Αναζητώντας στρατηγό χρόνο

Αναζητώντας στρατηγό χρόνο

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκαν οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις από το 2010 έως και σήμερα, δίχως η μια κυβέρνηση να υπονομεύσει την πρόοδο που πέτυχαν οι προηγούμενες, αποτελεί ίσως ένα από τα λίγα παραδείγματα συνέχειας του ελληνικού κράτους. Η ανάδειξη αυτής της στρατηγικής συμμαχίας, με τα παράλληλα ανοίγματα στην Αίγυπτο, καταδεικνύουν τον ρόλο που η Αθήνα αποδίδει διαχρονικά στο πεδίο της Ανατολικής Μεσογείου. Θα μπορούσαν, ωστόσο, να έχουν γίνει πολλά περισσότερα.

Πρακτικά, κατά τη δεκαετία 2009-2019, η Αθήνα εκμεταλλεύθηκε τις ανισορροπίες που προέκυψαν στην περιοχή, έκανε ορισμένα διπλωματικά ανοίγματα, αλλά δεν βελτίωσε σε πρακτικό επίπεδο τη θέση της παρά ελάχιστα. Δεν είναι, βεβαίως, παράδοξο. Επί του πρακτέου, η Ελλάδα της χρεοκοπίας δεν είχε παρά ελάχιστο διπλωματικό κεφάλαιο και όποια βήματα έγιναν για την ενίσχυση της εικόνας της χώρας αξίζουν πραγματικούς επαίνους. Ευρύτερα, ωστόσο, η Ελλάδα παραμένει χώρα με παλαιάς κοπής πυξίδα και σχέδιο που χρονολογείται στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, ενώ στην πραγματικότητα οδεύει προς κάτι που κυοφορείται ήδη για τα τελευταία 20 χρόνια στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου: την αλλαγή των περιφερειακών ισορροπιών και την ανάδυση νέων παικτών με νέα εργαλεία στη διάθεσή τους. Η Τουρκία βαδίζει πάνω σε πολύ σαφή σχεδιασμό και είναι ορατή η διεκδίκηση ρόλου στο νέο περιφερειακό τοπίο. Οι κινήσεις της Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο δεν αποτελούν ούτε κεραυνό εν αιθρία ούτε μια παρτίδα που απλώς πήγε καλύτερα. Είναι απότοκα μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, γι’ αυτό και πλέον παράγουν αποτελέσματα. Για την Ελλάδα το δόγμα αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού και των κατά καιρούς διακυμάνσεών του παραμένει προσηλωμένο στην προσπάθεια εξασφάλισης στρατηγικού χρόνου. Η δεκαετής κρίση είναι απολύτως σαφές ότι λειτούργησε υπέρ της Τουρκίας, η οποία προώθησε με τρόπο σιωπηλό αλλά και εξαιρετικά αποτελεσματικό πολλές από τις διεκδικήσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο. Για την Αθήνα είναι απολύτως απαραίτητη η προώθηση μιας αυτόνομης στρατηγικής –σε συνδυασμό φυσικά με την ισχυροποίηση των υφιστάμενων συμμαχιών– έναντι των αναδυόμενων περιφερειακών ισορροπιών. Δημοκρατία, οικονομική ανάπτυξη, κράτος δικαίου και η ίδια η κοινωνική ζωή όπως την αντιλαμβανόμαστε στην Ελλάδα απλούστατα δεν μπορούν να υπάρξουν δίχως την εξασφάλιση εξωτερικής γαλήνης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή