Μοιάζει με υπερσύγχρονο ταχυδρομικό κιβώτιο, όμως αντί για δέματα δέχεται ανεπιθύμητα μωρά… Το νεογέννητο οδηγείται αυτόματα από τη θυρίδα σε ένα θερμαινόμενο κρεβατάκι και εντός ολίγου –τόσο όσο χρειάζεται για να απομακρυνθεί η μητέρα από το σημείο– χτυπάει συναγερμός που ειδοποιεί το προσωπικό του ιδρύματος ή του νοσοκομείου για τη νέα άφιξη. Μέσα στη θυρίδα υπάρχει ένα γράμμα που ενημερώνει τη μητέρα ότι θα φροντίσουν το παιδί της για οκτώ εβδομάδες· αν στο μεταξύ εκείνη αλλάξει γνώμη, έχει τη δυνατότητα να το διεκδικήσει χωρίς καμία ποινική συνέπεια· αν όχι, το βρέφος θα δοθεί για υιοθεσία.
Το 2000 στη Γερμανία πρωτοεγκαινιάστηκαν οι ηλεκτρονικές βρεφοδόχοι – σήμερα ξεπερνούν τις 200 σε όλη τη χώρα, που τη μιμήθηκαν κι άλλες (Γαλλία, Πολωνία, Τσεχία κ.ά.). Στην αναβίωση της βρεφοδόχου λόγω οικονομικής κρίσης και εξασθενημένης πρόνοιας αντέδρασαν τόσο οι Εκκλησίες ορισμένων χωρών, με το σκεπτικό ότι ενθαρρύνει τις γυναίκες να εγκαταλείπουν τα βρέφη, όσο και ο ΟΗΕ – τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν ποιοι είναι οι γονείς τους, είπε. Ομως, τη χρονιά που η Γερμανία εισήγαγε τις high-tech θυρίδες βρεφών, 70 μωρά είχαν βρεθεί εγκαταλελειμμένα και 23 νεκρά στα σκουπίδια (εδώ, πέρυσι και φέτος, σε ακάλυπτο στη Νέα Σμύρνη και σε κάδους στην Πετρούπολη και στο Αίγιο). Την πρώτη βρεφοδόχο επινόησε το 1198 ο πάπας Ιννοκέντιος ο Γ΄, απελπισμένος από τον μεγάλο αριθμό βρεφών που εντοπίζονταν πνιγμένα στον Τίβερη· ήταν ένα περιστρεφόμενο ξύλινο βαρέλι (la ruota) εφαρμοσμένο στον τοίχο των εκκλησιών. Στην Ελλάδα, μέχρι και το ’50 υπήρχαν εξωτερικά κουτιά στα βρεφοκομεία για τα νεογέννητα, τα οποία η απελπισία έκανε να μοιάζουν με εφιάλτη.
Βαρύνων στόχος και δείκτης ευημερίας είναι η ανάπτυξη δικτύων που εκτονώνουν τις πιέσεις οι οποίες πυροδοτούν ακραίες πράξεις. Μέχρι αυτή να επανέλθει, προτιμότερη η βρεφοδόχος από τον φόνο ή τις θανάσιμες κακουχίες (χρέη βρεφοδόχου εκτέλεσε και το καροτσάκι σούπερ μάρκετ στη Νέα Ιωνία). Ενα μωρό –σύμβολο της ζωής, του μέλλοντος, εγγύηση της συνέχειας του γένους των ανθρώπων– πεταμένο στα σκουπίδια, άγνωστο από ποιον, συγκλονίζει. Ωστόσο, συμβαίνει ενίοτε η συναισθηματική εγρήγορση να διαρκεί όσο παραμένει άγνωστη η ταυτότητά του. Μόλις η καταγωγή του αποκαλυφθεί, όλα αποκτούν μια εξήγηση, η ταραχή της ψυχής κοπάζει και το πεταμένο μωρό γίνεται άλλο ένα ανεπιθύμητο βρέφος. Δεν είναι πάντα τόσο βαριά η απουσία γενεαλογικού δένδρου…