους της ισλαμικής τρομοκρατίας»(;). Ο Καμμένος, που όχι μόνο θυμήθηκε τον απαραίτητο «Σόρος και τη συμμορία του», αλλά έφτασε να πει ότι ο ίδιος αντιστάθηκε στην «κακόβουλη πόλωση» και στη «λασπολογία». Η δική του, τετράποδη, πόλωση ήταν καλοπροαίρετη.

Η δική του λάσπη ήταν σοκολάτα.

Η έκλειψη των ΑΝΕΛ δεν προσφέρεται (μόνο) για σαρκασμό. Το κόμμα δεν ήταν κόμμα κανονικό. Δεν μπορείς να το ταξινομήσεις στη μεταπολιτευτική σειρά των μικρών σχηματισμών που κατάφερναν να μπουν μια – δυο φορές στη Βουλή. Δεν μπορείς, γιατί δεν υπάρχει προηγούμενο κόμματος που λίγες εβδομάδες μετά την ίδρυσή του πήρε 671.000 ψήφους – 10,6%. Γι’ αυτό και το εγχείρημα του Καμμένου θα μπορούσε να εξηγηθεί, τώρα που εκπνέει, σαν σύνοψη μιας περιόδου μη κανονικής.

Τραμπίσκος πριν από τον Τραμπ, ο ιδρυτής αυτού του κόμματος χρησιμοποίησε πρώτος τα κοινωνικά δίκτυα ως μέσο ωμής –σκοπίμως ακατέργαστης– επικοινωνίας. Παρότι δεν είχε τη νεότητα του εταίρου του, παρότι έγινε αρχηγός όταν ήταν ήδη 19 χρόνια βουλευτής, ο Καμμένος κατάφερε να λανσάρει εαυτόν ως αντισυστημικό.

Σήμερα, που εκείνος ετοιμάζεται να ξεκουραστεί από την πολιτική και η πολιτική ήδη ξεκουράζεται από εκείνον, μπορεί να τεθεί το ερώτημα που αφορά όλο το πολιτικό προσωπικό της κρίσης: Τον είχε άραγε αδικήσει το επάρατο παλαιό σύστημα, που επί δύο δεκαετίες τον κρατούσε σε status δευτερότριτου βουλευτή, στο ημιυπόγειο ενός μεγάλου κόμματος;

Είναι μεγάλος ο πειρασμός να δει κανείς την εκλογική αποτυχία των ΑΝΕΛ και των υπόλοιπων δυνάμεων που κάποτε ορίζονταν ως «αντιμνημονιακές» σαν το τέλος του λαϊκισμού. Το συμπέρασμα, όμως, θα ήταν πρόχειρο. Ο βασικότερος πυλώνας του αντιμνημονίου θα διατηρηθεί ως αξιωματική αντιπολίτευση. Πολλοί από τους πριονιστές της κρίσης βρίσκουν όχημα επιβίωσης όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στα πριονισθέντα κόμματα: Το ΚΙΝΑΛ σταβλίζει τον βουλευτή που απειλούσε τους «μνημονιακούς» από το βήμα της Βουλής με λιντσάρισμα τύπου Λιβύης.

Τα σημάδια αυτά μπορεί να είναι επιφανειακά. Οι κοίτες αλλάζουν. Τα ρεύματα –του εθνικολαϊκισμού– μπορεί να παροχετεύονται, μένοντας ίδια. Οι ψηφοφόροι μπορεί να αποδοκιμάζουν τους λαϊκιστές επειδή διέψευσαν τις προσδοκίες τους – χωρίς οι ίδιοι να αλλάζουν προσδοκίες.

Αυτό πάντως δεν μειώνει τη σημασία της διαγραφόμενης τομής της 7ης Ιουλίου. Ο λαϊκισμός, λέει ένας λιτός ορισμός, είναι ένα σετ λάθος απαντήσεων στις σωστές ερωτήσεις – ένα εμπόριο απλοϊκών «λύσεων» σε υπαρκτά, πολυσύνθετα προβλήματα. Το αντίστροφο θα είναι όντως τομή: Ενα σωστό εκλογικό αποτέλεσμα ακόμη και για λάθος λόγους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή