Υπάρχουν ειδήσεις που κάποιοι νεοδημοκράτες δεν έχουν μάθει ακόμη. Μία από αυτές είναι πως οι εκλογές έγιναν στις 7 Ιουλίου, η Ν.Δ. κέρδισε με διαφορά και τώρα πρέπει να κυβερνήσει. Πρέπει δε να κυβερνήσει με βάση τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα και όχι με τα παλιά γινάτια που δημιουργήθηκαν κατά τη μακρά προεκλογική εκστρατεία. Διότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μακροημερεύσει και πιθανώς να επανεκλεγεί.
Τούτες τις μέρες αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν από απογοητευμένους για την επιλογή του κ. Γιώργου Μαυρωτά για τη θέση του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού. Ο νέος γραμματέας είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, με αξιοπρόσεκτη παρουσία στη Βουλή τα περασμένα χρόνια, αναπληρωτής καθηγητής στο ΕΜΠ, χρόνια αθλητής υδατοσφαίρισης και ολυμπιονίκης. Την προηγούμενη τετραετία ήταν βουλευτής και αντιπρόεδρος του Ποταμιού και από αυτή τη θέση υπερψήφισε τη συμφωνία των Πρεσπών, κάτι που διάφοροι δεν θέλουν να χωνέψουν. Ομως αυτό κυρίως που δεν μπορούν να καταλάβουν είναι πως η Νέα Δημοκρατία δεν έδεσε τον γάιδαρό της, επειδή ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης της έδωσε την –ανέλπιστη πριν από μερικούς μήνες– αυτοδυναμία στις εκλογές. Η κυβέρνηση απομένει να κριθεί. Οχι με βάση την καθαρότητα στις απόψεις (επί παντός) των στελεχών της, αλλά με βάση την αποτελεσματικότητά της. Αν βελτιώσει τα πράγματα (και στον αθλητισμό) θα το πιστωθεί. Αλλιώς ένας (μάλλον μεταλλαγμένος) ΣΥΡΙΖΑ περιμένει.
Εχει μακρά παράδοση αυτοχειρίας η Νέα Δημοκρατία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη δεν έπεσε από την αντιπολίτευση. Επεσε από τη βαθιά Ν.Δ. με όχημα και πρόσχημα –τι ειρωνεία;– το νεομακεδονικό, για να κυβερνήσει κατόπιν το αλλαγμένο ΠΑΣΟΚ.
Φυσικά η σημερινή κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει επειδή ο Γ.Γ. Αθλητισμού υπερψήφισε μια συμφωνία που τελειώνει ένα αχρείαστο πρόβλημα της εξωτερικής μας πολιτικής. Αλλά δείχνει τη δύσκολη συμβίωση που έχει ένα μέρος της Δεξιάς με την κοινή λογική και τα σύγχρονα προβλήματα.
Αυτή τη στιγμή η χώρα χρειάζεται συμμάζεμα. Οχι με όρους συντήρησης· μια χαρά συντηρητική ήταν η διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που αναπαρήγαγε όλες τις κατεστημένες παθογένειες και μάλιστα σε μέγιστο βαθμό. Χρειάζεται συμμάζεμα προς ευρωπαϊκή κατεύθυνση, με αξιολόγηση, αξιοκρατία, διευρύνσεις, συμβιβασμούς και υπερβάσεις. Η Ελλάδα απείχε πολύ σε όλους τους ευρωπαϊκούς δείκτες από τον μέσον όρο της Ε.Ε. και λόγω της κρίσης απέκλινε έτι περαιτέρω. Χρειάζεται πολλή δουλειά αλλά και λιγότερα γινάτια για να προκόψει ο τόπος, να ευημερήσουν οι άνθρωποι. Και σε αυτόν τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς. Συνεπώς, το προεκλογικό ερώτημα παραμένει ακόμη αναπάντητο: ο κ. Μητσοτάκης θέλει· η Νέα Δημοκρατία μπορεί;