Οι εικόνες των τεράστιων πυρκαγιών που «τρώνε» το δάσος του Αμαζονίου διαδέχονται στην οθόνη της τηλεόρασης τη διαφήμιση κατά της χρήσης πλαστικού και κάνουν ακόμα πιο απτό το ερώτημα εάν η μείωση της κατανάλωσης πλαστικής σακούλας μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή που συντελείται συνολικά στη Γη. Και το ερώτημα αν ο διαχωρισμός απορριμμάτων για την ανακύκλωση έχει κάποιο νόημα, όταν σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες πετούν χημικά και τοξικά απόβλητα με την ίδια ευκολία που κάποιος πετάει μια μπανανόφλουδα στο χώμα.
Το εκτενέστερο τροπικό δάσος του πλανήτη, αυτό που καταστρέφεται από το μεγαλύτερο κύμα πυρκαγιών των τελευταίων χρόνων, με τα αποτελέσματα ορατά από το Διάστημα και νέφος καπνού που προκαλεί συσκότιση σε εκτεταμένες περιοχές της Βραζιλίας, είναι μία από τις πιο σημαντικές «ασπίδες» μας απέναντι στην κλιματική αλλαγή. Το «για πόσο ακόμα;» δεν είναι εξωπραγματικό ερώτημα, δεδομένου του γοργού ρυθμού αποψίλωσής του κυρίως για την αξιοποίηση των εκτάσεων για καλλιέργειες.
Ενας εξαιρετικά σφοδρός πόλεμος διεξάγεται ανάμεσα σε εκείνους που πιστεύουν ότι η κλιματική αλλαγή επιταχύνεται και οι επιπτώσεις της αυξάνονται με εκθετικό ρυθμό, έχοντας καταστεί υπαρξιακή απειλή, και στους αρνητές της κλιματικής αλλαγής, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι αυτό που ζούμε, τα όποια ακραία καιρικά φαινόμενα καλούμαστε να βιώσουμε και να διαχειριστούμε δεν είναι παρά μια επανάληψη των κύκλων μεταβολής του κλίματος που έχουν καταγραφεί πολλές φορές στη μακραίωνη ιστορία του πλανήτη. Ισως η λέξη-κλειδί στο επιχείρημα είναι το «μακραίωνη», καθώς αναμφίβολα ο πλανήτης έχει βιώσει και στο παρελθόν μεταβολή του κλίματος και αλλαγές στις κλιματικές ζώνες, ωστόσο αυτό έγινε με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς, που έδωσαν σε πολλά είδη τη δυνατότητα και το περιθώριο μετάλλαξης, προσαρμογής και, εντέλει, επιβίωσης. Η ταχύτητα με την οποία αλλάζει το κλίμα στη σύγχρονη εποχή δεν έχει προηγούμενο. Ο πλανήτης και μαζί του κι εμείς βαδίζουμε σε άγνωστο έδαφος. Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην καθημερινή ζωή των πολιτών έχουν προκαλέσει κύμα ευαισθητοποίησης, το οποίο, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, λαμβάνει και έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά, κάτι που αποτυπώνεται στην άνοδο των λεγόμενων «πράσινων» κομμάτων τα τελευταία χρόνια σε σειρά από ευρωπαϊκές χώρες. Η ενεργοποίηση όλο και μεγαλύτερου αριθμού ανθρώπων στην κατεύθυνση μιας πιο υπεύθυνης στάσης απέναντι στο περιβάλλον και στη διαχείριση του πλανήτη και των αποθεμάτων του συνολικά ασφαλώς και αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την επιβράδυνση του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής και των επιπτώσεών της. Για την πλήρη αναστροφή, όμως, ενδεχομένως απαιτείται πλέον υπέρβαση αντίστοιχη της μετάβασης στη Βιομηχανική εποχή.