Οταν η επικοινωνία είναι ουσία

Οταν η επικοινωνία είναι ουσία

1' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ηταν αναμενόμενο μια επιχείρηση που εικονογραφήθηκε μέσα από φωτογραφίες εκδιωγμένων γυναικόπαιδων να οδηγηθεί στο γήπεδο του συναισθήματος. Είναι ένα γήπεδο που εμείς οι Ελληνες γνωρίζουμε πολύ καλά. Ο δημόσιος λόγος καταλαμβάνεται από την κυρίαρχη εικόνα και κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις «λεπτομέρειες».

Λεπτομέρειες, όμως, που σε τόσο σύνθετα θέματα έχουν μεγάλη σημασία. Για παράδειγμα, οι χθεσινές εκκενώσεις στα Εξάρχεια έγιναν παρουσία εισαγγελέα σε εφαρμογή σχετικών δικαστικών αποφάσεων. Αυτό σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες των υπό κατάληψη χώρων είχαν προσφύγει στην ελληνική Δικαιοσύνη και είχαν δικαιωθεί.

Επομένως, οι χθεσινές ενέργειες ήταν επιβεβλημένες αν θεωρούμε ότι ζούμε σε χώρα δικαίου. Επικοινωνιακά, ο χειρισμός της επιχείρησης ήταν προβληματικός: η μεταφορά απελπισμένων ανθρώπων σε οχήματα που δεν ήξερες αν ήταν κλούβες ή κανονικά πούλμαν, υπό την επιτήρηση ανδρών των ΜΑΤ, δεν ήταν η καλύτερη εικόνα που θα μπορούσε να εκπέμψει ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Επίσης, έλειψε μια διαφωτιστική δήλωση από τον ίδιο τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Η ανακοίνωση της Ελληνικής Αστυνομίας που εκδόθηκε παραήταν «υπηρεσιακή» και σίγουρα δεν απαντούσε στην αυθεντική αγωνία ενός σημαντικού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας (εδώ σίγουρα δεν περιλαμβάνονται οι επαγγελματίες της κοινωνικής ευαισθησίας που βγήκαν στα κάγκελα χθες, ενώ σε ανάλογη επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. τον περασμένο Απρίλιο σφύριζαν αδιάφορα).

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έδειξε χθες επικοινωνιακά αντανακλαστικά είναι πρόβλημα ουσίας. Το γεγονός ότι δεν μάθαμε πού θα μεταφερθούν αυτοί οι άνθρωποι είναι πρόβλημα. Κάθε λογικός πολίτης θέλει να πιστεύει ότι είναι προτιμότερο μια μητέρα να μεγαλώνει το παιδί της σε οργανωμένη κρατική δομή, όπου θεωρητικά υπάρχουν όλες οι αναγκαίες υπηρεσίες και υποδομές, παρά σε ένα κτίριο υπό κατάληψη όπου όλα τα παραπάνω τίθενται σε αμφισβήτηση. Αλλά ζούμε στη χώρα που έχει να επιδείξει από τη μια πλευρά το εξαιρετικό μοντέλο της δομής του Ελαιώνα και από την άλλη τη διαχρονική ντροπή της Μόριας στη Λέσβο. Ναι, εκεί όπου προχθές ένας 15χρονος Αφγανός σκότωσε συνομήλικό του.

Με λίγα λόγια, η επιχείρηση στις τέσσερις καταλήψεις δεν κρίθηκε χθες. Θα κριθεί όταν μάθουμε πού κατέληξαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή