Το πρόσωπο της κοινωνίας, όπως αυτό παρουσιάζεται εκ νέου –και από τις πρόσφατες εκλογές έως σήμερα– στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και στις παρέες, δείχνει πως εξακολουθεί να υπάρχει το μικρό χάος ανάμεσα στο πού κινείται σημαντικό τμήμα των πολιτών και στο σημείο στο οποίο θα έπρεπε να λειτουργεί μια υπεύθυνη, σύγχρονη κοινωνία.
«Μικρό» ενδεικτικό παράδειγμα; Προ ημερών, ο πρωθυπουργός μίλησε για την απόφαση να μειωθεί ο ΦΠΑ στην τιμή του κράνους για εκείνους που χρησιμοποιούν δίκυκλα για τις μετακινήσεις τους, ώστε η χρήση του να αποτελεί αυτονόητη ενέργεια για οδηγό και συνεπιβάτη. Αξιοπρόσεκτο μέτρο. Αποσπασματικό; Προφανώς, αφού η ασφάλεια για οδηγούς και συνεπιβάτες δικύκλων στους ελληνικούς δρόμους προϋποθέτει και πολλά άλλα. Ωστόσο, μια διάχυτη «γκρίνια» ξεχύθηκε αμέσως «από τα κάτω» για να το απαξιώσει, αντί να τύχει δυναμικής υποδοχής με πιεστικά αιτήματα για ακόμα περισσότερα αναγκαία μέτρα, στο πλαίσιο συνολικής αντιμετώπισης ενός κορυφαίου ζητήματος, που είναι η οδική ασφάλεια στην Ελλάδα (εισαγωγή μαθήματος στην εκπαίδευση, καλύτεροι δρόμοι, προστασία σημάτων στις αστικές και εθνικές οδούς και στο επαρχιακό δίκτυο κ.λπ.).
Την ίδια ώρα, εξακολουθεί να παρατηρεί κάποιος τη συνεχιζόμενη αυθάδη, επικίνδυνη και ανεξέλεγκτη οδική αυθαιρεσία, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση εκείνους που στις εθνικές οδούς την ώρα της αυξημένης κυκλοφορίας οδηγούν στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης. Οσοι σέβονται τη νομιμότητα και –κυρίως!– τους συνανθρώπους είναι πολλοί περισσότεροι εκείνων που αυθαιρετούν. Ωστόσο, οι δεύτεροι είναι εξοργιστικά πολλοί και τα προβλήματα που προκαλούν πολλαπλάσια. Θεωρητικά, κάμερες υπάρχουν και, όταν λειτουργούν, γίνεται μόνο για έλεγχο ταχύτητας. Θεωρητικά, Τροχαία εθνικών οδών υπάρχει, αλλά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εμφανίζεται μόνο ως «παρελκόμενο» των καμερών.
Στην καθημερινή πραγματικότητα, όμως, και προφανώς όχι «θεωρητικά», υπάρχουν συνάνθρωποί μας ευρισκόμενοι σε κατάσταση ανάγκης μέσα σε ασθενοφόρο. Υπάρχει το όχημα της Πυροσβεστικής που θα πρέπει άμεσα να παρέμβει για να προστατεύσει περιβάλλον, ανθρώπινες ζωές, περιουσίες. Δυστυχώς εξακολουθούν, οι εν κινδύνω, να βρίσκονται όχι μόνο στην γκρίζα ζώνη της κρατικής μέριμνας, αλλά και στη σκοτεινή πλευρά σκέψης της κοινωνίας.