Είναι πραγματικά άξιον απορίας, ίσως και θαυμασμού, γιατί κατά τεκμήριο λογικοί και καλοπροαίρετοι άνθρωποι συζητούν και προσπαθούν να πείσουν για την αναγκαιότητα της κατάργησης του ασύλου στα ΑΕΙ, όπως αυτό λειτουργούσε, ή καλύτερα, χρησιμοποιείτο τα αρκετά τελευταία χρόνια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουν καθώς όσοι επιχειρηματολογούν υπέρ της διατήρησής του, προβάλλοντας σοφιστείες περί δημοκρατίας, εκείνοι που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και οι άλλοι που τάσσονται υπέρ μιας δήθεν μέσης λύσης, είτε ψηφοθηρούν, είτε είναι κακόπιστοι, είτε είναι αφελείς. Επιτέλους, δεν είναι ανάγκη να συμφωνούν οι πάντες για να πάρει μία απόφαση προς την ορθή κατεύθυνση μία κυβέρνηση, αρκεί να έχει διάθεση να την υπερασπιστεί μέχρι τέλους. Και για όποιον έχει διαφορετική άποψη, ας φροντίσει να βρει το συμβόλαιο συμπεριφοράς με το οποίο «δένει» τους φοιτητές του το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, για παράδειγμα…
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις και μπορούν να γίνουν κάποιες παρατηρήσεις σχετικές με τα πρώτα βήματα της κυβέρνησης. Αναμφίβολα είναι πολύ νωρίς για να κριθεί το έργο της, αλλά υπάρχουν κάποια σημάδια που δημιουργούν ερωτήματα, ενδεχομένως και μορφασμούς δυσανασχέτησης. Γιατί δεν πρέπει να λησμονείται ότι αρκετές από τις ψήφους στον Κυρ. Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές, είναι ουσιαστικά δανεικές. Για «να φύγουν αυτοί» δόθηκαν και με την ελπίδα ότι πάμε για άλλα, δηλαδή προς την κατεύθυνση του αναγκαίου εκσυγχρονισμού για την επιβίωση της χώρας. Με την ίδια έννοια, ας σταματήσει το παιχνίδι της υπερέκθεσης κάποιων υπουργών της κυβέρνησης στα μίντια με απανωτές δηλώσεις, συνεντεύξεις και ανακοινώσεις γύρω από την καθημερινή και τις απόλυτα «φυσιολογικές» –για τον τομέα τους– δραστηριότητες. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα τα μέσα και οι δημοσιογράφοι απαιτούν να απασχολείται ο κάθε υπουργός μαζί τους κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας, αλλά καλό θα είναι να υπάρχει ένα μέτρο και ο πρωθυπουργός μπορεί να το επιβάλει.
Πέρα όμως από τους υπουργούς που επαναλαμβάνονται χωρίς να προσφέρουν κάτι το νέο, μπορούν να γίνουν και μερικές πιο συγκεκριμένες επισημάνσεις. Μερικοί, ας πούμε, αισθάνονται ότι η κυβέρνηση έκανε πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα πίσω από τις εξαγγελίες της περί ενοποίησης του Αρχαιολογικού Μουσείου, του Πολυτεχνείου και του μεταξύ τους χώρου, επειδή συνάντησε αντιδράσεις. Αλλοι πάλι ενοχλήθηκαν όταν άκουσαν ότι να ορίζονται, ή να ανατίθενται αρμοδιότητες σε πρόσωπα που είτε δεν διακρίθηκαν στα πολιτικά πόστα τους σε προηγούμενα χρόνια, είτε κλήθηκαν να επαναλάβουν «άθλους» οργάνωσης μετά είκοσι έτη από τους προηγούμενους. Σαν να μην υπάρχουν κάποιοι νεότεροι για να δοκιμαστούν. Οπως επίσης δημιουργούν απορίες οι αγκυλώσεις σε επιδοματικές πολιτικές, οι συνεχιζόμενες ρυθμίσεις που στην Ελλάδα τουλάχιστον ποτέ δεν βελτίωσαν τα κρατικά έσοδα, οι συζητήσεις –αν ισχύουν– περί τριχοτόμησης του ΕΦΚΑ ή κατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης. Μπορούν κάλλιστα να γίνουν βελτιώσεις χωρίς πολλά ταρατατζούμ, αλλά εκείνο που προέχει είναι η πορεία προς τα μπρος δίχως αναδιπλώσεις.