Κατά τα απολύτως ειωθότα ήταν η ανακοίνωση του εκπροσώπου της γερμανικής κυβέρνησης Στέφεν Ζάιμπερτ –μετά και τη δεύτερη εν δήμω κρίση τρέμουλου της Aγκελα Μέρκελ– ότι «η καγκελάριος είναι καλά στην υγεία της» και ότι θα ταξίδευε στην Ιαπωνία προκειμένου να συμμετάσχει στη συνάντηση του G20.
Ο ηγέτης πρέπει να δείχνει δυνατός και υγιής. Η ασθένεια εκτοπίζει από τη θέση του ακόμη και αυτοκράτορα. Και όχι μόνο λόγω της αρχής που ισχύει για κάθε πολιτικό, πως όταν μια πάθηση γίνεται εμπόδιο στην άσκηση των καθηκόντων του, οφείλει να παραιτηθεί. Αλλά και διότι πρέπει πάση θυσία να διαφυλαχθεί η εικόνα που έχει ο λαός για την «κεφαλή» του: υπόδειγμα ευεξίας, καμιά κακοδιαθεσία δεν τον εξασθενεί, δεν τον αγγίζει η κοινή ανθρώπινη μοίρα. Εγκατεστημένος στον πολιτικό του Ολυμπο, στην περίοπτη θέση όπου η κοινωνία τοποθετεί γενναιόδωρα τους ηγήτορές της, αίρεται στα ύψη του απρόσβλητου. Η κ. Μέρκελ φάνηκε να τρέμει καθώς μιλούσε ο πρόεδρος της γερμανικής Δημοκρατίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ στην τελετή διορισμού της νέας υπουργού Δικαιοσύνης Κριστίνε Λάμπτρεχτ, όμως λίγα λεπτά αργότερα, δεν έδειχνε καμία αδιαθεσία. Η πρώτη κρίση, κατά την υποδοχή Ζελένσκι στην καγκελαρία, λίγες ημέρες νωρίτερα, είχε αποδοθεί σε αφυδάτωση. Τώρα;
Πάντως, πλήθος από ηγέτες έκρυβαν μέχρι τέλους τις ασθένειές τους, όπως δύο συγγραφείς που έχουν ασχοληθεί με το θέμα, ο Ντέιβιντ Οουεν και η Τάνια Κρασνιάνσκι, περιγράφουν. Ο Ντέιβιντ Οουεν, μέλος της βρετανικής Βουλής των Λόρδων, πρώην υπουργός Εξωτερικών και νευρολόγος, στο «Ασθενείς στην εξουσία» ξετυλίγει θλιβερές ιστορίες ηγετών που κυβερνούσαν χάρη στα κοκτέιλ φαρμάκων και ουσιών που ετοίμαζαν γι’ αυτούς οι προσωπικοί γιατροί τους. Ο Τσώρτσιλ κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες οινοπνευματωδών ποτών, καθώς έπασχε από κατάθλιψη, τον «μαύρο σκύλο», όπως έλεγε. Από κατάθλιψη έπασχε και ο Αβραάμ Λίνκολν. Ο Ρούζβελτ, ο οποίος είχε προσβληθεί από πολιομυελίτιδα και ήταν ημιπαράλυτος (αλλά έλεγε ότι είχε θεραπευθεί, στεκόταν όρθιος και περπατούσε αργά με σιδερένιους μηχανισμούς και νάρθηκες) είχε αγγίξει τα ανθρώπινα όρια την εποχή της διάσκεψης της Συμφωνίας της Γιάλτας, αλλά αυτό κανείς δεν το γνώριζε, καθώς η αποκάλυψη ότι ο πρόεδρος ήταν ανήμπορος ισοδυναμούσε με πολιτική πανωλεθρία. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι έπασχε από πολλές ψυχικές και σωματικές αρρώστιες (τη νόσο των επινεφριδίων Addison, προστατίτιδα, ουρολοιμώξεις, κολίτιδα, οστεοπόρωση στη σπονδυλική στήλη, η οποία του προξενούσε ισχυρούς πόνους σε κάθε κίνηση, οξύ άγχος) και όπως αποκαλύπτει η Τάνια Κρασνιάνσκι στο βιβλίο της «Η εξουσία με ιατρική συνταγή», λάμβανε τρομακτικές ποσότητες φαρμάκων, μαζί με χασίς, κοκαΐνη και LSD, όμως οι ανακοινώσεις μιλούσαν για έξοχη υγεία. Ο Τζόνσον ήταν επιρρεπής στη μελαγχολία και καρδιοπαθής, ο Νίξον αλκοολικός, περιγράφει ο Οουεν, που υποστηρίζει ότι δεν θα έπρεπε επ’ ουδενί να συγκαλύπτεται η αλήθεια. Καρκινοπαθής ήταν ο σάχης της Περσίας, όπως και ο Φρανσουά Μιτεράν, ωστόσο αμφότεροι είχαν κρατήσει καλά φυλαγμένο το τραγικό μυστικό.
Ο Χίτλερ, ο Φράνκο, ο Μουσολίνι, ο Στάλιν, ο Μάο Τσετούνγκ, ο Φιλίπ Πετέν, όλοι ανομολόγητα ασθενείς, διατηρούσαν δυνατές σχέσεις αγάπης-μίσους με τους γιατρούς τους, κατά την Τάνια Κρασνιάνσκι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Στάλιν, καταθλιπτικός, που εξόντωνε τους γιατρούς του, με το πρόσχημα ότι συνωμοτούσαν εναντίον του.
Σχεδόν ουδείς επιθυμούσε να παραδεχθεί δημόσια τις παθήσεις του. Διότι θεωρείται φυσικό ένας ηγέτης να είναι ολοχρονίως σε εξαιρετική φόρμα. Μολονότι άνθρωπος με κοινές ανάγκες, κοινές επιθυμίες, αδυναμίες, σε αντίθεση με τους υπολοίπους, κουβαλάει, οπουδήποτε και οποτεδήποτε, την αλεξίσφαιρη φύση του ηγέτη. Από την άλλη, τίποτα δεν ενδυναμώνει την εικόνα ενός ξεχωριστού πλάσματος περισσότερο από την παρουσία προσωπικών ιδιαιτεροτήτων. Αυτήν την αντίφαση περιέχουν όλες οι αγιογραφίες. Η καθημερινότητα των ηγετών, οι μικρο-διαφυγές τους, γοητεύουν και ογκώνουν το φωτοστέφανό τους, γιατί τους δείχνουν προσιτούς και απροσποίητους, χωρίς να τους γκρεμίζουν από το βάθρο τους. Ενώ η αρρώστια, η ανημπόρια, κι αυτή κοινή και αφόρητα πεζή, διαλύει πάραυτα τον μύθο. Είναι ασύμβατη με τη διακυβέρνηση – μια παραβίαση των νόμων της φύσης, το πλαίσιο όπου αποσυντίθεται η ατρωσία.
Ο ηγέτης είναι αρραγής, παντοδύναμος. Αρρωστη καγκελάριος, μισή καγκελάριος. Αυτό είναι το στερεότυπο: ορθή άσκηση της πολιτικής εξουσίας ίσον υγεία ταύρου. Οπότε «χαίρει άκρας υγείας» η κ. Μέρκελ.