Το βράδυ της 23ης Ιουνίου, λίγα λεπτά μετά τη δημοσίευση των πρώτων αποτελεσμάτων που έδειχναν τον θρίαμβο του Εκρέμ Ιμάμογλου, η Κωνσταντινούπολη κυριεύθηκε από ένα κύμα εκτόνωσης. Δεκάδες χιλιάδες πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους, ξεσπώντας σε χειροκροτήματα, παίζοντας μουσικά όργανα και τραγουδώντας με ενθουσιασμό το –προφητικό πλέον– σλόγκαν του υποψηφίου της αντιπολίτευσης: «Ολα θα πάνε καλά». Στο πάρκο της γειτονιάς Μόντα, στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, συναντούσε κανείς από μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένους οι οποίοι αντάλλασσαν αγκαλιές και ελπιδοφόρα λόγια μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας.
Η αναγέννηση της ελπίδας και η υπεράσπιση της δημοκρατίας ήταν το σημαντικότερο μήνυμα που έστειλε το εκλογικό σώμα της μεγαλύτερης πόλης της Τουρκίας στις προχθεσινές εκλογές – ένα μήνυμα ισχυρότερο από αυτό της στήριξης στον υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και την ενωτική καμπάνια του. Οι αδέξιες πιέσεις του κυβερνώντος κόμματος AKP για επανάληψη των εκλογών του Μαρτίου και οι αβάσιμες επιθέσεις στο πρόσωπο του Ιμάμογλου ανήγαγαν την απλή δημαρχιακή κούρσα σε δημοψήφισμα κατά του αυταρχισμού και της αλαζονείας της τουρκικής κυβέρνησης. «Στηρίζω ακόμα τον Ερντογάν και το όραμά του», μου εξομολογήθηκε ο 55χρονος Αχμέντ στο εκλογικό κέντρο της γειτονιάς του Τζαντέμποσταν, λίγα λεπτά αφότου άσκησε το εκλογικό του δικαίωμα. «Ωστόσο, πιστεύω πως η απόφαση της κυβέρνησης να επαναλάβει τις εκλογές ξεπέρασε τα όρια της δημοκρατίας μας, και έτσι αποφάσισα να στηρίξω τον Ιμάμογλου», συμπλήρωσε.
Παρότι το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής σηματοδότησε το ισχυρότερο πλήγμα που έχει υποστεί ο Τούρκος πρόεδρος στα 17 χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας, η δημοτικότητά του παραμένει αρκετά υψηλή και η παραμονή του στην εξουσία παγιώνεται από το γεγονός πως οι επόμενες εκλογές θα πραγματοποιηθούν σε 4 χρόνια. Ακόμη και υπό ένα επιφυλακτικό πρίσμα, ωστόσο, ο συμβολισμός της βραδιάς παραμένει μεγάλος. Η νίκη του Ιμάμογλου ρίχνει πλέον την αυλαία σε μια 25ετία ελέγχου της δημαρχίας της Κωνσταντινούπολης από τις ισλαμοσυντηρητικές δυνάμεις του AKP – μια περίοδος που ξεκίνησε με τον θρίαμβο του νεαρού τότε Ερντογάν στις τοπικές εκλογές του 1994. Οι ξένοι αναλυτές και δημοσιογράφοι δεν παρέλειψαν να αναφέρουν και τον ατυχή συμβολισμό της τοποθεσίας από την οποία αποφάσισε να παρακολουθήσει τα αποτελέσματα ο Τούρκος πρόεδρος. Πρόκειται για το μεγαλοπρεπές αρχοντικό Βαχντετίν, που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου στην ανατολική πλευρά του Βοσπόρου και το οποίο υπήρξε το θέρετρο του τελευταίου σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η σαρωτική νίκη του Ιμάμογλου μπορεί να έδωσε εντυπωσιακή ώθηση στην τουρκική αντιπολίτευση, ωστόσο οι πιο άμεσες διεργασίες αφορούν το εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος AKP, το οποίο ήδη αντιμετώπιζε ένα φανερό σχίσμα. Η απόφαση της κυβέρνησης να πιέσει για την επανάληψη των εκλογών οφείλεται σε μια μειοψηφική αλλά δυναμική πτέρυγα του κόμματος – τη λεγόμενη «ομάδα Πέλικαν», στην οποία ανήκει και ο γαμπρός του προέδρου και υπουργός Οικονομίας Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Η πτέρυγα αυτή ευθύνεται επίσης για τη συνεργασία του κυβερνώντος κόμματος με το Κόμμα των Εθνικιστών, και η αυξανόμενη επιρροή της στον Ερντογάν είχε ήδη αποξενώσει δεκάδες σημαντικά στελέχη του AKP, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου και ο πρώην πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ. Ο δεύτερος μάλιστα επανέλαβε το σύνθημα του Ιμάμογλου στους δημοσιογράφους την ημέρα των δημαρχιακών εκλογών και, σύμφωνα με φήμες, ετοιμάζει μια νέα ισλαμική παράταξη με τον πρώην υφυπουργό Οικονομικών Αλί Μπαμπατζάν.
Η Κυριακή πράγματι υπήρξε μια σπάνια και συγκινητική ανάσα ελπίδας για πολιτική αλλαγή στην Τουρκία, ωστόσο το μέλλον της πολιτικής σκηνής παραμένει αβέβαιο. Θα εξαρτηθεί, εντέλει, τόσο από τη μακροβιότητα της ενοποίησης της τουρκικής αντιπολίτευσης όσο και από το μέγεθος της διάσπασης της τουρκικής κυβέρνησης.