Βλέπουμε την αστυνομία να καθαρίζει (επιτέλους) τα Εξάρχεια από τις καταλήψεις, αλλά μας διαφεύγει μια άλλη κατάληψη, η οποία συντελείται την ίδια ώρα χωρίς φωνές και σαματά. Την αποκαλύπτει η δημοσκόπηση της OpinionPoll, που δημοσιεύθηκε χθες, και είναι η πρώτη που γίνεται αφότου ξεκίνησε η νέα πολιτική σεζόν. Ο βαθμός αποδοχής των πρώτων πολιτικών της κυβέρνησης, αλλά και η ευρεία έκταση της αποδοχής τους ακόμη και από ψηφοφόρους της αντιπολίτευσης, δείχνει ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη καταλαμβάνει τον χώρο του Κέντρου. Είναι χαρακτηριστικό, π.χ., ότι η πλήρης κατάργηση του ασύλου (για την οποία επέμεινε σθεναρά η υπουργός Παιδείας) και οι εκκαθαρίσεις των καταλήψεων στα Εξάρχεια κερδίζουν την αποδοχή της κοινής γνώμης σε ποσοστά άνω του 70% και μάλιστα ακόμη και από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δημοσκόπηση μας λέει ότι, σε αυτούς τους πρώτους μήνες της νέας διακυβέρνησης, η κοινή γνώμη επιβραβεύει δύο πράγματα στη λειτουργία της κυβέρνησης (πείτε τα και αρετές, αν είστε της παλιάς σχολής), τα οποία γίνονται αντιληπτά ακόμη και από τους αντιπάλους της: εργατικότητα και κοινή λογική. (Και τα δύο μας είχαν λείψει πολύ επί πέντε χρόνια – ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι μετά το πάθημα μάθαμε να τα εκτιμάμε.) Τη διαπίστωση επιβεβαιώνει και η δημοτικότητα των υπουργών: δεν είναι συμπτωματικό ότι οι πρώτοι στην κατάταξη (κατά σειράν: Χρυσοχοΐδης, Γεωργιάδης, Δένδιας, Κεραμέως, Χατζηδάκης) είναι εκείνοι που εργάζονται μεθοδικά και παραγωγικά, χωρίς εκπτώσεις στην κοινή λογική.
Ενδιαφέρον στοιχείο της δημοσκόπησης είναι ότι καταγράφει ένα ποσοστό 17,59% ικανοποιημένων από την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Το συγκεκριμένο ποσοστό κρίνεται από τους σχολιαστές ως ασυνήθιστα χαμηλό, αν και προσωπικώς θα διαφωνούσα. Είναι μάλλον εντυπωσιακό ότι 17,5% των ερωτηθέντων βλέπει την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, όταν αυτή δεν υπάρχει. (Υπό μία έννοια, αυτοί είναι οι πραγματικοί αριστεροί, διότι τους ικανοποιεί το ανύπαρκτο.) Το σημαντικό της δημοσκόπησης, όμως, είναι ότι καταγράφει την επέκταση της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κέντρο.
Το θέμα δεν απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ, επί του παρόντος τουλάχιστον όμως το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ καίγεται. Η πρόεδρος Φώφη περιέλαβε και χθες όσους την αμφισβητούν («τυχοδιώκτες και γυρολόγους» τους είπε), χωρίς να αφήσει καμία πτέρυγα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης παραπονεμένη. Πώς να μην παρουσιάζεται όμως πεσμένο το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ στην τελευταία δημοσκόπηση (5,7%), όταν με τις θέσεις του τοποθετείται απέναντι στην κοινή λογική, την οποία επιβραβεύει ο κόσμος; Θυμίζω ότι το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ ήταν αντίθετο στην πλήρη κατάργηση του ασύλου. Επίσης, ο ΓΑΠ δεν ήταν τις προάλλες που συντάχθηκε απολύτως με τον ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των καταλήψεων στα Εξάρχεια; (Βέβαια, επειδή είναι ο Γιώργος, έβαλε και τη σφραγίδα της μοναδικότητάς του, καθώς στη σχετική ανακοίνωση μας λέει ότι οι καταλήψεις είναι «ανάπτυξη»…)
Οπωσδήποτε δεν είναι καθόλου λεπτό έναντι του Ευάγγελου, όταν η πρόεδρος Φώφη θυμίζει ότι επί των ημερών του Βενιζέλου το ΠΑΣΟΚ ήλθε έβδομο κόμμα στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, με το ταπεινωτικό ποσοστό του 4,68%. Είναι χρήσιμο, ωστόσο, ότι συγχρόνως μας θυμίζει ότι ο Βενιζέλος υπήρξε στην πραγματικότητα ο τελευταίος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Εκεί έκλεισε ο κύκλος της «προσφοράς» του και έτσι το ΠΑΣΟΚ λυτρώθηκε από τα αμαρτήματά του διά της αυτοθυσίας του – end of story. Εκτοτε, ελπίζουμε ότι βρίσκεται στον Παράδεισο και περνάει καλά, διότι εκεί έχει και μπουζούκια – εξ ου και ο στίχος του Μ. Κακογιάννη «στου Παραδείσου τα μπουζούκια θα με πας», από το πασίγνωστο τραγούδι του Χατζιδάκι.
Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, όταν η Ν.Δ. καταλαμβάνει με περίπατο τον χώρο του Κέντρου, από τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί, το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ είναι ένα κουφάρι που το κατασπαράζουν οι καρχαρίες. Το έργο που βλέπουμε λέγεται «Η Φώφη και η θάλασσα» και βασίζεται σε παραλλαγή του πασίγνωστου διηγήματος του Χέμινγουεϊ. Ο ξιφίας είναι το κουφάρι του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, οι καρχαρίες είναι όσοι επωφελούνται από ενδεχόμενη διάσπαση ανάμεσα στις δύο πτέρυγες του κόμματος, την κεντρώα και την αριστερίζουσα και η Φώφη; Η πρόεδρος, εν αντιθέσει με τον ήρωα του διηγήματος, είναι νεοτάτη και εύρωστος, οπότε μπορεί να δώσει την ηρωική μάχη με το κουπί…
Με αναστολή
Το δικαστήριο επέβαλε ποινή φυλάκισης 14 μηνών στον ιδιοκτήτη της αίθουσας εκδηλώσεων στις Σέρρες, που μαζί με πελάτες έδειρε εφοριακούς οι οποίοι πραγματοποιούσαν έλεγχο. Δεκατέσσερις μήνες, πλην όμως με αναστολή.
Βεβαίως, δεν θα τολμούσα ποτέ να σκεφθώ, και πόσο μάλλον να υπαινιχθώ γραπτώς, ότι ο καταδικασθείς για τον ξυλοδαρμό θα έπρεπε να πάει μέσα για δεκατέσσερις ολόκληρους μήνες. Ούτε φυσικά γνωρίζω τα καθέκαστα της υπόθεσης, που μόνο τα μέλη του δικαστηρίου γνωρίζουν, αλλά και αν τα γνώριζα, δεν έχω την απαραίτητη νομική παιδεία ώστε να εκφέρω γνώμη. Θέτω μόνο ένα ερώτημα προς τους ειδικούς: Αντί για δεκατέσσερις ή δέκα ή οκτώ ή ακόμη και δύο μήνες φυλάκιση με αναστολή, δεν θα ήταν προτιμότερο, για ορισμένα αδικήματα τουλάχιστον, να επιβάλλονται μικρές ποινές, οι οποίες όμως να εκτίονται; Μία εβδομάδα μέσα, αντί για 56 εβδομάδες με αναστολή, κάνει μεγάλη διαφορά…