Είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα για τη νέα κυβέρνηση. Αναμφίβολα ο συνδυασμός έμπειρων βασικών υπουργών και εξειδικευμένων τεχνοκρατών δημιουργεί την εντύπωση μιας ισχυρής ομάδας με πολλαπλές δεξιότητες για να βρει λύσεις στα προβλήματα του τόπου.
Τα πρώτα βήματα ήταν ενθαρρυντικά. Η κυβέρνηση μπήκε με ενθουσιασμό και σχέδιο, με μέτρο και σοβαρότητα, χωρίς δηλώσεις αυταρέσκειας ή ρεβανσισμού. Χωρίς το γνωστό «παραλάβαμε καμένη γη» ή το «ήρθε η ώρα να λογοδοτήσουν». Μάλιστα, στο πρώτο κρας τεστ, στην τραγωδία της Χαλκιδικής, υπήρξε άμεση κινητοποίηση και γρήγορο αποτέλεσμα, ακόμη και ο αριθμός επείγουσας προειδοποίησης (112), που παρέμεινε ανενεργός παρά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, λειτούργησε για πρώτη φορά.
Τις εντυπώσεις κέρδισε και το ότι το κυβερνητικό σχήμα ήταν ουσιαστικά έτοιμο από τον κ. Μητσοτάκη εδώ και καιρό, ενώ οι σημαντικότεροι υπουργοί γνώριζαν τα χαρτοφυλάκιά τους. Υπήρχε, δηλαδή, κάποια προετοιμασία για το τι θα βρει η κυβέρνηση μπροστά της και πώς θα πρέπει να το αντιμετωπίσει – ακόμη και η ύπαρξη του χάι-τεκ ηλεκτρονικού σημειωματαρίου ελέγχου του κυβερνητικού έργου δείχνει σοβαρότητα.
Αλλά και το… ακομπλεξάριστο πολιτικό άνοιγμα Μητσοτάκη σε γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ με επιτυχή θητεία στον τομέα τους μόνο θετικά μηνύματα ενότητας εκπέμπει σε μια κοινωνία η οποία τα τελευταία τέσσερα χρόνια βομβαρδιζόταν καθημερινά σχεδόν από τη διχαστική ρητορεία Τσίπρα –εμείς ή αυτοί– και άκουγε περί διαχωριστικών γραμμών μεταξύ του «διεφθαρμένου παλιού» και του αγνού και καθαρού νέου. Η πασοκική συνιστώσα της κυβέρνησης σπάει τα ξεπερασμένα πολιτικά ταμπού των μεταπολιτευτικών χρόνων, σύμφωνα με τα οποία μόνο «οι δικοί μας» ξέρουν να κυβερνούν και «οι άλλοι» είναι άχρηστοι και ύποπτοι. Στερεότυπα που αποδείχθηκαν φούσκες στην πράξη μετά τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.
Ωστόσο, το καλό ξεκίνημα δεν σημαίνει απαραίτητα και επιτυχημένη τετραετία. Κάτι ξέρει η Ν.Δ. από κυβερνήσεις που ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς και για διάφορους λόγους «κάηκαν» ή «κουράστηκαν» στην πορεία, κάνοντας τελικά μεγάλη ζημιά στη χώρα με τη διακυβέρνησή τους.
Σε αντίθεση με αυτές τις κυβερνήσεις, ο κ. Μητσοτάκης έχει ξεκάθαρο σχέδιο και διακύβευμα. Οπως είπε στη λακωνική ομιλία του στην πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού: «Δεν υπάρχει ούτε μέρα για χάσιμο» και «καλούμαστε να κερδίσουμε τον ασύμμετρο πόλεμο της αλλαγής του μοντέλου διακυβέρνησης για την καλυτέρευση της ζωής του πολίτη».
Η κυβέρνηση έχει μπροστά της έναν μεγάλο ανήφορο ώσπου να πετύχει ακόμη και τα αυτονόητα για μια σύγχρονη δυτική κοινωνία – ασφάλεια των πολιτών στα σπίτια τους, ανταγωνιστικά και εξωστρεφή πανεπιστήμια χωρίς χουλιγκάνους, μη χρεοκοπημένη ΔΕΗ, νοσοκομεία με γάζες και σεντόνια, καταβολή συντάξεων σε 200.000 δικαιούχους, ένα σύγχρονο κράτος που δεν ταλαιπωρεί τον πολίτη.
Κι ακόμη πιο σκληρή δουλειά για να μπορέσει να κατακτήσει όσα χρειάζεται η χώρα για να φύγει από το σημερινό τέλμα –δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης στο εξωτερικό, προσέλκυση επενδύσεων για δυναμικότερους ρυθμούς ανάπτυξης, ρεύμα επιστροφής των Ελλήνων επιστημόνων, μείωση των ετήσιων στόχων πρωτογενούς πλεονάσματος.
Αυτό που έχει ήδη πετύχει ο κ. Μητσοτάκης είναι ότι έχει πείσει τη μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών ότι η χώρα δεν πρόκειται να πάει μπροστά με ιδεολογήματα, με τη δημιουργία εχθρών μέσα και έξω από τη χώρα και με αναδιανομή της μιζέριας μας. Οτι χρειάζεται εδώ και τώρα ανάπτυξη, σκληρή δουλειά, στήριξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και αύξηση της παραγωγικής πίτας. Από την οποία όλοι οι Ελληνες έχουν να περιμένουν οφέλη – από τον μη προνομιούχο πολίτη έως τον ισχυρό επιχειρηματία.
Στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας και ενίσχυσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ο κ. Μητσοτάκης θα έχει αντιδράσεις και μέσα από το κόμμα του – από στελέχη της πάλαι ποτέ Δεξιάς που βλέπουν με καχυποψία τη στροφή του προς το κέντρο και τα ανοίγματα στο ΠΑΣΟΚ.
Θα έχει, όμως, και μετωπική ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος έσπευσε ήδη, πριν καν η κυβέρνηση πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, να τον καταγγείλει για νεοφιλελεύθερη στροφή και αυταρχισμό (επειδή η ΕΡΤ και η ΕΥΠ θα υπάγονται, προς το παρόν, στο πρωθυπουργικό γραφείο), με την «Αυγή» να παραλληλίζει την Ελλάδα με τη «Βόρεια Κορέα».
Θα βρει, όμως, στήριξη ακόμη κι από αυτούς που δεν τον ψήφισαν, αν κάνει πράξη τις βασικές εξαγγελίες. Αν εμπνεύσει εμπιστοσύνη και σε αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν πως παίζει το παιχνίδι των ρετιρέ κι όχι των ισογείων.