Υπάρχει μια κραυγαλέα αντίφαση στον τρόπο που αντιμετωπίζουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις τη στελέχωση της δημόσιας διοίκησης: Από τη μία, καταγγέλλουν τον διορισμό άεργων κομματικών παραγόντων. Και από την άλλη, καραδοκούν για να «ποινικοποιήσουν» τυχόν αμοιβές σε αξιωματούχους του ευρύτερου ∆ημοσίου που υπερβαίνουν τον μέσο όρο. Θα άξιζε με νηφαλιότητα να ξανασκεφτούμε τι εξυπηρετεί αληθινά το δημόσιο συμφέρον: Να υπάρχουν θέσεις ευθύνης «φθηνές», που μοιραία θα είναι ελκυστικές μόνο στους τροφίμους των κομματικών διαδρόμων; Ή να δίνονται με διαφάνεια κίνητρα εφάμιλλα της αγοράς, ώστε να μπορέσει το ∆ημόσιο να εντάξει στο δυναμικό του στελέχη με επαγγελματισμό και πείρα; Κανείς δεν επιθυμεί την επιστροφή στο ασύδοτο κράτος των «κολλητών». Αλλά έχει έρθει η ώρα να αναγνωρίσουμε ότι η τιμωρητική κουλτούρα που επικράτησε μετά την κρίση κατέληξε να ταυτίσει την αξιοκρατία με τη μετριοκρατία.
Επιστροφή στην αξιοκρατία
39" χρόνος ανάγνωσης
