Κόκκοι πιπεριού

2' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κάπως έτσι έμοιαζαν από κοντά. Σαν κόκκοι πιπεριού. Κι όμως ήταν θραύσματα από την επιφάνεια της Σελήνης αυτά που είδαμε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο το βράδυ της αυγουστιάτικης πανσελήνου.

Το μουσείο ήταν γεμάτο και η ουρά του κόσμου, από τουρίστες μέχρι οικογένειες μεταναστών και βέβαια όσους Αθηναίους έμειναν στη ζεστή πρωτεύουσα, έφτανε μέχρι τη μέση του κήπου. Ηταν μια καλή ευκαιρία να έρθει ο κόσμος πιο κοντά στους αρχαιολογικούς χώρους και στα μουσεία που έμειναν ανοιχτά μέχρι αργά το βράδυ.

Μέσα στην αίθουσα που φυλάσσονται τα ευρήματα του μηχανισμού των Αντικυθήρων σκύβαμε με τη σειρά πάνω από μια μικρή ξύλινη πλακέτα, σαν ένα άλλο προσκύνημα, όχι στα ίδια τα πετρώματα, μην ανησυχείτε, αλλά σε αυτό που συμβολίζουν. Πρόκειται για τα λεγόμενα «Goodwill moon rocks», θραύσματα του σεληνιακού υλικού που έφεραν στη Γη οι αποστολές Apollo 11 και Apollo 17.

Στις αρχές του ’70, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, σε μια κίνηση καλής θέλησης και για να κάνει γνωστό ποιοι ήταν οι νικητές της κούρσας του Διαστήματος, δώρισε στις πολιτείες της και σε χώρες του κόσμου, ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα, ένα δώρο από το Διάστημα.

Με αφορμή τα 50 χρόνια από την πρώτη προσσελήνωση (και την πανσέληνο της Πέμπτης) το μουσείο αποφάσισε ότι ήρθε η στιγμή να παρουσιάσει αυτό το αναμνηστικό από τη Σελήνη, το μοναδικό ίσως έκθεμά του που δεν προέρχεται από τα σπλάχνα της Γης.

Οι μικροί κόκκοι προκαλούν την περιέργεια και το δέος επειδή προέρχονται από ένα τόσο γνώριμο αλλά και τόσο ξένο ουράνιο σώμα. Είναι πολύτιμοι επίσης γιατί είναι «αμόλυντοι», δεν έχουν διαβρωθεί από την ατμόσφαιρα της Γης και διατηρούν την απόκοσμη γοητεία τους.

Ξέρετε όμως τι άλλο μοιάζει με κόκκους πιπεριού ή ακόμα χειρότερα, με κόκκους γύρης; Είναι τα μικροπλαστικά, τα σωματίδια πλαστικού που ερευνητές εντόπισαν μέχρι και στα παρθένα χιόνια της Αρκτικής, σύμφωνα με έρευνες. Το πιο ανησυχητικό είναι η εκτίμηση των επιστημόνων ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα τέτοια σωματίδια που όμως τα όργανά τους δεν είναι τόσο εξελιγμένα, ακόμη, ώστε να τα ανιχνεύσουν. Ανησυχούν επίσης ότι αν φτάσουν σε ακόμη μικρότερα μεγέθη, εκείνα των νανοσωματιδίων, θα μπορούν να διαπερνούν τα κύτταρα. Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι «τρώμε» μικροπλαστικά, ενώ τα μεγαλύτερα ξαδέλφια τους τα βρίσκουμε παντού πια στο περιβάλλον, στον βυθό και στην επιφάνεια της θάλασσας. Τα λέει και ο Ντι Κάπριο.

Ας θαυμάσουμε όμως ξανά τα θραύσματα της Σελήνης. Τουλάχιστον αυτά μας δείχνουν μια προοπτική παρά το μικρό τους μέγεθος. Δεν μπορώ ωστόσο να μη σκεφτώ ότι μέσα σε μια πλακέτα μετά πολλά ή πιο πολλά χρόνια μπορεί να βρεθεί πάλι κάτι μικρό, αμόλυντο αυτή τη φορά από τον άνθρωπο, για να θυμίζει πώς ήταν η φύση πριν απ’ όλα αυτά. Μπορεί και να μοιάζουν σαν κόκκους πιπεριού.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή