Κολωνάκι – Δήλος

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το ζευγάρι τουριστών παρατηρούσε επίμονα και για αρκετή ώρα το άλλο ζευγάρι, αυτό που βρισκόταν μέσα στη γυάλινη προθήκη. Τον «Κορμό γυναικείου ειδώλου», (Νεοανακτορικής περιόδου, περ. 1.650-1.500 π.Χ.) και τη «Γυναίκα τυλιγμένη με ιμάτιο», (1951) του Πάμπλο Πικάσο. Ηδη, πριν από τις δέκα το πρωί, στα σκαλιά του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης στη Νεοφύτου Δούκα στο Κολωνάκι, αρκετοί τουρίστες περίμεναν το προσωπικό να ξεκλειδώσει την πόρτα για να μπορέσουν να επισκεφθούν εκτός από την ούτως ή άλλως εξαιρετική μόνιμη συλλογή, τη συγκλονιστική έκθεση που ξεκίνησε χθες.

Μια συνομιλία ανάμεσα σε σπάνιας ομορφιάς κεραμικά και σχέδια του Πικάσο και σε αρχαία έργα. Μια έκθεση διεθνών προδιαγραφών στημένη υποδειγματικά. Και να πούμε κι αυτό: Δεν ξέρω αν o ξένος επισκέπτης έχει πουθενά αλλού στον κόσμο τη δυνατότητα να επισκεφθεί ένα μουσείο αυτής της ποιότητας και παράλληλα να απολαύσει έργα του Πικάσο πληρώνοντας εισιτήριο των 7 ευρώ! Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Ας αφήσουμε, όμως, το κέντρο της Αθήνας να πάμε μέχρι τη Δήλο. Εκεί, ο ανήσυχος προϊστάμενος της εφορείας αρχαιοτήτων Κυκλάδων, Δημήτρης Αθανασούλης, συνεργάστηκε με τον καλλιτεχνικό οργανισμό ΝΕΟΝ σε μια πρωτότυπη έκθεση. Οι άνθρωποι από σίδερο του καταξιωμένου, πολυβραβευμένου και διάσημου στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης, Αγγλου γλύπτη Αντονι Γκόρμλεϊ, περιμένουν τους επισκέπτες της Δήλου, για να τους προτείνουν μια άλλη «θέαση» του χώρου μέσω ενός δημιουργικού διαλόγου της αρχαίας με τη σύγχρονη δημιουργία.

Οπως δείχνουν τα μέχρι τώρα στοιχεία, το πείραμα κρίνεται επιτυχημένο. Η προβολή είναι μεγάλη, αφιερώματα έγιναν σε μεγάλα έντυπα του εξωτερικού όπως ο βρετανικός Guardian, ένα ποιοτικό κοινό εντός και εκτός συνόρων, συνέβαλε σε μια καλώς εννοούμενη διαφήμιση για τη Δήλο, που όσο κι αν ακούγεται απίστευτο για τη γειτόνισσα της Μυκόνου, έχει μειωμένη επισκεψιμότητα και «διψάει» για προβολή. Τα παραδείγματα δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για δύο εξαιρετικές πρωτοβουλίες-διοργανώσεις, ιδιωτικού μουσείου και εφορείας αρχαιοτήτων, που ουσιαστικά δείχνουν την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει ο πολιτισμός, με στόχο μια άλλου τύπου παρουσίαση του πολιτιστικού προϊόντος που έχει να προσφέρει η χώρα ώστε να προσελκύσει νέο και πιο ποιοτικό κοινό. Βέβαια, πολλές φορές ακούμε για «συνομιλία σύγχρονης τέχνης και αρχαιότητας», σπάνια όμως αποφεύγεται η φλυαρία κι όταν αυτό συμβαίνει –όπως σε αυτές τις δύο περιπτώσεις– είναι επειδή και οι δύο πλευρές διαθέτουν γνώση. Οταν ο Αντονι Γκόρμλεϊ αναφέρθηκε στην έκθεσή του στη Δήλο, έκανε λόγο για μια ευκαιρία που «μία φορά μόνον σου δίνεται στη ζωή».

Οι δυνατότητες στο πεδίο του πολιτισμού είναι δεδομένο πως είναι τεράστιες, παρά τα προβλήματα, παρά τις αγκυλώσεις. Η αύξηση του τουρισμού δημιουργεί ευκαιρίες που πρέπει να αξιοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό αλλά όχι σπασμωδικά, όχι βραχυπρόθεσμα, με εξωστρέφεια και έξυπνες συνέργειες, με σχέδιο για το μέλλον, με όραμα, με αυτοπεποίθηση. Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο, όπου το «μετά» έχει σημασία να είναι ποιοτικό και όχι ποσοτικό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή