Το ζητούμενο των μεθαυριανών εκλογών είναι η επιστροφή στην κανονικότητα. Οχι στην εικονική κανονικότητα του 2009, όταν άρχισαν να βγαίνουν στη σύνταξη οι αγροφύλακες, που είχαν προσληφθεί το 2007, και οι κρατικές δαπάνες ήταν κάθε μήνα δύο δισ. περισσότερα από τους εισπραττόμενους φόρους. Αυτήν την κανονικότητα έταξε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2014 με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Υπερψηφίστηκε και χάσαμε όλοι.
Το διακύβευμα σήμερα είναι η επιστροφή στην κανονική… κανονικότητα. Την ευρωπαϊκή, αν θέλουμε να είμαστε λίγο αισιόδοξοι. Αυτή έχει νόμους που συζητούνται επαρκώς πριν ψηφιστούν και ψηφίζονται για να εφαρμοστούν. Προωθεί την απεριόριστη ελευθερία του λόγου παντού και περιορίζει την ελευθερία των χουλιγκάνων να κάνουν μπάχαλο κάθε λίγο και λιγάκι τα ΑΕΙ. Τιμωρεί την ανομία με δίκαιο τρόπο και όχι σύμφωνα με τις διακηρυγμένες προθέσεις των παραβατών. Εχει φορολογική ισοπολιτεία και δεν επιβαρύνει λιγότερο εκείνους που διακηρύσσουν ότι έχουν καλές προθέσεις να επενδύσουν. Εχει κράτος που μετράει τα λεφτά του κι εξετάζει πώς τα ξοδεύει για να μεγιστοποιήσει τα αποτελέσματα των αναγκαίων λειτουργιών του. Επιτρέπει στους ανθρώπους να δημιουργήσουν και να φτιάξουν πλούτο. Φορολογεί όσο χρειάζεται και όχι για να μοιράζει δωράκια στους ψηφοφόρους λίγο πριν από τις εκλογές. Διαπραγματεύεται χωρίς φόβο, αλλά με γνώση των διεθνών συσχετισμών.
Τολμάει να πει την αλήθεια στους πολίτες και όχι τις βολικές αυταπάτες.
«Πολλά ζητάς», θα πει κάποιος· «στην Ελλάδα ζεις». Η αλήθεια είναι πως ήδη έχουμε μια πρόγευση αυτής της κανονικής… κανονικότητας. Η προεκλογική περίοδος δείχνει πως και στην Ελλάδα κάτι αλλάζει. Μπορεί οι πολίτες να κουράστηκαν από τις κραυγές, μπορεί να έμαθαν το μάθημά τους από τις πλατείες των «Αγανακτισμένων», όταν προπηλάκιζαν τους πολιτικούς στους δρόμους. Δεν θα κάνουμε δίκη προθέσεων, αλλά πρέπει να επισημάνουμε πως έλειψε η οξύτητα των προηγούμενων αναμετρήσεων. Μέχρι και ο κ. Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε στον ΣΚΑΪ, σε μια συζήτηση που ήταν έντονη, αλλά πολιτισμένη.
Η αλήθεια είναι πως επιχειρήθηκαν εντάσεις και διαβολές, αλλά όλοι είδαν ότι δεν πουλάνε στο εκλογικό σώμα. Μέχρι και ο κ. Παύλος Πολάκης εξαφανίστηκε από το προσκήνιο. Μπορεί να τον κάλυψε ατέχνως ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του, αλλά από το λαγούμι στο οποίο τον έβαλε, δεν ξεμύτισε για να βρίζει με κεφαλαία γράμματα.
Ολως παραδόξως –και παρά τις διαστρεβλώσεις που επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ– συζητήθηκαν κάποιες πτυχές των προγραμμάτων.
Αλλάζει, λοιπόν, κάτι τη Δευτέρα, πλην του ενοίκου στο Μέγαρο Μαξιμου; Δεν είναι σίγουρο, αλλά είναι πολύ πιθανό. Η μνήμη της κρίσης –της πρωτογενούς και της δευτερογενούς που προκάλεσε η διαπραγμάτευση με τα πουκάμισα έξω– είναι νωπή. Και εξαιρετικά χρήσιμη για την επόμενη μέρα.