Τον Οκτώβριο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, μεταξύ αυτών και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα συνέλθουν για να εξετάσουν το θέμα της ενταξιακής πορείας των Δυτικών Βαλκανίων και να αποφασίσουν εάν θα χορηγήσουν ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων στη Βόρεια Μακεδονία και στην Αλβανία. Το θέμα αυτό επρόκειτο να συζητηθεί στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Ιούνιο, αλλά αναβλήθηκε για αργότερα εξαιτίας των αγεφύρωτων διαφωνιών σε επίπεδο κρατών γύρω από τη διεύρυνση, αλλά και διότι η εσωτερική κατάσταση, ειδικά στην Αλβανία, δεν βοηθάει την επιχειρηματολογία εκείνων των εταίρων, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, που θέλουν τις δύο χώρες στο ευρωπαϊκό κλαμπ. Δεν θεωρείται, ωστόσο, καθόλου βέβαιο ότι και στη φθινοπωρινή σύνοδό τους οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα δώσουν στις δύο υποψήφιες χώρες την πολυπόθητη ημερομηνία ή θα παραπέμψουν το ζήτημα για το 2020 και βλέπουμε.
Οι εταίροι εμφανίζονται διχασμένοι επ’ αυτού. Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι ο Ζόραν Ζάεφ έχει κάνει ήδη πολλά, με κορυφαία πράξη την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, και πρέπει να ανταμειφθεί. Κατ’ αυτούς, πρέπει να γίνει διαχωρισμός, να πάρει τον Οκτώβριο την ημερομηνία η Βόρεια Μακεδονία και να αφεθεί για του χρόνου η Αλβανία, που σπαράσσεται από πολιτική κρίση. Στον αντίποδα, όσοι επιμένουν ότι οι δύο χώρες πρέπει να «πάνε πακέτο» επισημαίνουν τον κίνδυνο, εφόσον δοθεί μόνο στη Βόρεια Μακεδονία η ημερομηνία, να εκληφθεί από τους Αλβανούς ως εις βάρος τους αδικία και ένδειξη «αλβανοφοβίας» των Ευρωπαίων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και οι δύο χώρες, ειδικά η Αλβανία, δεν πληρούν, μέχρι στιγμής, το σύνολο των απαιτούμενων κριτηρίων για να προχωρήσει η ένταξή τους στην Ε.Ε., παρότι έχουν κάνει σημαντικά βήματα.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι, πολλά άλλα κράτη, της Ελλάδας μη εξαιρουμένης, όταν έγιναν μέλη, δεν είχαν ολοκληρώσει το σύνολο των μεταρρυθμίσεων που απαιτούσαν οι Βρυξέλλες, κάτι που έγινε στη συνέχεια. Γιατί, λοιπόν, να μη συμπεριφερθούν με διορατικότητα και γενναιοδωρία οι Ευρωπαίοι απέναντι σε δύο χώρες οι λαοί των οποίων ζουν με το όνειρο να γίνουν κάποια μέρα Ευρωπαίοι πολίτες και, αν αυτό καταρρεύσει, κινδυνεύουν να βυθιστούν στην εσωστρέφεια, που όλοι ξέρουμε τι σημαίνει για τη βαλκανική σταθερότητα; Υπάρχει, επομένως, για την Ευρώπη διακύβευμα, και η Ελλάδα έχει επιπλέον λόγους να (υπο)στηρίξει τους γείτονες.