Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξέλαβε το 30% των εθνικών εκλογών ως επιβράβευση της θητείας του και της θέσης του πριν από τις πολλαπλές εκλογές. Αυτό ίσως εξηγεί την εμμονή των στελεχών και φερεφώνων του να επιτίθενται συνεχώς στον Κυριακό Μητσοτάκη προσωπικά, καθώς και να παρουσιάζουν την κυβέρνησή του ως την επέλαση μιας εκδικητικής Δεξιάς. Ξεχνώντας ότι, παρά τις επιθέσεις, ο κ. Μητσοτάκης κέρδισε τις εκλογές, η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί ότι με την τακτική αυτή αποτρέπει συζήτηση για τα δικά της πεπραγμένα ως κυβέρνησης, ενώ θα αναγκάσει την κυβέρνηση να δικαιολογεί συνεχώς τις δικές της πράξεις και συνεπώς να χάσει τον βηματισμό της. Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ευθύνεται ούτε για όσα έπραξε ως κυβέρνηση ούτε για ό,τι θα συμβεί από εδώ και μπρος. Πάντα φταίνε άλλοι.
Προφανώς, η θεωρία των στελεχών της αντιπολίτευσης είναι ότι, εάν επιτύχουν από τώρα να παρουσιάσουν τον αντίπαλο ως επικίνδυνο –έως και απάνθρωπο– του στερούν τη νομιμοποίηση να πράξει οτιδήποτε. Εάν πάλι κάνει κάτι, το αποτέλεσμα θα παρουσιάζεται είτε ως αποτυχία είτε ως μέρος σκοτεινού, αντιλαϊκού σχεδίου. Ετσι, καθρεφτίζοντας την τακτική που εφάρμοζε η Δεξιά του Ψυχρού Πολέμου, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη σαν φάντασμα από το παρελθόν, ένα φάντασμα, όμως, που μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να κρατάει εν ζωή με τέτοιες αναφορές. Επειδή το παρελθόν δεν αρκεί, οι προπαγανδιστές του δεν χάνουν ευκαιρία να ταυτίσουν τον Ελληνα πρωθυπουργό με πιο σύγχρονους μπαμπούλες – όπως ο Ορμπαν, ο Μπολσονάρο, ο Πινοσέτ. (Ο Ντόναλντ Τραμπ, για κάποιο λόγο, δεν συμπεριλαμβάνεται στο συριζαϊκό πανδαιμόνιο.) Επιστρατεύουν ό,τι μπορεί να παρουσιάσει τον Ελληνα πρωθυπουργό ως «ξένο» και ως εχθρό του λαού – ό,τι, δηλαδή, κάνουν οι προπαγανδιστές σε αυταρχικά καθεστώτα σε κάθε εποχή.
Γι’ αυτό, στην αρχή της θητείας του Κυρ. Μητσοτάκη, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τον παρουσιάζουν ως αυταρχικό, υποκριτή, διχαστικό με αντιδημοκρατικά ένστικτα, μπλεγμένο σε σκάνδαλα, εχθρό των εργαζομένων, απάνθρωπο στην αντίληψη του για τους πρόσφυγες και μετανάστες, περιστοιχισμένο από νοσταλγούς της χούντας, κ.ο.κ.
Μόνον όσοι είναι τυφλωμένοι από την προπαγάνδα ή ζουν εκτός Ελλάδας και δεν παρακολουθούν τι συνέβαινε εδώ τα τελευταία χρόνια θα μπορούσαν να πιστέψουν αυτά. Αυτό, όμως, είναι κέρδος για τους προπαγανδιστές. Οι υπόλοιποι γνωρίζουμε και τις επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και την προσωπική πορεία των κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα και μελών των κυβερνήσεών τους. Γνωρίζουμε, επίσης, τις τεράστιες δυσκολίες που η νέα κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει, σε μια χώρα εξαντλημένη από τα χρέη και την κακοδιοίκηση δεκαετιών, από τις αποτυχίες, τους ερασιτεχνισμούς και τις πληγές της κρίσης, από τις εμμονές του παρελθόντος, από τη σχεδόν θεσμική προσήλωση σε δυσλειτουργίες και διαστρεβλώσεις στη διοίκηση, στην οικονομία, στην εκπαίδευση, στη σχέση πολίτη – κράτους. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε σε όλα σχεδόν τα σημεία, καταγγέλλει από τώρα τη Νέα Δημοκρατία – όχι τόσο για όσα η κυβέρνηση θέλει να κάνει, αλλά για όσα ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι αυτή εκπροσωπεί.
Η προπαγάνδα πάντα αδικεί όσους εργάζονται με συνέπεια και σοβαρότητα για το καλό των πολιτών. Η απαξίωση έχει στόχο τους αντιπάλους, αλλά παγιδεύει τα στελέχη και των δύο πλευρών σε μια άρρωστη αντίληψη. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να απαξιώσει στελέχη της νέας κυβέρνησης οδηγεί σε ένα κλίμα όπου ξεχνιούνται και όσα θετικά πέτυχαν οι ίδιοι. Η υπονόμευση της προσπάθειας της κυβέρνησης Μητσοτάκη να καταπιαστεί με χρονίζοντα προβλήματα, όπως η δυσλειτουργία του κράτους, η ανομία, η αναιμική ανάπτυξη, δεν απαλλάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ από την κρίση των πολιτών. Αντιθέτως, τους αναγκάζει να αναρωτηθούν τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. Πόσοι από τους πολίτες του 30% είναι τόσο ικανοποιημένοι με όσα έβλεπαν στα πανεπιστήμια, στους δρόμους, στην ανάπτυξη, ώστε να συμφωνούν με την υπονόμευση των σημερινών προσπαθειών; Ο,τι θετικό πράξει η νέα κυβέρνηση θα εκθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται στην προπαγάνδα και στο πεζοδρόμιο, τόσο θα παραμένει εγκλωβισμένος στο παρελθόν.