Από την περασμένη Παρασκευή κυκλοφορεί το βιβλίο «Μια φυσιολογική ζωή» που υπογράφει ο νούμερο ένα Ελληνας καταζητούμενος Βασίλης Παλαιοκώστας. Με όρους βιβλιοκριτικής πρόκειται για ένα ενδιαφέρον «ληστρικό μυθιστόρημα» με γλαφυρές περιγραφές αποδράσεων, ένοπλων συμπλοκών με αστυνομικούς και του αποκρουστικού κόσμου των ελληνικών φυλακών. «Ανοιξε η πόρτα και είδα τη Βούλα με μια ανεμόσκαλα. Εδεσε τη μια άκρη στο πόδι του ελικοπτέρου και την άφησε να ξετυλιχθεί κάθετα στον τοίχο της απομόνωσης» γράφει για τη δεύτερη απόδρασή του από τον Κορυδαλλό. Καθώς, όμως, το όνομά του ξεχωρίζει στον κατάλογο των «πιο καταζητούμενων» (most wanted) κακοποιών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, η μαρτυρία του για τα πραγματικά γεγονότα που αναφέρονται στο βιβλίο αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ανάμεσα σε εκείνους που μελετούν το βιβλίο είναι οι αξιωματούχοι των υπηρεσιών ασφαλείας, που βρίσκονται στο κατόπι του.
Οι εκτιμήσεις τους συγκλίνουν στο εξής: για να υπερασπιστεί τη φήμη του ως ο «Ελληνας Ρομπέν των Δασών» ο νούμερο ένα καταζητούμενος προσπαθεί να αποκηρύξει δύο δολοφονίες στις οποίες –όπως επισημαίνουν– έχει άμεση ή έμμεση εμπλοκή. Αρνείται ότι εκείνος ταχυδρόμησε τη βόμβα που σκότωσε τον Γιώργο Βασιλάκη, υπασπιστή του πρώην υπουργού Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, παρότι στον φάκελο εντοπίστηκαν αποτυπώματά του. «Σε ένα φάκελο που ποτέ δεν είδα, ποτέ δεν έπιασα, ποτέ δεν ταχυδρόμησα, η αστυνομία εντόπισε ολόκληρο παλαμικό αποτύπωμά μου!» γράφει.
Ο δεύτερος φόνος, για τον οποίο πάντως δεν κατηγορήθηκε, είναι αυτός του Μάκη Γκαλιμάνη, του σωφρονιστικού υπαλλήλου που είχε συμμετάσχει στον ξυλοδαρμό του Παλαιοκώστα, το διάστημα κράτησής του στον Κορυδαλλό. Τι γράφει γι’ αυτό ο επικηρυγμένος κακοποιός; «Η έκπληξή μου ήταν τεράστια όταν τον γάζωσαν με καλάσνικοφ. Από τη μια στεναχωρήθηκα που δεν ήμουν εγώ αυτός που του πήρα τη ζωή κι από την άλλη είπα μέσα μου: “Να αγιάσουν τα χέρια σας λεβέντες”». Πάντως, σε μια ανάλογη περίπτωση, ο μέχρι πρότινος καταζητούμενος για τρομοκρατία Ιταλός Τσέζαρε Μπατίστι έγραψε σχετικά με τους λόγους που τον ώθησαν να γράψει το δικό του βιωματικό βιβλίο: «Τη δική μου ιστορία εγώ τη ξεφορτώθηκα. Με την αποκοπή των καρκινογόνων κυττάρων, η θεραπεία πετυχαίνει τον στόχο της».