Karma is a bitch

1' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με μια έννοια είναι ωραίο να παρακολουθείς από μακριά μια χώρα να βουλιάζει στην παρακμή και στην εσωστρέφεια, ειδικά όταν πρόκειται για μια πρώην αλαζονική αυτοκρατορία. Η Schadenfreude είναι κάπως πιο απολαυστική για τη χώρα μας γιατί συμπίπτει αυτές τις μέρες με την πρεμιέρα της ταινίας του Κώστα Γαβρά «Ενήλικες στην αίθουσα» και τις τραυματικές μνήμες της περήφανης διαπραγμάτευσης. Κι αυτό, γιατί εκείνες τις μαύρες μέρες του 2015 δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και διανοούμενοι στη Βρετανία έδιναν μαθήματα επαναστατικότητας στον ελληνικό λαό.

Από τον δημοσιογράφο Πολ Μέισον μέχρι την αριστερή διανόηση των αγγλικών πανεπιστημίων, ελληνική και ντόπια, πολλοί ήταν εκείνοι που ήρθαν στα Εξάρχεια για να ζήσουν την «ονείρωξη» της εξέγερσης, τη στιγμή που εμείς οι ιθαγενείς αποχαιρετούσαμε πανικόβλητοι το ευρωπαϊκό όνειρο και βλέπαμε ήδη «το νησί να φεύγει».

Ημασταν εξοργισμένοι τότε γιατί συνειδητοποιούσαμε ότι το μέλλον της χώρας έχει πέσει θύμα προσωπικών ναρκισσισμών και εκκαθάρισης εσωκομματικών λογαριασμών. Κάτι αντίστοιχο συντελείται αυτή τη στιγμή στο κόμμα των Συντηρητικών. Επικεφαλής είναι ένας κακομαθημένος πρωθυπουργός, αποτυχημένος κατά βάση πολιτικός, ο οποίος προσπαθεί να μετατρέψει ένα ιστορικό κόμμα σε αντίγραφο του Brexit Party του Νάιτζελ Φάρατζ. Οι βουλευτές του… ξαπλάρουν στους δερμάτινους καναπέδες ακούγονται σεξιστικές και ρατσιστικές αποστροφές. Οι κραυγές και η ένταση κάνουν εκείνες τις ξάγρυπνες συνεδριάσεις της Βουλής που ξεκινούσαν τα ξημερώματα στην Ελλάδα να μοιάζουν με παιδικό σταθμό.

Karma is a bitch, λένε οι Αγγλοσάξονες· η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, οι Ελληνες. Τώρα ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον είναι εκείνος που δοκιμάζει στη χώρα του τη δική του θεωρία των παιγνίων και επενδύει στο επικίνδυνο στοίχημα «ποιος θα ανοιγοκλείσει πρώτος τα μάτια, η Ε.Ε. ή το Λονδίνο». Και τώρα είναι οι Ελληνες τηλεθεατές που παρακολουθούν τις χορταστικές συνεδριάσεις της αγγλικής Βουλής, καλύτερες κι από τηλεοπτική σειρά τύπου «Yes minister» ή τα σκετσάκια των Μόντι Πάιθον, τρώγοντας ξαπλωμένοι ποπ κορν. Περιμένουν να δουν το χάος του καλοκαιριού του 2015 να επαναλαμβάνεται, ίσως όμως με δραματικότερο τέλος. Γιατί, ευτυχώς, στη δική μας περίπτωση, η Αθήνα ανοιγόκλεισε τα μάτια πρώτη. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή