Ενα δώρο γενεθλίων

1' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ολα ξεκίνησαν με μια κέντια σε γκρι γλάστρα και να μια φράση που δεν περίμενα ποτέ να γράψω. Αλλά, ναι, όλα άρχισαν όταν αυτό το λυγερόκορμο φοινικοειδές ήρθε τυλιγμένο με μια κόκκινη κορδέλα, δώρο στα γενέθλιά μου πέρυσι.

Ηταν το πρώτο φυτό που έπαιρνε θέση μέσα στο σπίτι. Εως τότε η φύση έφτανε αυστηρά μέχρι το μπαλκόνι, αναπτυσσόμενη συντεταγμένα σε γλάστρες και ζαρντινιέρες και έχοντας συγκεκριμένη αποστολή: να μας κρύβει από τα ξένα βλέμματα και να καλύπτει έναν άχαρο κενό χώρο. Αυτή ήταν τουλάχιστον η αρχική ιδέα, γι’ αυτό φυτεύθηκαν πικροδάφνες και λιγούστρα μπας και υψώσουν ανάστημα και γίνουν φράκτης (αρνούνται πεισματικά από την πρώτη στιγμή). Ακολούθησαν μια ελιά, μια δάφνη, ένας φίκος, δύο ιβίσκοι. Αυτοί οι τελευταίοι ήταν που κήρυξαν την επανάσταση, εκδηλώνοντας εκτός προγράμματος την ομορφιά τους, με αυτά τα υπερβολικά κόκκινα λουλούδια που ζουν ένα εικοσιτετράωρο.

Σιγά σιγά προστέθηκαν γαρδένιες και τριανταφυλλιές, δεντρολίβανα, φασκόμηλα και δύο βασιλικοί. Οτι το κλίμα είχε αρχίσει να αλλάζει το μυρίστηκα όταν μια τριανταφυλλιά, που την είχαμε για ξεγραμμένη, πέταξε ξανά τριανταφυλλάκι. Ενθουσιάστηκα τόσο που σάστισα.

Ομως όλα αυτά συνέβαιναν έξω. Αν κάτι πάει στραβά «έξω», θα φταίει η φύση, το αγιάζι, ο βοριάς, ο καύσωνας. Αν το φυτό εσωτερικού χώρου δεν ευδοκιμήσει, φταις εσύ και μόνο εσύ. Ετσι, όταν η κέντια έφτασε στο σαλόνι –ένας ζωντανός οργανισμός πλάι στην ολότελα άψυχη πολυθρόνα της γιαγιάς–, περάσαμε τις πρώτες μέρες «περιεργαζόμενες» η μία την άλλη. Η κέντια είναι μέτρια απαιτητική σε νερό, λέει το Ιντερνετ, και πάλι μέτρια είναι και η ανάγκη της για φως. «Μέτρια» στα… γεωπονέζικα σημαίνει ότι δεν ξέρει τι θέλει, όχι ιδιαίτερα γοητευτικό χαρακτηριστικό ούτε για ανθρώπους ούτε για φοινικοειδή. Ομως το φυτό υπήρξε υπομονετικό στις συνεχείς αλλαγές θέσης και στα πρώτα λάθη στο πότισμα, μια φορά μόνο πήγε να στενοχωρηθεί, αλλά με λίγη έξτρα προσοχή επανήλθε θεριεμένο. Κοίτα να δεις… Σιγά σιγά στο σαλόνι ακροβολίστηκαν ακόμα ένας ζαμιοκούλκας, μια καλαθέα, μια φτέρη blue star και δύο ορχιδέες και εγώ απέκτησα τελετουργικό. Κάθε πρωί ελέγχω την κατάστασή τους, ψηλαφίζω το χώμα, ψεκάζω τα φύλλα, στρέφω τις γλάστρες να τα βλέπει αλλιώς το φως. Είναι να απορείς που οι περισσότεροι ζητούν φυτά ανθεκτικά χωρίς απαιτήσεις φροντίδας. Αν κάτι έμαθα φέτος, είναι ότι η φροντίδα είναι το καλύτερο κομμάτι. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή